Blik - 01.04.1955, Blaðsíða 43

B L I K
41
inn með sér í þessa ferð, því að
langt var til sjávar, um það bil
3—4 klukkustunda ferð með
lest. Svo að hann lokaði Státinn
inni. Jón og samferðamenn hans
komu austan megin við Kúðaós
og fóru á báti vestur yfir ósinn.
Létu þeir vakta hestana á með-
an. Þegar þeir eru nýkomnir
yfir ósinn, sjá þeir, hvar hundur
kemur syndandi yfir ósinn og
sá Jón, að það var Státinn. Voru
menn undrandi yfir hugrekki
Státins, sem ekki lét ískalt jök-
ulvatnið um hávetur hindra sig
að ná til eiganda síns. Státinn
hafði verið lokaður inni tvær
klukkustundir frá því að menn-
irnir fóru frá bænum. Þá var
honum hleypt út og hljóp hann
snuðrandi í hringi kringum bæ-
inn, þar til hann fann för hest-
anna og rakti þau síðan til
fljótsins. Mun Státinn hafa
fengið hlýjar viðtökur hjá Jóni
þrátt fyrir óhlýðnina að vera
ekki kyrr heima.
Guðmundur LárUsson,
III. bekk.
Afmælisboðið
Eitt er það, sem veldur okkur
æskufólkinu oft leiðindum. Það
er feimnin og óframfærnin, sem
stafar næstum alltaf af minni-
máttarkennd.
Til sönnunar ætla ég að segja
hér ofurlitla sögu.
Það gerðist fyrir þrem árum,
að mér ásamt nokkrum krökk-
um öðrum var boðið í afmælis-
veizlu til vinkonu minnar.
Ég snyrti mig og snurfussaði,
eins og ég bezt kunni og tiplaði
svo af stað með alla þá eftir-
væntingu og spenning innan-
borðs, sem rúmast getur í þrett-
án ára meyjarhjarta.
Móðir afmælisbarnsins vís-
aði mér inn í stofu, þar sem allir
boðsgestir voru. Eitthvað svip-
að þessu var að segja um alla
hina.
Tveir drengir byrjuðu að
hvíslast á. Allir litu upp sem
einn maður og horfðu á þá.
Aumingja strákarnir stein
þögðu og urðu ennþá vand-
ræðalegri á svipinn. Við urðum
öll afskaplega fegin, þegar hús-
móðirin opnaði dyrnar og bauð
okkur að gera svo vel að koma
og fá okkur ofurlitla hressingu.
Hennar er ekki vanþörf, hugsaði
ég-
Við röðuðum okkur kring um
borðið. Enn hélzt þessi and-
styggilega þögn. Glamrið í
skeiðunum og hver minnsta
hreyfing lét óeðlilega hátt í
eyrum. — Loksins sigraðist einn
drengjanna á feimninni og hóf
samræður. Við hin urðum alls
hugar fegin. Helzta umræðuefni