Heimilispósturinn - 16.04.1951, Blaðsíða 10

hafði gert, til þess að hann
mætti öðlast vist í Paradís.
Og sjá, í þessari bók var
skýrslan um dýrlinginn einnig
opinberun, furða.
Það virtist sem ekki væru
liðnar tíu sekúndur, þegar dýr-
lingurinn var líka farinn að æða
fram og aftur um hinn mikla
lófa Guðs. Ekki tíu sekúndur!
Og að lokum æpti hann líka und-
an þessari vægðarlausu og háðs-
legu útlistun og flýði, alveg eins
og vondi maðurinn, í skuggann
uppi í erminni. Og okkur veittist
að líta inn í skuggann uppi í
erminni. Og þar sátu þeir báðir,
afklæddir öllum blekkingum, í
skugganum af klæðafaldi misk-
unnar Guðs, eins og bræður.
Og þangað flýði ég einnig,
þegar að mér kom.
9.
„Og núna,“ sagði Guð, um
leið og hann hristi okkur fram
úr ermi sinni ofan á jarðstjörn-
una, sem hann hafði fengið okk-
ur til vistar, jarðstjörnuna, sem
hringsnýst í kring um Síríus, —
„núna, þegar þið skiljið mig og
hvert annað dálítið betur, skul-
uð þið reyna aftur.“
Og hann og höfuðenglar hans
sneru sér við og voru þegar
horfnir.
Hásætið var horfið.
Á alla vegu í kring um mig
var fagurt land, fegurra en
nokkurt annað land, sem ég
hafði áður litið, — vítt, harð-
neskjulegt og dásamlegt. Og allt
umhverfis mig voru sálir mann-
anna, vitkaðar og í nýjum,
hreinum líkömum.
Claire Trevor.
SKRÝTLUR.
Maður stóð upp fyrir konu í stræt-
isvagni og bau3 henni sæti sitt. Það
leið yfir hana. Þegar hún kom til
sjálfrar sin, þakkaði hún honum fyrir.
Þá leið yfir hann.
*
Jón var oft seinheppinn. Hann var
í veizlu hjá kunningjum sínum. Hjón-
in voru jafngömul, en frúin vildi ekki
viðurkenna það.
„Maðurinn minn er fertugur," sagði
hún. ,,Ég veit, að þið trúið því ekki,
en það er nákvæmlega tíu ára ald-
ursmunur á okkur.“
„Ómögulegt,“ sagði Jón og ætlaði
að skjaila frúna. „Þér eruð alveg eins
unglegar og hann.“
*
„Þér munu5 oft hafa komizt í hann
krappan," sagði farþeginn, „á 40 ára
sjómannsferli."
„Ekki er orð á þvi gerandi. Eg
var ekkert að rápa í land, eins og
hinir strákarnir, — hélt mér alltaf
við skipið."
8
HEIMILISPOSTURINN