Skólavarðan - 2017, Blaðsíða 14

14 HAUST 2017
Í snarpri kosningabaráttu, sem hófst
14. september þegar Björt framtíð
sleit stjórnarsamstarfi við Viðreisn og
Sjálfstæðisflokk og lauk með kosningum
28. október, var margt tekið til umræðu.
Frambjóðendur voru í mörgum tilfellum
sammála og töldu að það þyrfti að styrkja
heilbrigðiskerfið, innviðina, atvinnulífið og
traust almennings á störf Alþingis. Einnig
sögðu þeir að það þyrfti að rafbílavæða
Ísland, huga að umhverfinu. Og mörgu öðru.
Það var óvenjulegt í aðdraganda
kosninganna að þegar kjósendur voru
spurðir út í áherslumál sín í kosningunum
nefndu óvenju margir menntamál. Skólana
sem nauðsynlega þyrfti að styrkja, kennarana
sem þyrftu að fá hærri laun og betri
aðbúnað og nemendurna sem tryggja þyrfti
framúrskarandi kennslu til frambúðar. Engu
að síður varð umræðan um menntamál ekki
hávær í kosningabaráttunni, þó einstaka
þingmannsefni kæmi fram og lofaði auknum
framlögum til menntamála. Hluti þeirra
kom úr nýföllnum meirihluta á Alþingi sem
ætlaði, samkvæmt fjármálaáætlun sem sett
var fram skömmu fyrir kosningar, hreint alls
ekki að auka framlög til menntamála. En það
er önnur saga.
Fögur fyrirheit
Stjórn Kennarasambandsins hafði af þessu
áhyggjur og ákvað því með skömmum
fyrirvara að efna til opins fundar um
menntamál með fulltrúum flokkanna níu
sem buðu fram á landsvísu. Á fundinn
mættu Björn Leví Gunnarsson (P), Jóhannes
Stefánsson (D), Katrín Jakobsdóttir (V),
Kjartan Þór Ragnarsson (B), Kolfinna
Jóhannesdóttir (M), Nichole Leigh
Mosty (A), Ólafur Ísleifsson (F), Páll
Valur Björnsson (S) og Þorgerður Katrín
Gunnarsdóttir (C).
Það er of langt mál að rekja allar
umræðurnar sem fóru fram á þessum
tveggja tíma fundi en þeir sem hafa áhuga
geta horft á upptöku af honum á vefsíðu
Kennarasambandsins. Umræðurnar voru
hins vegar góðar og það kom ekki á óvart
að frambjóðendur kepptust við að ausa lofi
á kennara, störf þeirra og menntakerfið.
Frambjóðendur voru því ósparir á loforðin.
Þeir lögðu einnig áherslu á að setja aukið
MIKILL VILJI TIL
LAUNAHÆKKANA
FYRIR KOSNINGAR
– EN HVAÐ SVO?