Stefnir - 01.02.1979, Blaðsíða 59

á launum við að kvista niður í ótal
aðalflokka og undirflokka vitundar-
starf barna. Og hver er árangurinn?
Meðaleinkunnir fara hríðlækkandi í
landinu og ástandið er orðið svo
alvarlegt, að háskólinn hefur íhugað
að taka upp inntökupróf til að bægja
frá dyrum sínum óhæfum stúdent-
um? Eru þessar kynslóðir sem eru
að vaxa upp í landinu svona miklu
vitlausari en við, að tíu sinnum betri
aðbúnaður, þar á meðal NYSIS-
GÖGN Indriða Gíslasonar, orki ekki
að gera þær að jafnokum okkar? Er
það ekki agann sem vantar, járnag-
ann gamla, sproksetninguna? Það
skyldi þó aldrei vera að þar lægi
hundurinn grafinn? Frammi fyrir
þessu agaleysi munu kennarar standa
í alltof ríkum mæli, og mér eru
kunnug ískyggileg dæmi þess hvernig
nokkrum gikkjum hefur haldist uppi
. . . að skaprauna kennurum sínum
og spilla árum saman starfsfriði
skólasystkina sinna. í hverfi hér
skammt frá þar sem ég bý, einum
dýrasta og vandaðasta skóla borgar-
innar, taldi ég tuttugu rúður brotnar
viku eftir skólaslit. Þetta er aðeins
eitt dæmi um agaleysið sem tröll-
ríður þjóðinni.“ Menntun verður
ekki máttur nema manndómur fylgi.
I áramótaræðu 1977 segir Geir
Hallgrímsson, forsætisráðherra:
„Uppeldi ungu kynslóðarinnar færist
í vaxandi mæli úr höndum foreldra
til stofnana. Peim mun brýnna er
að huga að hvert stefnir í mennta-
málum og öðru uppeldisstarfi.
Áherzlu ber að leggja á, að þroska
getu einstaklingsins til að draga sjálf-
stæðar ályktanir og axla eigin á-
byrgð“. Við sömu áramót ritar Ól-
afur Jóhannesson áramótagrein og
er hennar getið í Reykjavíkurbréfi
Morgunblaðsins 15. jan. 1978. í
grein Ólafs segir: „En hitt er vafa-
samara, hvort skyldunámið er ekki
komið út í öfgar . . .“ Síðar segir
Ólafur: ,,Hættir okkur ekki við, að
apa of mikið eftir útlendum, bæði á
þessum sviðum sem öðrum?" Máls-
metandi menn úr fleiri lýðræðis-
flokkum hafa lýst skoðun sinni á
grunnskólakerfinu. Sighvatur Björg-
vinsson segir í Alþýðublaðinu 5.
sept. 1975: „fslenzka skólakerfið er
á góðri leið með að verða að álíka
óskapnaði og lyngormar gátu orðið
í gömlum ævintýrum . . . það virð-
ist vera orðið algerlega sjálfrátt um
hvernig það vex og í hvaða áttir og
með hverju árinu virðist það stefna
í þá átt að sprengja sig utan af sjálfu
sér. Það er allt undirlagt furðulegri
og óhaminni ringulreið
Viðreisn.
Má vænta viðreisnar skólanna?
Verður hægt að bæta þann skaða
sem innleiðsla mengjakerfisins hefur
valdið að dómi eins brautryðjanda
þess, Svíans dr. Mats Hástad, sem
beðist hefur afsökunar á menginu?
Séð hve hörmulegar afleiðingar þessi
nýjung hafði. Kennarar af gamla
skólanum voru margir afburða kenn-
arar og afburða menn, vel menntað-
ir, séntilmenn og skólamenn fram í
fingurgóma. Má vænta fleiri slíkra
til starfa í skólunum í framtíðinni,
eða eigum við von á fleiri áhrifa-
mönnum í skólakerfið, kinkandi
kolli í allar áttir, segjandi já já og
jamm og jæja við hvaða útlendri
dellu sem er? Verður báknið í kring-
um skólana endurskoðað? Verður
nú snúið baki við vitleysunni? Þeim
er leita vilja svars, skal bent á, að
ljós vonar hefur vaknað.
Ritstjórnargrein Morgunblaðsins
30. júní 1978 markar e. t. v. tíma-
mót í þessum efnum. Hvort Morg-
unblaðið fer að dæmi dr. Hástad
eða dr. Hástad að dæmi blaðsins, er
þeirra mál. Einnig má benda á rit-
stjórnargrein í Vísi 26. maí 1976,
er ber yfirskriftina: „Pað þarf nýja
menntastefnu“.
Lokaorð.
„í Vestur-Evrópu ríður yfir ó-
skapleg alda glæpafaraldurs í dökkri
hringiðu eiturlyfjasýki og klámiðn-
aðar afvegaleiddra tilfinninga og lim-
lestra sálna.
„Hrörnun samfélagssiða á Vestur-
löndum mun með fullkominni vissu
leiða til endanlegs sigurs hins al-
þjóða sósíalisma.“
Leoníd Brésnef í ræðu á 100 ára
afmæli Leníns.
Höfundur þessarar greinar vill
hvetja alla þá sem vilja endurreisn
skólanna, að snúa nú bökum saman.
(Undirstrikanir ailar eru höfundar).