Víkurfréttir - 09.09.2020, Blaðsíða 30

„Ég flutti hingað 2016 frá Bandaríkjunum en er auðvitað frá Skotlandi,“
segir Kenneth. „Ég fór til náms í Bandaríkjunum og lék þar fótbolta á
íþróttastyrk. Ég útskrifaðist 2014 með gráður í stærðfræði og efnaverk-
fræði og eftir háskólann gerðist ég kennari þar úti, kenndi stærðfræði á
framhaldsskólastigi. Ég starfaði við það í tvö ár og spilaði fótbolta samhliða
vinnu, bæði innan- og utanhúss.“
Í fyrsta sinn einn í
annari heimsálfu
„Eftir að ég kom hingað var ég fyrst
á Sauðárkróki og lék með Tinda-
stóli í eitt og hálf tímabil, þá flutti
ég hingað til Njarðvíkur og hef verið
hér síðan.“
– Er engin fjölskylda með þér,
ertu einn?
„Já, ég kom hingað einn. Fjölskylda
mín er öll í Skotlandi fyrir utan
bróðir minn sem er á Englandi, hann
er í hernum svo hann er eiginlega út
um allt. Ég bjó einn í Bandaríkjunum
í fimm ár.“
– Þannig að þú ert einhleypur?
„Já ... sorglega,“ segir Kenneth og
hlær. „Það eru skoskir strákar í liðinu
svo það er fínt finnst mér, við höfum
sama bakgrunn og komum frá svip-
uðum slóðum í Skotlandi.“
– Hvað varstu gamall þegar
þú fórst til Bandaríkjanna?
„Ég var nítján ára gamall. Fyrst
fórum við fjölskyldan í frí til Florida,
svo kom ég heim í viku áður en ég
fór í skóla. Það reyndi svolítið á og
var skrýtið, ég hafði verið í háskóla
í Skotlandi og skólinn var skammt
frá þar sem ég átti heima svo ég
bjó ennþá heima. Þannig að í fyrsta
skipti sem ég bjó að heiman þá flutti
ég í aðra heimsálfu, það var ekki
eins og ég væri að flytja í hálftíma
fjarlægt frá húsinu hennar mömmu
svo þetta voru miklar breytingar en
ég myndi mæla með þessu við alla.
Ef maður kemst út á skólastyrk er
námið ókeypis og allur aðbúnaður til
fótboltaiðkunar er ótrúlegur þarna.
Ég átti nú ekki von á að enda
uppi á Íslandi en á þeim tíma sem
ég kláraði námið í Bandaríkjunum
var ég í sambandi og það átti þátt í
því að ég ílengdist þar. Á endanum
rann landvistarleyfið mitt út og þótt
skólinn hafi viljað halda mér áfram
þá var ég búinn að fá nóg af því að
kenna. Ég hafði gaman af kennslunni
en það er þreytandi að kenna áhuga-
lausum krökkum stærðfræði, ég veit
ekki hvort þú hafir prófað það? Að
reyna að kenna þrjátíu krökkum,
sem vilja ekki læra, stærfræði, það
dregur úr manni allan vind.
Donni (Halldór Jón Sigurðsson)
hafði sett sig í samband við mig og
reynt að fá mig til liðs við Tindastól
svo ég sló til að prófaði – á þeim tíma
hélt ég að ég væri að koma hingað í
þrjá mánuði áður en ég héldi heim
til Skotlands en það hefur dregist á
langinn. Ég kom beint til Íslands og
lék reyndar minn fyrsta leik hérna, í
Sandgerði. Ég hafði ekki einu sinni
hitt liðið, lenti bara í Keflavík og beið
eftir þeim. Það var skrýtið.“
– Þú hefur átt góðu gengi
að fagna í sumar, ert marka-
hæstur í deildinni.
„Eins og er, já. Þetta er búið að vera
gott tímabilið fyrir okkur, við erum
eitt af betri liðunum í deildinni og ég
held að við eigum góða möguleika
á að vinna okkur upp um deild. Við
eigum „þægilegra“ leikjaplan en hin
liðin sem er ekkert endilega betra.
Okkur hefur gengið ágætlega á
móti betri liðunum en verið að tapa
stigum gegn liðum sem við ættum
að vinna. Við höfum trú á því að við
komumst upp.
Það er vissulega gaman að
vera búinn að skora mörg
mörk, ég er aftur farinn að
spila sem sóknarmaður en
hef verið að spila hinar
og þessar stöður – í ár
hef ég stundum verið
á kantinum en það er
gott að vera kominn
aftur í sóknina, þar hef
ég lengst af spilað. Þegar
við í Njarðvík unnum
okkur upp um deild þá lék
ég í sókninni.“
Kenneth lék með yngri
f lokkum St . Mirren og í
stuttan tíma með Partick Thistle
í Glasgow. „Síðan fór ég að hugsa
mér til hreyfings því ungir leikmenn
í Skotlandi fá ekki greidd há laun en
á sama tíma er ætlast til að þeir æfi
og séu til taks alla daga.“
– Þú ert í vinnu hérna samhliða
fótboltanum, er það ekki?
„Jú, ég er í fullu starfi í Kópavogi.
Þetta er fyrirtæki í tæknigeiranum,
sem framleiðir tæki sem mæla hita-
stig í sendingum. Það eru aðallega
fyrirtæki í lyfjaiðnaðinum sem við
þjónustum. Ég hef unnið þar síðan
í febrúar en áður var ég á bílaleigu
upp á flugvelli.
Þegar ég kom hingað fyrst þá vann
ég ekkert, þá bjó ég á Sauðárkróki sem
er mjög lítill bær og mér fór að leiðast
mjög fljótlega. Þá hugsaði ég með mér
að ég gæti alveg eins fundið mér eitt-
hvað að gera, aðallega til að koma í
veg fyrir leiða. Fyrst var ég ekkert á
því að vinna en núna nýt ég þess, það
heldur mér uppteknum – sérstaklega
yfir veturinn.“
– Ferðu ekkert heim
yfir vetrartímann?
„Fyrstu tvö árin fór ég heim milli
október og febrúar. Síðasta ár var
ég hérna allan veturinn að undan-
skilinni einni viku, svo heimsótti
fjölskylda mín mig í viku. Núna í ár
verð ég hérna í allan vetur fyrir utan
jólin, þá fer ég til Skotlands. Það er
aðallega út af vinnunni, þeir þurfa á
mér að halda þar. Námið nýtist mér í
vinnunni að hluta til en það er margt
sem maður lærir ekki í skóla og þarf
að tileinka sér á vinnumarkaðnum –
eins og í hverju öðru starfi.“
Kemur frá „litlum“
bæ í Skotlandi
„Ég kem frá Irvine, sem er á suð-
vesturströnd Skotlands. Það er lítill
bær á skoskan mælikvarða en væri
stór á Íslandi, þar búa um þrjátíu
þúsund manns. Foreldrar mínir voru
frá Glasgow en við fluttum þangað
vegna vinnu pabba míns, hann var
einnig verkfræðingur og vann hjá
fyrirtækinu sem skipulagði bæinn.
Mamma var kennari svo hún gat
unnið hvar sem var og því flutti fjöl-
skyldan þangað, þar ólst ég upp. Ég
á yngri systur og tvo eldri bræður,
svo auðvitað mömmu en faðir minn
lést þegar ég var tíu ára gamall. Ég
er mjög náinn mömmu minni, hún
hefur gert mikið fyrir okkur systk-
inin.“
Skoski markvarðahrellirinn
Kenneth Hogg
Markahrókur Njarðvíkinga,
skotinn Kenneth Hogg, hefur
búið á Íslandi frá árinu 2016,
þar á undan hafði hann
dvalið um nokkurra ára
skeið við nám og störf
í Bandaríkjunum.
Jóhann Páll Kristbjörnsson
johann@vf.is
Kenneth með mömmu
sinni og systkinum.
Kenneth
með
hundinn
sinn
Storm.
Að reyna að kenna
þrjátíu krökkum,
sem vilja ekki læra,
stærfræði, það
dregur úr manni
allan vind ...
Ég kem frá Irvine,
sem er á suð­
vesturströnd
Skotlands.
Það er lítill bær á
skoskan mælikvarða
en væri stór
á Íslandi ...
30 // vÍKURFRÉTTiR á SUðURNESJUM Í 40 áR