Morgunblaðið - 20.11.2020, Qupperneq 27

Morgunblaðið - 20.11.2020, Qupperneq 27
MINNINGAR 27 MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 20. NÓVEMBER 2020 ✝ Daníel Sig-urðsson fædd- ist í Reykjavík 5. október 1964. Hann lést á heimili sínu, Hrafnhólum 6-8, 10. nóvember 2020. Foreldrar Daní- els voru Anna Ás- dís Daníelsdóttir og Sigurður Magn- ússon. Systkini hans eru Ásdís, Jóhanna, Birna og Magnea (látin). Börn Daníels eru Helga Daníelsdóttir og Garðar Elís vinnu þar sem hann bjó um tíma, fluttist svo aftur til Reykjavíkur en einnig starfaði Daníel um árabil í Noregi. Hann var mikill handverks- maður og undi hann sér við ým- is áhugamál og verkefni allt til síðasta dags. Útför Daníels fer fram í Fossvogskirkju í dag, föstudag- inn 20. nóvember 2020, og hefst athöfn klukkan 15. Í ljósi að- stæðna verða einungis nánustu aðstandendur viðstaddir. Hægt verður að fylgjast með jarð- arförinni beint á eftirfarandi vefslóð: https://www.sonik.is/daniel Virkan hlekk á streymi má einnig finna á: https://www.mbl.is/andlat Arason. Helga er gift Þórarni Gunn- ari Birgissyni og dætur þeirra eru Saga og Hrafnhild- ur Elín. Sambýlis- kona Garðars er Ingibjörg Gísla- dóttir. Daníel ólst upp í Mosgerði 20 hjá foreldrum sínum og systrum. Hann stundaði nám við Iðnskólann í Reykjavík og lauk þar meist- araprófi árið 1989. Þá fluttist hann til Hornafjarðar vegna Elsku pabbi, elsku ástríki fað- ir, það er þyngra en tárum taki að kveðja þig. Þú varst hlýr og ástríkur faðir. Þú tókst mig á vit ævintýra og hvattir mig til dáða, hvatning sem hefur fleytt mér ótrúlega langt, veitt mér drifkraft og trú á sjálfa mig og þannig veitt mér mikilvæga undirstöðu í lífið sjálft. Þú varst yndislegur afi dætra minna og alltaf tilbúinn til að hjálpa. Saga mun minnast afa síns, reykspólandi á mótorhjóli um stræti borgarinnar íklæddur svörtu leðri frá toppi til táar, enda kallar hún þig afa „brumm- brumm“. Gagnkvæm væntum- þykja ykkar beggja var svo inni- leg og falleg, fyrir hana er ég ævinlega þakklát. Ég mun sakna óvæntra heimsókna og líflegra uppátækja þinna. Ég er þakklát fyrir allar okkar góðu stundir, ég var heppin að eignast pabba eins og þig. Mér þykir svo ofur vænt um þig og minning þín mun ávallt veita hjarta mínu hlýju. Ég mun elska þig að eilífu, elsku pabbi, megi guðsins englar umlykja þig vængjum sínum og varðveita. Hvíldu í friði. Þín dóttir, Helga (Helga Gunna). Fimmti október 1964 var mik- ill gleðidagur í fjölskyldunni, þá fæddist drengur en fyrir voru fjórar stelpur. Við systurnar elskuðum hann allar og var hann mikill gleðigjafi í lífi okkar. En lífið var honum ekki alltaf auð- velt. Þegar hann var fimm ára greindist hann með sjúkdóm sem olli því að annar fóturinn var styttri, hann þurfti að vera í spelku í um tvö ár, en hann lét það ekki stoppa sig sem varð þema í lífi hans. Skólaganga hans var ekki alltaf auðveld. Þrátt fyr- ir að hann hafi líklega verið með lesblindu náði hann að læra text- ana utan að þegar mamma var búin að lesa með honum og blekkti hann kennarana sína og sýndi hann þar að þrátt fyrir erf- iðleika lét hann þá ekki stoppa sig. Þegar hann er 19 ára lendir hann í slysi sem litar allt hans líf eftir það. Hann verður fyrir líkamstjóni og heilaskaða í slysinu. Hann komst gegnum líkamstjónið ótrú- lega fljótt þótt læknar segðu að hann ætti ekki eftir að geta unnið við það sem hann elskaði að gera og hafði valið sér sem lífsstarf sem var að mála. Þá sýndi hann okkur öllum að það stoppaði hann ekkert. Þótt líkaminn hafi jafnað sig voru áhrifin af slysinu lengri og alvarlegri á andlega heilsu bróður míns. Hann var í sífelldri leit að hjálp með andlegu heilsuna og átti hann yfir lífið mörg góð tímabil. Dandi var hæfileikaríkur á mörg- um sviðum og listrænn einstak- lingur. Það má bæði sjá í því þeg- ar hann lék í leikriti þegar hann bjó í Noregi sem og af trévinnu hans en hann hefur sem dæmi gert fallega handsmíðaða penna fyrir flesta í fjölskyldunni. Að mála var bæði starf hans og undir lokin áhugamál en hann málaði gífurlega fallegar myndir. 23 ára átti hann Helgu með Elínu Magnúsdóttur og var Helga sól- argeislinn í lífi hans alla tíð. Síðan kom Garðar sonur hans inn í líf Danda þegar Helga var 16 ára. Samband mitt við bróður minn var mismikið yfir árin en alltaf gott. Seinustu árin voru þá sér- stakalega góð og hafði hann mik- ið samband við drengina mína og var samband þeirra byggt á mikl- um vinskap og sameiginlegri virðingu. Andlega hliðin er eins og rússí- bani, fer langt niður og langt upp. Ekki hjálpaði slysið sem hann lenti í fyrir tveimur árum en eftir það gat hann ekki stundað mót- orhjólið eða unnið mikið og fór það ekki vel í kappann. En þegar ég talað við hann síðast þá var nokkuð gott hljóð í honum, hann bauðst til að koma til mín og mála hjá mér. Af því verður ekki en ég veit að þú verður með mér í huganum, en hjartað hans gaf sig þann 10.11. 2020 og hann sofnaði svefn- inum langa. Elsku Dandi, takk fyrir allar góðu stundirnar okkar saman. Þegar þér leið vel og ekki síst þær stundir þegar þér leið sem verst og þú treystir mér fyrir hvernig þér leið og ég fékk að vera hjá þér. Ég vona að þér líði vel, elsku Dandi. Við elskum þig öll. Innilegar samúðarkveðjur til ykkar sem saknið. Ásdís Sigurðardóttir. Ég man þegar ég hitti þig fyrst á Hviids Vinstue í Kaupmanna- höfn á þeim tíma sem þú varst í einni heimsókninni hjá Helgu. Þarna mætti mér stæðilegur myndarlegur maður, flottur í tauinu, nýrakaður með stífbónað- an skalla. Ég man að mér leið hálfóþægi- lega í þessum aðstæðum enda varla búinn að kynnast dóttur þinni. +Þú varst ekki lengi að átta þig á aðstæðum, snerir þér að mér glottandi og braust ísinn með óviðeigandi brandara, mér var létt og þetta kvöld verður mér ætíð eftirminnilegt af svo mörgum ástæðum. Ég minnist hjálpsemi þinnar þegar þú komst í heimsókn til okkar Helgu til Kaupmannahafn- ar og eyddir öllum stundum við að lakka rimlarúm fyrir ófætt barnabarn þitt. Vaggan sem þú smíðaðir, íbúð- in okkar sem þú málaðir á Lind- arbrautinni og nú síðast húsið okkar í Fossvoginum sem þú heilsparslaðir og málaðir. Þarna varst þú á heimavelli, alltaf tilbúinn með spaðann og pensil til að aðstoða mig og stelp- urnar þínar. Þú varst góður afi og samband þitt við fyrsta barnabarnið, Sögu, var fallegt. Mér þótti vænt um tíðar heim- sóknir þínar, oft bara til að fá þér einn kaffibolla eða athuga hvort Saga væri heima og þá varstu ósjaldan með lítinn pakka handa henni í vasanum. Ég er þakklátur fyrir þann tíma sem við fengum saman og minningar um góðan mann munu lifa í hjarta okkar. Ég passa upp á stelpurnar þín- ar. Þinn tengdasonur, Þórarinn (Tóti). Minn gamli vinur hefur kvatt þennan heim. Hugurinn reikar og árið er 1977, ég nýflutt í Smáíbúðahverf- ið sem er fullt af lífi. Gatan var Mosgerði, þar bjó Dandi með for- eldrum sínum og systrum, þar bjó líka Björg og þar bjó fullt af krökkum. En þessi tvö urðu mínir vinir fyrir lífstíð ásamt fleirum úr hverfinu. Þetta var stór hópur sem brallaði margt saman. Leiðir okkar skildi eins og gengur og gerist en alltaf er þessi þráður sem tengir okkur öll. Árin líða og við rekumst reglu- lega hvort á annað, stundum á djamminu og stöku matarboð þar sem hann eldar humar fyrir mig og segir mér frá ástinni í lífi sínu, dóttur sinni henni Helgu. Dandi flytur til Noregs mörgum árum seinna og hefur svo samband við mig þegar hann kemur heim. Við taka nokkrir góðir mánuðir hjá okkur en þarna var þunglyndið farið að banka fast á sem og manían. Enn og aftur nær Dandi sér á strik og skellir sér til Kanarí með mér og syni, heimsækir okkur svo til Danmerkur þegar við bjuggum þar. Alltaf jafn hjarta- hlýr en svo margt farið úr kar- akternum. Við rifjum upp þegar þú söngst: „Kadilakk ég ætla að fá mér þegar ég verð stór, þegar ég verð stór og gamall maður,“ Þá vorum við krakkagemlingar og lífið fram undan. Þú náðir ekki að verða stór og gamall maður en þú vonandi brunar um á kadilakk í annarri vídd. Takk, kæri vinur, fyrir vináttuna. Helgu dóttur þinni, fjölskyldu og systrum votta ég samúð mína. Linda Reynisdóttir. Kallið er komið, komin er nú stundin, vinaskilnaðar viðkvæm stund. Vinirnir kveðja vininn sinn látna, er sefur hér hinn síðsta blund. Grátnir til grafar göngum vér nú héðan, fylgjum þér, vinur. Far vel á braut. Guð oss það gefi, glaðir vér megum þér síðar fylgja’ í friðarskaut. (Valdimar Briem) Það eru komin 45 ár síðan við Dandi urðum félagar. Það er búið að vera langur og gefandi tími. Mig langar að þakka honum vin- áttuna öll þessi ár og hversu góð- ur vinur hann var þegar við misstum Unni okkar. Dandi var tíður gestur á heimili okkar í gegnum árin. Síðustu vikur hafði hann frumkvæði að því að mála heimili mitt og stelpnanna og átt- um við yndislega samveru. Það var mikið áfall að fá þær fregnir að þessi dáðadrengur væri fallinn frá. Ég votta börnum, öðrum að- standendum og vinum Danda mína dýpstu samúð. Kærleikskveðja, Pétur H. Pétursson. Sofðu vært hinn síðsta blund, uns hinn dýri dagur ljómar, Drottins lúður þegar hljómar hina miklu morgunstund. (Valdimar Briem) Hann Daníel, eða Dandi eins og hann var kallaður, var aðeins 11 ára drenghnokki þegar hann kynntist Pedda. Þá var lagður grunnur að góðri vináttu og fljót- lega bættust fleiri vinir við. Þeir hafa haldið utan um vináttuna öll þessi ár og urðu heimagangar hvor hjá öðrum. Við þekktum því vel hann Danda en hann var afar hjálp- samur og góður drengur. Það var dýrmætt að upplifa hvernig hann stóð við hlið Pedda á erfiðum stundum í sumar. Góður drengur er farinn svo allt of fljótt og það er sárt, en minningarnar lifa. Við biðjum góðan Guð að helga þær og sendum vinum og vandamönn- um Danda innilegar samúðar- kveðjur. Pétur Eiríksson og fjölskylda. Daníel Sigurðsson Ég hef verið svo heppin á minni skólagöngu að hafa alltaf haft góða dönskukennara. Sú, sem fyrst kenndi mér dönsku, var Guð- björg Tómasdóttir, sem við kveðjum í dag. Á þeim tíma, um miðjan sjöunda áratug síðustu aldar, voru þau Guðbjartur kenn- arar í Hagaskóla. Þeir, sem kenna manni í byrjun tungumála- náms, skipta mestu máli fyrir framhaldið. Guðbjörg skapaði þann grundvöll, sem jók áhuga minn á dönskunni. Það er líka ákaflega misjafnt, hversu auðvelt kennurum reynist að ná til nem- enda og vekja áhuga þeirra. Guð- björg átti ekki í neinum vandræð- um með það, og þar sem hún fann, að sérstakur áhugi var fyrir hendi á námsgreininni, gerði hún sitt til að efla hann. Þar sem við vorum báðar Vesturbæingar, og bjuggum ekkert langt hvor frá annarri og versluðum þar að auki við sömu búðina, hittumst við alltaf öðru hvoru gegnum tíðina, ýmist á leið í eða úr búðinni, inni í henni eða á förnum vegi annars. Það myndaðist því góður kunn- ingsskapur milli okkar með árun- Guðbjörg Tómasdóttir ✝ Guðbjörg Tóm-asdóttir fædd- ist 7. apríl 1942. Hún lést 30. októ- ber 2020. Útför Guð- bjargar fór fram 17. nóvember 2020. um, enda var alltaf jafn indælt að hitta hana og tala við, og greinilegt, að henni þótti vænt um að geta fylgst með gömlum nemanda sínum, eftir því sem árin liðu, auk þess sem feður okkar voru vel kunnugir. Hún var líka alla jafna hress og skemmtileg að tala við, og virtist lítið breytast gegnum tíðina. Þeir tímar verða nú minningin ein. Þegar ég kveð hana nú hinstu kveðju er efst í huga mér einlægt þakklæti fyrir kennsluna um ár- ið, svo og áratuga góða viðkynn- ingu og vinsemd, um leið og ég bið henni allrar blessunar Guðs, þar sem hún er nú. Guðbjarti og fjölskyldunni votta ég djúpa og innilega samúð. Blessuð sé minning Guðbjarg- ar Tómasdóttur. Guðbjörg Snót Jónsdóttir. Kynni okkar af Guðbjörgu hóf- ust þegar Guðbjartur, eiginmað- ur hennar, tók að stunda jarð- fræðinám við HÍ árið 1971 ásamt Elíasi. Þau hjónin féllu vel í hóp- inn á samkomum og nutu tals- verðrar virðingar vegna aldurs, starfsreynslu, eigna og barna. Bæði voru þau reyndir kennarar við Hagaskólann en kynni okkar af þeim styrktust enn þegar Guð- bjartur gerðist samkennari Elí- asar við MR og Guðbjörg hafði hafið kennslu við VÍ. Guðbjörg var einstaklega þægileg og traust manneskja. Vinkona okkar, sem kom í heim- sókn ásamt þeim hjónum, sagðist í fyrstu hafa verið feimin við hana af því að hún væri alltaf svo fín. Sú feimni átti svo sannarlega eft- ir að hverfa við nánari kynni því að ljúfari manneskju en Guð- björgu er vart að finna. En hún var líka alltaf glæsilega til fara og hafði einstaklega fágaða fram- komu. Við hjónin erum þakklát fyrir allar þær stundir sem við höfum átt með Guðbjörgu. Við minn- umst notalegra samvista á heim- ili þeirra hjóna með góðum veit- ingum og ljúfri tónlist. Auk þess má nefna árshátíðir, áramóta- dansleiki, tónleika og ekki síst óperusýningar en einatt voru slíkir atburðir framlengdir með notalegu spjalli á Grenimelnum. Ekki var látið duga að sækja óperur á Íslandi heldur voru óp- eruhús Parísar og Napólí sótt heim. Þar var tíminn líka notaður til að hjóla um Versalagarða, skoða fornminjar í Pompei og Bláa hellinn við Kaprí. Auk þess var Edinborg heimsótt, skosku hálöndin skoðuð og bragðað á þjóðardrykk Skota. Ekki er unnt að hugsa sér betri ferðafélaga en Guðbjörgu. Þægileg framkoma og með- fædd tillitssemi hennar gerðu öll samskipti auðveld. Umhyggjusemi Guðbjargar kom vel fram í samskiptum henn- ar við yngri kynslóðir. Börnin okkar nutu velvildar hennar sem vinkonu fjölskyldunnar og líka sem kennara. Hún lét sér annt um velferð nemenda sinna sem nutu góðs af þekkingu hennar og sanngirni. En að sjálfsögðu voru ætíð afkomendur hennar sem stóðu henni næst. Barnabörnin voru alltaf velkomin á heimili þeirra Guðbjarts og hún taldi ekki eftir sér að ferðast til ann- arra landa til að gæta þeirra þeg- ar hún hafði látið af störfum sem kennari. Við sendum Guðbjarti og fjöl- skyldum barna þeirra Guðbjarg- ar innilegar samúðarkveðjur. Megi minningar um góða konu sefa sáran söknuð. Elías og Halldís. Það eru fallegar hugrenningar og minningar sem koma upp í hugann þegar ég minnist hennar Guðbjargar. Hún var einstök persóna með jákvæða lífssýn og gott hjartalag. Hún hafði góða nærveru og auðvelt að dást að hennar ljúfa og góða daglega fasi. Það var því góð tilfinning að koma í heimsókn á Grenimelinn og hlýlegar móttökur hverju sinni sem mættu hverjum þeim sem bar að garði. Ég var tíður gestur á heimilinu á yngri árum, þegar ég heimsótti vini mína Há- kon og Tomma, og leið mér eins og þetta væri mitt annað heimili. Þessi vinskapur hefur haldist æ síðan. Guðbjörg og Guðbjartur bjuggu fjölskyldu sinni á Greni- melnum fallegt og ástríkt heimili, enda hafa afkomendur þeirra síð- an fest rætur í húsinu og það hef- ur verið sannkallaður fjölskyld- ureitur um árabil. Guðbjörg hafði næmt auga fyrir einföldum og fögrum hlut- um og gaf umhverfi sínu fallegt yfirbragð, sem bar vott um henn- ar uppruna og tengsl við Dan- mörku. Guð blessi minningu Guð- bjargar og megi hún lifa á stjörnubjörtum himni um aldur og ævi. Guðbjarti, Hákoni, Tóm- asi og Ingibjörgu og fjölskyldum þeirra votta ég innilega samúð. Gunnar Skúlason. Mig langar í fáeinum orðum minnast frænku minnar, Guð- bjargar Tómasdóttur, er lést þann 30. október sl. eftir erfið veikindi. Guðbjörg var ekki bara frænka mín heldur góð og trygg vinkona sem gott var að leita til og á ég eftir að sakna þess mikið að geta ekki farið á Grenimelinn og heimsótt þau heiðurshjón, Guðbjörgu og Guðbjart. Þegar ég leystur verð þrautunum frá, þegar ég sólfagra landinu á lifi og verð mínum lausnara hjá – það verður dásamleg dýrð handa mér. Dásöm það er, dýrð handa mér, dýrð handa mér, dýrð handa mér, er ég skal fá Jesú auglit að sjá, það verður dýrð, verður dýrð handa mér. Og þegar hann, er mig elskar svo heitt, indælan stað mér á himni – hefur veitt, svo að hans ásjónu – ég augum fæ leitt – það verður dásamleg dýrð handa mér. Ástvini sé ég, sem unni ég hér, árstraumar fagnaðar berast að mér, blessaði frelsari, brosið frá þér, það verður dásamleg dýrð handa mér. (Þýð. Lárus Halldórsson.) Ég votta Guðbjarti, Tómasi, Hákoni, Ingibjörgu og fjölskyld- um þeirra mínar innilegustu sam- úð á þessum erfiðu tímum. Ingibjörg Jónasdóttir. Morgunblaðið birtir minning- argreinar endurgjaldslaust alla útgáfudaga. Skil | Þeir sem vilja senda Morg- unblaðinu greinar eru vinsamlega beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðs- lógóið í hægra horninu efst og við- eigandi liður, „Senda inn minn- ingargrein,“ valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina www.mbl.is/ sendagrein Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi). Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein berist áður en skilafrestur rennur út. Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein. Lengri greinar eru eingöngu birtar á vefnum. Hægt er að senda ör- stutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er unnt að tengja viðhengi við síð- una. Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem nánustu að- standendur senda inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hve- nær sá sem fjallað er um fæddist, hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og klukkan hvað útförin fer fram. Þar mega einnig koma fram upplýsingar um foreldra, systkini, maka og börn. Ætlast er til að þetta komi aðeins fram í for- málanum, sem er feitletraður, en ekki í minningargreinunum. Minningargreinar

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.