Skólavarðan - 2017, Qupperneq 44

44 HAUST 2017
Verðlaun í Smásagnasamkeppni KÍ, Heimilis og
skóla og Samtaka móðurmálskennara voru veitt við
hátíðlega athöfn á Skólamálaþingi í Hörpu á Alþjóða-
degi kennara, 5. október. Þetta er í þriðja sinn sem
efnt er til smásagnasamkeppninnar í tengslum við
kennaradaginn og voru viðtökur góðar nú sem fyrr.
Keppendum var skipt í fimm flokka; leikskólaflokk,
þrjá grunnskólaflokka og framhaldsskólaflokk.
Dómnefndina skipuðu Kristín Ómarsdóttir skáld,
Kristján Jóhann Jónsson, dósent á Menntavísinda-
sviði HÍ, og Bryndís Jónsdóttir, hjá Heimili og skóla.
Hafði dómnefnd á orði að verkefnið hefði verið afar
ánægjulegt og erfitt að velja verðlaunasögurnar úr
mörgum góðum.
Verðalaunasögurnar eru allar birtar hér í
Skólavörðunni. Njótið þess að lesa!
Ég heiti Emma og er kennari. Ja, kannski
svolítið sérstakur kennari, ég er nefnilega
bara 10 ára. Ég vinn í Foreldraskólanum
sem systir mín stofnaði. Hún er orðin 17
ára og er mjög skemmtileg. En einu sinni
átti hún að skrifa smásögu í smásögukeppni
fyrir unglinga og þemað var: foreldri. Þá
var hún í fýlu út í mömmu og pabba út
af einhverjum ástæðum og hún skrifaði
um foreldraskóla. Þar átti foreldrum að
vera kennt að vera góðir og skemmtilegir.
Dómararnir í smásagnakeppninni urðu
mjög hrifnir af sögunni og buðu forsetanum
að lesa hana og honum fannst hún svo
frábær að skólinn varð að veruleika. Systir
mín varð skólastjóri og ég kennari þar sem
ég kenni foreldrunum hvaða tónlist er
vinsælust á hverjum tíma. Allt starfsfólk
skólans er börn eða unglingar og allir sem
eiga foreldra sem þeim þykja vera leiðin-
legir geta sótt um pláss fyrir þá í skólanum.
Þar geta foreldrarnir til dæmis lært hvernig
á að elda mat sem börnum þykir góður, að
leika við börnin sín og hvernig á ekki að
verða börnum sínum til skammar.
Ég var á leiðinni í vinnuna og var að
fara inn í stofuna þegar ég sá að Hildur,
sem er yngsti kennarinn í skólanum og
kennir foreldrunum að leika við börnin sín,
var ekki í stofunni sinni. Foreldrarnir sátu
þarna inni og voru ýmist í símunum sínum
eða að klára verkefni úr vinnunni sinni á
meðan þeir biðu eftir Hildi. Ég rétti mínum
nemendum verkefnablöð og hljóp svo í
stofuna hennar Hildar og spurði nemend-
urna hennar hvar hún væri. Þeir sögðust
ekki hafa hugmynd um það og að þeir hefðu
beðið mjög lengi eftir henni. Ég lét þá hafa
verkefnablöð af borðinu hennar Hildar og
stökk svo af stað að finna Emblu. Embla,
sem er kennari í skólanum og besta vinkona
mín, sat við kennaraborðið sitt og var að
fara yfir próf. „Embla, Embla, Embla!“ kall-
aði ég þegar ég hljóp inn í stofuna hennar
eins og bandóður bavíani. „Hvað er í gangi?
Róa sig, það er próf hérna í trampólín-
fræði,“ sagði hún. „Hildur er týnd!“ öskraði
ég og allir nemendurnir sussuðu á mig.
„Allt í lagi, er hún búin að vera týnd lengi?“
spurði Embla mjög yfirveguð og róleg.
„Ég veit það í rauninni ekki,“ sagði ég, „en
hún hefur allavega ekki farið inn í stofuna
sína í dag“. „Allt í fína, spyrjum Söru
skrifstofudömu hvort hún hafi séð hana
í dag,“ svaraði Embla, ennþá mjög róleg.
Við fórum til Söru og það kom í ljós að hún
hafði séð hana og meira að segja spjallað
við hana í morgun en ekki séð hana síðan.
„Ég hélt að hún hefði bara farið inn í stofu
til sín, hún Hildur er nú ekki vön að hverfa,“
sagði Sara greinilega í miklu uppnámi.
„Þetta er allt í lagi, við finnum hana,“ sagði
Embla. Við náðum í Rósu systur mína og
byrjuðum að leita að Hildi. Ég átti að leita
á klósettunum og kennarastofunni, Rósa í
matsalnum, Embla í kennslustofunum og
Heiðrún Vala Hilmarsdóttir, nemandi í 5.bekk
Flatey, Hraunvallaskóla.
Heiðrún Vala hlýtur verðlaun í grunnskólaflokki
(5. til 7. bekk). Hún segir íslensku í uppáhaldi
í skólanum og hún er dugleg að lesa bækur. „Í
augnablikinu er Lítil prinsessa eftir Frances
Hodgon Burnett uppáhaldsbókin mín en
ég líka marga uppáhaldshöfunda, svo sem
David Walliams, Þorgrím Þráinsson, Guðrúnu
Helgadóttur og Astrid Lindgren,“ segir Heiðrún
Vala. Hún er byrjuð á næstu smásögu. „Sagan
fjallar um skóla þar sem dýr hafa tekið völdin, til dæmis kennir
könguló textílmennt og íslenski fjárhundurinn íslensku.“
Umsögn dómnefndar:
Sagan Barnalegi kennarinn þar sem hlutverkunum er snúið
við er fyndin og skemmtileg – snúningurinn er áreynslulaus
og vandamálin sem koma upp mannleg og jafn augljós og það
er uppfinningasamt af höfundinum að finna upp á þeim: já,
svona mundi það einmitt gerast ef foreldr arnir færu í skóla til
barnanna að læra trampólínfræði og um vinsæl lög, kennarinn
myndi gleyma sér inni í skáp í dúkkuleik! Það er svo gaman í
heiminum hvað það þarf mikla uppfinningasemi til að rata á hið
augljósa og einfalda – svo þeir sem hlusta á og lesa segja: já
auðvitað! Og manni finnst að maður hefði átt að finna upp á því
sjálfur en hefði samt aldrei getað það – það þarf höfund! Hér
vega skynsemin og kæruleysið salt og jafnvægið verður hnífjafnt:
hér leikur mannvitið og skemmtunin sér saman glæsilega.
BARNALEGI KENNARINN