Fjölrit RALA - 20.03.1980, Blaðsíða 126

122
svipaðan hátt og möðrur í heild og vísast til þess kafla. Sama er að segja
um eftirverkun.
j. Tilraun til flokkunar blómjurta. Hér verður reynt að raða blóm-
jurtum í flokka á svipaðan hátt og hálfgrösum. Þessi hópur er þó fjölbreytt-
ari en hálfgrösin og nægja varla færri en fimm flokkar til að lýsa viðbrögðum
hans við áburðargjöf og friðun. Blómjurtir flokkast svo:
1. Mikil útbreiðsluhæfni. Ná hámarksþekju á fyrsta sumri áburðar-
gjafar. Þoka fyrir grösum: Kornsúra/ músareyra oq vegarfi.
2. Breiðast út við friðun. Halda hlut sínum við áburð annað hvert ár:
Ljónslappi/ krossmaðra og gulmaðra.
3. Halda hlut sínum við áburðargjöf. LÍtil þekja, en breytist ekki að
ráði: Hrafnaklukka oq hvitmaðra.
4. Draga saman seglin við áburðargjöf. Hverfa þó ekki alveg: Lamba-
gras og brjóstagras.
5. Hverfa alveg við áburðargjöf. Breiðast sáralítið út í eftirverkunar-
reitum: Holtasóley og blóðberg.
Eins og sjá má, hafa fyrsti og síðast flokkurinn bæst við þá flokka,
sem notaðir voru um hálfgrösin. Þessum flokkum verður haldið héðan af og
reynt verður að fella í þá þær tegundir, sem við sögu koma.
4. RUNNAR.
Runnar voru ákaflega misstór þáttur í gróðurfari tilraunastaðanna. Á
níu stöðum var hlutur runna í gróðurþekju 1-15% í áburðarlausu reitunum og
á fjórum stöðum var hlutur þeirra 22-73% af gróðurþekju. Þrír þeirra eru kvist-
lendi, en einn telst graslendi með smárunnum.
Runnar viku yfirleitt, þegar borið var á; misfljótt þó eftir því, hvort
borið var á árlega eða annað hvert ár. Þeir hurfu við árlega áburðargjöf á
öðrum stöðiam en hinu eiginlega kvistlendi. Þar tók gróðurfarsbreytingin
lengri tíma en tilraunir þessar ná yfir. Á tveimur stöðum - Gæshólum og Gæs-
hólamýri - sáust engin áhrif áburðargjafar og runnar héldu fyllilega hlut
sínum í gróðurþekju. Annarsstaðar hafði hlutur runna í gróðurþekju víðast
minnkað um helming eða meira á öðru ári áiburðargjafar.
a. Grávíðir og loðvíðir (Salix callicarpea; S. lanata). . Þessar víðiteg-
undir voru jafnan metnar í einu lagi. Þær fundust aðeins á sex stöðum. Hlut-
deild þeirra í gróðurþekju var 1-2%. Staðirnir voru Hrosshagi, Melshorn, Efri-