Blik - 01.04.1955, Blaðsíða 46

44
B L I K
að til við komum suður í bugtir,
þá gerði austan landsynnings-
rok, og þótti okkur leitt að geta
ekki brugðið upp ljósi, því að þá
var 16 tíma myrkur á sólar-
hring. Að kvöldi 3ja sólarhrings
er sama veður, en kominn
bylur, og sáum við hvergi til
lands. Þóttist ég þá vera kom-
inn nógu langt og sneri bátn-
um upp í veðrið og ætlaði að
halda upp í um nóttina og sagði
við strákana, að þeir skyldu
leggja sig á bekkina í mótor-
húsinu. Ætlaði ég að vera sjálf-
ur uppi fyrst til að byrja með.
Þegar ég var búinn að andæfa
upp í um það bil hálftíma, þá sá
ég vitaljósið í Eyjum rétt hjá
okkur, og fórum við þá vestur
fyrir eyjuna og inn á höfn og
komum kl. 12 að bryggju. Eftir
að veðrið skall á, stóð ég lengst
við stýrið í 19 klukkutíma, og
urðum við fegnir að komast í
land.
Við að heyra eða lesa frásögn
sem þessa, verður manni hugsað
um þær miklu breytingar, sem
orðið hafa á vélbátunum. Nú eru
þeir vel flestir margir tugir
tonna að stærð. Vélaorkan er
talin í hundruðum hestafla. Allir
eru þeir raflýstir. Auk hinna
mörgu öryggistækja, sem nú eru
í hverjum bát, má þar nefna tal-
stöðvar, dýptarmæla, miðunar-
stöðvar o. fl. Hinn litli bátur,
sem áður er frá sagt, er aðeins
6 tonn að stærð, vélin 10 hest-
öfl, engin rafljós, siglingaljósa-
luktirnar svo lélegar, að það
logar ekki á þeim í stormi eða
ágjöf, ekkert stýrishús er á
bátnum, aðeins lítil hola, er sá,
sem stýrir, stendur í. Má segja
með sanni, að hann standi úti
við stýrið, hvernig sem viðrar.
Engin talstöð, ekkert hægt að
láta vita af sér, þó að eitthvað
væri að og svona mætti lengi
telja. Já, víst er breytingin mik-
il og betra að stunda sjóinn á
bátunum nú og meiri afla von.
En hitt er þó mest um vert, hve
öryggi sjómannanna er miklu
meira nú en áður, en það hlýtur
alltaf að vera aðalatriðið.
Gunnar S. Jónsson
3. bekk.
I sveit
Það var um vorið. Við skyld-
um reka kálfana í betri haga,
þangað sem nokkrir vetrungar
og eldri naut voru. Við lögðum
af stað um sex-leytið. Allt gekk
vel, þar til við komum að göml-
um húsum, þar sem nautin áttu
að vera, en þau sáust hvergi.
Fórum við því að leita þeirra og
fundum þau brátt. Þá fór félagi
minn að ná í kálfana, en ég ætl-
aði að reka nautin á móti hon-
um og var ríðandi.