Milli mála - 2017, Blaðsíða 13

ÁSDÍS R. MAGNÚSDÓTTIR
13
danskan. Ég var ákveðin í því að læra tungumál þótt ég yrði að hafa
fyrir því. Það þarf að leggja á sig til þess að læra tungumál. Síðan var
ég svo heppin, þegar ég var í Menntaskólanum í Reykjavík, að mín
kynslóð lærði fjögur tungumál í máladeild fyrir utan íslenskuna:
latínu, dönsku, þýsku og frönsku. Þar fékk ég góðan grunn í þessum
tungumálum. Við þurftum ekki að velja, okkur var bara sagt að lesa
þetta og læra. Mér fannst fremur auðvelt að læra tungumál og um
leið og ég fór að lesa frönsku vissi ég að þessu tungumáli langaði mig
virkilega að kynnast betur.
Leiðin til Frakklands
Foreldrar mínir fæddust fyrir aldamótin 1900 og mamma var
orðin 36 ára þegar hún eignast sitt fyrsta barn og það var ég. Pabbi
var fertugur. Mamma hafði starfað í Berlín á árunum eftir fyrri
heimsstyrjöldina og þegar ég hugsa um það nánar held ég að það
hversu mikið foreldrar mínir töluðu um önnur lönd og ástandið í
heiminum hafi haft djúpstæð áhrif á mig og löngun mína til að
ferðast og kynnast heiminum af eigin raun. Mér fannst þetta allt
svo merkilegt.
Þegar ég sagði pabba að ég vildi fara til til útlanda, sagði hann,
þú ferð bara ekki til Danmerkur! Ég var svo hissa, heldur hann að
ég fari að stunda krárnar eða eitthvað í þeim dúr? Löngu seinna
áttaði ég mig á því að þetta var bara nokkrum árum eftir að Ísland
lýsti yfir sjálfstæði 1944, sem Danir voru óánægðir með, og hann
var hræddur um að Danirnir myndu tala niður til mín. Mér datt
ekki í hug að fara til Þýskalands en Frakkland togaði í mig fyrst og
fremst vegna þess að mig langaði að kynnast menningu lands sem
var vagga nýrra strauma. Í mínum huga var Frakkland staðurinn
þar sem -ismarnir urðu til, nýjar hreyfingar og stefnur í listum
og pólitík. Ég lagði hart að mér í frönskunni, tók meira að segja
aukatíma hjá Gunnari Norland, sem kenndi ensku og frönsku við
Menntaskólann. Við vorum þrjú sem ætluðum saman til Frakklands
og Gunnar kom heim til mín á Ásvallagötuna og kenndi okkur svo-
lítið í frönsku. Það kom mér að góðum notum á stúdentsprófi því
Páll gamli Sveinsson, frönskukennarinn okkar í Menntaskólanum,
vissi hvert ég stefndi og hann lét mig beygja í kennimyndum