Morgunblaðið - 20.11.2020, Side 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 20. NÓVEMBER 2020
✝ Daníel Sig-urðsson fædd-
ist í Reykjavík 5.
október 1964.
Hann lést á heimili
sínu, Hrafnhólum
6-8, 10. nóvember
2020.
Foreldrar Daní-
els voru Anna Ás-
dís Daníelsdóttir
og Sigurður Magn-
ússon. Systkini
hans eru Ásdís, Jóhanna, Birna
og Magnea (látin).
Börn Daníels eru Helga
Daníelsdóttir og Garðar Elís
vinnu þar sem hann bjó um
tíma, fluttist svo aftur til
Reykjavíkur en einnig starfaði
Daníel um árabil í Noregi.
Hann var mikill handverks-
maður og undi hann sér við ým-
is áhugamál og verkefni allt til
síðasta dags.
Útför Daníels fer fram í
Fossvogskirkju í dag, föstudag-
inn 20. nóvember 2020, og hefst
athöfn klukkan 15. Í ljósi að-
stæðna verða einungis nánustu
aðstandendur viðstaddir. Hægt
verður að fylgjast með jarð-
arförinni beint á eftirfarandi
vefslóð:
https://www.sonik.is/daniel
Virkan hlekk á streymi má
einnig finna á:
https://www.mbl.is/andlat
Arason. Helga er
gift Þórarni Gunn-
ari Birgissyni og
dætur þeirra eru
Saga og Hrafnhild-
ur Elín. Sambýlis-
kona Garðars er
Ingibjörg Gísla-
dóttir.
Daníel ólst upp í
Mosgerði 20 hjá
foreldrum sínum
og systrum. Hann
stundaði nám við Iðnskólann í
Reykjavík og lauk þar meist-
araprófi árið 1989. Þá fluttist
hann til Hornafjarðar vegna
Elsku pabbi, elsku ástríki fað-
ir, það er þyngra en tárum taki að
kveðja þig.
Þú varst hlýr og ástríkur faðir.
Þú tókst mig á vit ævintýra og
hvattir mig til dáða, hvatning
sem hefur fleytt mér ótrúlega
langt, veitt mér drifkraft og trú á
sjálfa mig og þannig veitt mér
mikilvæga undirstöðu í lífið sjálft.
Þú varst yndislegur afi dætra
minna og alltaf tilbúinn til að
hjálpa. Saga mun minnast afa
síns, reykspólandi á mótorhjóli
um stræti borgarinnar íklæddur
svörtu leðri frá toppi til táar,
enda kallar hún þig afa „brumm-
brumm“. Gagnkvæm væntum-
þykja ykkar beggja var svo inni-
leg og falleg, fyrir hana er ég
ævinlega þakklát. Ég mun sakna
óvæntra heimsókna og líflegra
uppátækja þinna. Ég er þakklát
fyrir allar okkar góðu stundir, ég
var heppin að eignast pabba eins
og þig.
Mér þykir svo ofur vænt um
þig og minning þín mun ávallt
veita hjarta mínu hlýju. Ég mun
elska þig að eilífu, elsku pabbi,
megi guðsins englar umlykja þig
vængjum sínum og varðveita.
Hvíldu í friði. Þín dóttir,
Helga (Helga Gunna).
Fimmti október 1964 var mik-
ill gleðidagur í fjölskyldunni, þá
fæddist drengur en fyrir voru
fjórar stelpur. Við systurnar
elskuðum hann allar og var hann
mikill gleðigjafi í lífi okkar. En
lífið var honum ekki alltaf auð-
velt. Þegar hann var fimm ára
greindist hann með sjúkdóm sem
olli því að annar fóturinn var
styttri, hann þurfti að vera í
spelku í um tvö ár, en hann lét
það ekki stoppa sig sem varð
þema í lífi hans. Skólaganga hans
var ekki alltaf auðveld. Þrátt fyr-
ir að hann hafi líklega verið með
lesblindu náði hann að læra text-
ana utan að þegar mamma var
búin að lesa með honum og
blekkti hann kennarana sína og
sýndi hann þar að þrátt fyrir erf-
iðleika lét hann þá ekki stoppa
sig. Þegar hann er 19 ára lendir
hann í slysi sem litar allt hans líf
eftir það.
Hann verður fyrir líkamstjóni
og heilaskaða í slysinu. Hann
komst gegnum líkamstjónið ótrú-
lega fljótt þótt læknar segðu að
hann ætti ekki eftir að geta unnið
við það sem hann elskaði að gera
og hafði valið sér sem lífsstarf
sem var að mála. Þá sýndi hann
okkur öllum að það stoppaði hann
ekkert. Þótt líkaminn hafi jafnað
sig voru áhrifin af slysinu lengri
og alvarlegri á andlega heilsu
bróður míns.
Hann var í sífelldri leit að hjálp
með andlegu heilsuna og átti
hann yfir lífið mörg góð tímabil.
Dandi var hæfileikaríkur á mörg-
um sviðum og listrænn einstak-
lingur. Það má bæði sjá í því þeg-
ar hann lék í leikriti þegar hann
bjó í Noregi sem og af trévinnu
hans en hann hefur sem dæmi
gert fallega handsmíðaða penna
fyrir flesta í fjölskyldunni. Að
mála var bæði starf hans og undir
lokin áhugamál en hann málaði
gífurlega fallegar myndir. 23 ára
átti hann Helgu með Elínu
Magnúsdóttur og var Helga sól-
argeislinn í lífi hans alla tíð. Síðan
kom Garðar sonur hans inn í líf
Danda þegar Helga var 16 ára.
Samband mitt við bróður minn
var mismikið yfir árin en alltaf
gott. Seinustu árin voru þá sér-
stakalega góð og hafði hann mik-
ið samband við drengina mína og
var samband þeirra byggt á mikl-
um vinskap og sameiginlegri
virðingu.
Andlega hliðin er eins og rússí-
bani, fer langt niður og langt upp.
Ekki hjálpaði slysið sem hann
lenti í fyrir tveimur árum en eftir
það gat hann ekki stundað mót-
orhjólið eða unnið mikið og fór
það ekki vel í kappann. En þegar
ég talað við hann síðast þá var
nokkuð gott hljóð í honum, hann
bauðst til að koma til mín og mála
hjá mér.
Af því verður ekki en ég veit að
þú verður með mér í huganum,
en hjartað hans gaf sig þann
10.11. 2020 og hann sofnaði svefn-
inum langa.
Elsku Dandi, takk fyrir allar
góðu stundirnar okkar saman.
Þegar þér leið vel og ekki síst
þær stundir þegar þér leið sem
verst og þú treystir mér fyrir
hvernig þér leið og ég fékk að
vera hjá þér. Ég vona að þér líði
vel, elsku Dandi. Við elskum þig
öll.
Innilegar samúðarkveðjur til
ykkar sem saknið.
Ásdís Sigurðardóttir.
Ég man þegar ég hitti þig fyrst
á Hviids Vinstue í Kaupmanna-
höfn á þeim tíma sem þú varst í
einni heimsókninni hjá Helgu.
Þarna mætti mér stæðilegur
myndarlegur maður, flottur í
tauinu, nýrakaður með stífbónað-
an skalla.
Ég man að mér leið hálfóþægi-
lega í þessum aðstæðum enda
varla búinn að kynnast dóttur
þinni.
+Þú varst ekki lengi að átta
þig á aðstæðum, snerir þér að
mér glottandi og braust ísinn
með óviðeigandi brandara, mér
var létt og þetta kvöld verður
mér ætíð eftirminnilegt af svo
mörgum ástæðum.
Ég minnist hjálpsemi þinnar
þegar þú komst í heimsókn til
okkar Helgu til Kaupmannahafn-
ar og eyddir öllum stundum við
að lakka rimlarúm fyrir ófætt
barnabarn þitt.
Vaggan sem þú smíðaðir, íbúð-
in okkar sem þú málaðir á Lind-
arbrautinni og nú síðast húsið
okkar í Fossvoginum sem þú
heilsparslaðir og málaðir.
Þarna varst þú á heimavelli,
alltaf tilbúinn með spaðann og
pensil til að aðstoða mig og stelp-
urnar þínar.
Þú varst góður afi og samband
þitt við fyrsta barnabarnið, Sögu,
var fallegt.
Mér þótti vænt um tíðar heim-
sóknir þínar, oft bara til að fá þér
einn kaffibolla eða athuga hvort
Saga væri heima og þá varstu
ósjaldan með lítinn pakka handa
henni í vasanum.
Ég er þakklátur fyrir þann
tíma sem við fengum saman og
minningar um góðan mann munu
lifa í hjarta okkar.
Ég passa upp á stelpurnar þín-
ar.
Þinn tengdasonur,
Þórarinn (Tóti).
Minn gamli vinur hefur kvatt
þennan heim.
Hugurinn reikar og árið er
1977, ég nýflutt í Smáíbúðahverf-
ið sem er fullt af lífi. Gatan var
Mosgerði, þar bjó Dandi með for-
eldrum sínum og systrum, þar
bjó líka Björg og þar bjó fullt af
krökkum.
En þessi tvö urðu mínir vinir
fyrir lífstíð ásamt fleirum úr
hverfinu. Þetta var stór hópur
sem brallaði margt saman. Leiðir
okkar skildi eins og gengur og
gerist en alltaf er þessi þráður
sem tengir okkur öll.
Árin líða og við rekumst reglu-
lega hvort á annað, stundum á
djamminu og stöku matarboð þar
sem hann eldar humar fyrir mig
og segir mér frá ástinni í lífi sínu,
dóttur sinni henni Helgu. Dandi
flytur til Noregs mörgum árum
seinna og hefur svo samband við
mig þegar hann kemur heim. Við
taka nokkrir góðir mánuðir hjá
okkur en þarna var þunglyndið
farið að banka fast á sem og
manían.
Enn og aftur nær Dandi sér á
strik og skellir sér til Kanarí með
mér og syni, heimsækir okkur
svo til Danmerkur þegar við
bjuggum þar. Alltaf jafn hjarta-
hlýr en svo margt farið úr kar-
akternum.
Við rifjum upp þegar þú
söngst: „Kadilakk ég ætla að fá
mér þegar ég verð stór, þegar ég
verð stór og gamall maður,“ Þá
vorum við krakkagemlingar og
lífið fram undan. Þú náðir ekki að
verða stór og gamall maður en þú
vonandi brunar um á kadilakk í
annarri vídd. Takk, kæri vinur,
fyrir vináttuna.
Helgu dóttur þinni, fjölskyldu
og systrum votta ég samúð mína.
Linda Reynisdóttir.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Grátnir til grafar
göngum vér nú héðan,
fylgjum þér, vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefi,
glaðir vér megum
þér síðar fylgja’ í friðarskaut.
(Valdimar Briem)
Það eru komin 45 ár síðan við
Dandi urðum félagar. Það er búið
að vera langur og gefandi tími.
Mig langar að þakka honum vin-
áttuna öll þessi ár og hversu góð-
ur vinur hann var þegar við
misstum Unni okkar. Dandi var
tíður gestur á heimili okkar í
gegnum árin. Síðustu vikur hafði
hann frumkvæði að því að mála
heimili mitt og stelpnanna og átt-
um við yndislega samveru. Það
var mikið áfall að fá þær fregnir
að þessi dáðadrengur væri fallinn
frá. Ég votta börnum, öðrum að-
standendum og vinum Danda
mína dýpstu samúð.
Kærleikskveðja,
Pétur H. Pétursson.
Sofðu vært hinn síðsta blund,
uns hinn dýri dagur ljómar,
Drottins lúður þegar hljómar
hina miklu morgunstund.
(Valdimar Briem)
Hann Daníel, eða Dandi eins
og hann var kallaður, var aðeins
11 ára drenghnokki þegar hann
kynntist Pedda. Þá var lagður
grunnur að góðri vináttu og fljót-
lega bættust fleiri vinir við. Þeir
hafa haldið utan um vináttuna öll
þessi ár og urðu heimagangar
hvor hjá öðrum.
Við þekktum því vel hann
Danda en hann var afar hjálp-
samur og góður drengur. Það var
dýrmætt að upplifa hvernig hann
stóð við hlið Pedda á erfiðum
stundum í sumar. Góður drengur
er farinn svo allt of fljótt og það
er sárt, en minningarnar lifa. Við
biðjum góðan Guð að helga þær
og sendum vinum og vandamönn-
um Danda innilegar samúðar-
kveðjur.
Pétur Eiríksson og fjölskylda.
Daníel Sigurðsson
Ég hef verið svo
heppin á minni
skólagöngu að hafa
alltaf haft góða
dönskukennara. Sú, sem fyrst
kenndi mér dönsku, var Guð-
björg Tómasdóttir, sem við
kveðjum í dag. Á þeim tíma, um
miðjan sjöunda áratug síðustu
aldar, voru þau Guðbjartur kenn-
arar í Hagaskóla. Þeir, sem
kenna manni í byrjun tungumála-
náms, skipta mestu máli fyrir
framhaldið. Guðbjörg skapaði
þann grundvöll, sem jók áhuga
minn á dönskunni. Það er líka
ákaflega misjafnt, hversu auðvelt
kennurum reynist að ná til nem-
enda og vekja áhuga þeirra. Guð-
björg átti ekki í neinum vandræð-
um með það, og þar sem hún
fann, að sérstakur áhugi var fyrir
hendi á námsgreininni, gerði hún
sitt til að efla hann. Þar sem við
vorum báðar Vesturbæingar, og
bjuggum ekkert langt hvor frá
annarri og versluðum þar að auki
við sömu búðina, hittumst við
alltaf öðru hvoru gegnum tíðina,
ýmist á leið í eða úr búðinni, inni í
henni eða á förnum vegi annars.
Það myndaðist því góður kunn-
ingsskapur milli okkar með árun-
Guðbjörg
Tómasdóttir
✝ Guðbjörg Tóm-asdóttir fædd-
ist 7. apríl 1942.
Hún lést 30. októ-
ber 2020.
Útför Guð-
bjargar fór fram
17. nóvember 2020.
um, enda var alltaf
jafn indælt að hitta
hana og tala við, og
greinilegt, að henni
þótti vænt um að
geta fylgst með
gömlum nemanda
sínum, eftir því sem
árin liðu, auk þess
sem feður okkar
voru vel kunnugir.
Hún var líka alla
jafna hress og
skemmtileg að tala við, og virtist
lítið breytast gegnum tíðina. Þeir
tímar verða nú minningin ein.
Þegar ég kveð hana nú hinstu
kveðju er efst í huga mér einlægt
þakklæti fyrir kennsluna um ár-
ið, svo og áratuga góða viðkynn-
ingu og vinsemd, um leið og ég
bið henni allrar blessunar Guðs,
þar sem hún er nú. Guðbjarti og
fjölskyldunni votta ég djúpa og
innilega samúð.
Blessuð sé minning Guðbjarg-
ar Tómasdóttur.
Guðbjörg Snót Jónsdóttir.
Kynni okkar af Guðbjörgu hóf-
ust þegar Guðbjartur, eiginmað-
ur hennar, tók að stunda jarð-
fræðinám við HÍ árið 1971 ásamt
Elíasi. Þau hjónin féllu vel í hóp-
inn á samkomum og nutu tals-
verðrar virðingar vegna aldurs,
starfsreynslu, eigna og barna.
Bæði voru þau reyndir kennarar
við Hagaskólann en kynni okkar
af þeim styrktust enn þegar Guð-
bjartur gerðist samkennari Elí-
asar við MR og Guðbjörg hafði
hafið kennslu við VÍ.
Guðbjörg var einstaklega
þægileg og traust manneskja.
Vinkona okkar, sem kom í heim-
sókn ásamt þeim hjónum, sagðist
í fyrstu hafa verið feimin við hana
af því að hún væri alltaf svo fín.
Sú feimni átti svo sannarlega eft-
ir að hverfa við nánari kynni því
að ljúfari manneskju en Guð-
björgu er vart að finna. En hún
var líka alltaf glæsilega til fara og
hafði einstaklega fágaða fram-
komu.
Við hjónin erum þakklát fyrir
allar þær stundir sem við höfum
átt með Guðbjörgu. Við minn-
umst notalegra samvista á heim-
ili þeirra hjóna með góðum veit-
ingum og ljúfri tónlist. Auk þess
má nefna árshátíðir, áramóta-
dansleiki, tónleika og ekki síst
óperusýningar en einatt voru
slíkir atburðir framlengdir með
notalegu spjalli á Grenimelnum.
Ekki var látið duga að sækja
óperur á Íslandi heldur voru óp-
eruhús Parísar og Napólí sótt
heim. Þar var tíminn líka notaður
til að hjóla um Versalagarða,
skoða fornminjar í Pompei og
Bláa hellinn við Kaprí. Auk þess
var Edinborg heimsótt, skosku
hálöndin skoðuð og bragðað á
þjóðardrykk Skota. Ekki er unnt
að hugsa sér betri ferðafélaga en
Guðbjörgu.
Þægileg framkoma og með-
fædd tillitssemi hennar gerðu öll
samskipti auðveld.
Umhyggjusemi Guðbjargar
kom vel fram í samskiptum henn-
ar við yngri kynslóðir. Börnin
okkar nutu velvildar hennar sem
vinkonu fjölskyldunnar og líka
sem kennara. Hún lét sér annt
um velferð nemenda sinna sem
nutu góðs af þekkingu hennar og
sanngirni. En að sjálfsögðu voru
ætíð afkomendur hennar sem
stóðu henni næst. Barnabörnin
voru alltaf velkomin á heimili
þeirra Guðbjarts og hún taldi
ekki eftir sér að ferðast til ann-
arra landa til að gæta þeirra þeg-
ar hún hafði látið af störfum sem
kennari.
Við sendum Guðbjarti og fjöl-
skyldum barna þeirra Guðbjarg-
ar innilegar samúðarkveðjur.
Megi minningar um góða konu
sefa sáran söknuð.
Elías og Halldís.
Það eru fallegar hugrenningar
og minningar sem koma upp í
hugann þegar ég minnist hennar
Guðbjargar. Hún var einstök
persóna með jákvæða lífssýn og
gott hjartalag. Hún hafði góða
nærveru og auðvelt að dást að
hennar ljúfa og góða daglega fasi.
Það var því góð tilfinning að
koma í heimsókn á Grenimelinn
og hlýlegar móttökur hverju
sinni sem mættu hverjum þeim
sem bar að garði. Ég var tíður
gestur á heimilinu á yngri árum,
þegar ég heimsótti vini mína Há-
kon og Tomma, og leið mér eins
og þetta væri mitt annað heimili.
Þessi vinskapur hefur haldist æ
síðan.
Guðbjörg og Guðbjartur
bjuggu fjölskyldu sinni á Greni-
melnum fallegt og ástríkt heimili,
enda hafa afkomendur þeirra síð-
an fest rætur í húsinu og það hef-
ur verið sannkallaður fjölskyld-
ureitur um árabil.
Guðbjörg hafði næmt auga
fyrir einföldum og fögrum hlut-
um og gaf umhverfi sínu fallegt
yfirbragð, sem bar vott um henn-
ar uppruna og tengsl við Dan-
mörku.
Guð blessi minningu Guð-
bjargar og megi hún lifa á
stjörnubjörtum himni um aldur
og ævi. Guðbjarti, Hákoni, Tóm-
asi og Ingibjörgu og fjölskyldum
þeirra votta ég innilega samúð.
Gunnar Skúlason.
Mig langar í fáeinum orðum
minnast frænku minnar, Guð-
bjargar Tómasdóttur, er lést
þann 30. október sl. eftir erfið
veikindi. Guðbjörg var ekki bara
frænka mín heldur góð og trygg
vinkona sem gott var að leita til
og á ég eftir að sakna þess mikið
að geta ekki farið á Grenimelinn
og heimsótt þau heiðurshjón,
Guðbjörgu og Guðbjart.
Þegar ég leystur verð þrautunum frá,
þegar ég sólfagra landinu á
lifi og verð mínum lausnara hjá –
það verður dásamleg dýrð handa mér.
Dásöm það er, dýrð handa mér,
dýrð handa mér, dýrð handa mér,
er ég skal fá Jesú auglit að sjá,
það verður dýrð, verður dýrð handa
mér.
Og þegar hann, er mig elskar svo
heitt,
indælan stað mér á himni – hefur
veitt,
svo að hans ásjónu – ég augum fæ
leitt –
það verður dásamleg dýrð handa mér.
Ástvini sé ég, sem unni ég hér,
árstraumar fagnaðar berast að mér,
blessaði frelsari, brosið frá þér,
það verður dásamleg dýrð handa mér.
(Þýð. Lárus Halldórsson.)
Ég votta Guðbjarti, Tómasi,
Hákoni, Ingibjörgu og fjölskyld-
um þeirra mínar innilegustu sam-
úð á þessum erfiðu tímum.
Ingibjörg Jónasdóttir.
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar endurgjaldslaust
alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og við-
eigandi liður, „Senda inn minn-
ingargrein,“ valinn úr
felliglugganum. Einnig er hægt
að slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar en
á hádegi tveimur virkum dögum
fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur
birting dregist, enda þótt grein
berist áður en skilafrestur rennur
út.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt
að senda lengri grein. Lengri
greinar eru eingöngu birtar á
vefnum. Hægt er að senda ör-
stutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er
unnt að tengja viðhengi við síð-
una.
Formáli | Minningargreinum
fylgir formáli sem nánustu að-
standendur senda inn. Þar koma
fram upplýsingar um hvar og hve-
nær sá sem fjallað er um fæddist,
hvar og hvenær hann lést og loks
hvaðan og klukkan hvað útförin
fer fram. Þar mega einnig koma
fram upplýsingar um foreldra,
systkini, maka og börn. Ætlast er
til að þetta komi aðeins fram í for-
málanum, sem er feitletraður, en
ekki í minningargreinunum.
Minningargreinar