Fjarðarfréttir - 01.12.1985, Blaðsíða 7

FJARÐARFRÉTTIR
7
tjaldi. Fín ferð. Aldrei varð neitt
slys þó við hjóluðum eins hratt og
hægt var og vegirnir voru oft
vondir. Stundum fórum við fram úr
bílum og þá gerðum við stundum
dálítið grín og sumir urðu fok-
vondir. Nú er Lalli dáinn fyrir
nokkrum árum. Hann var mikill
vinur minn.
Ég man líka eins og það hefði
verið i dag þegar ég fór fyrir Stebba
í Stebbabúð upp í Krísuvík. Þá var
þar barnaheimili og frændi minn
var þar og hann átti að fá pakka
sem hafði orðið eftir í búðinni. Ég
af stað eftir vinnu klukkan 7 um
kvöldið. Allt í lagi uppeftir og
Gummi fékk pakkann. Ég af stað
aftur. Springur við Kleifarvatn og
engar bætur til. Enginn bíll og
komið myrkur. Ég labbaði af stað
og oftast með hjólið á bakinu. Kom
heim kl. 1 um nóttina. Þá var ég
dálítið þreyttur.
Ég byrjaði að vinna hjá bænum
þegar ég hætti á Mölunum. Þá var
Leifi verkstjóri, góður maður. Þor-
leifur Guðmundsson. Það eru nú
ekki margir sem eru enn þá frá því
að ég byrjaði. Nokkrir samt. Ég var
fyrst í hinu og þessu, grafa skurði
og leggja gangstéttar og allt mögu-
legt. Núna hef ég í mörg ár verið á
Strandgötunni og í Norðurbænum
og á Holtinu við að hreinsa og sópa
göturnar. Það er alveg hroðalegt
hvað sumir eru miklir sóðar. Teygja
sig bara út um bílgluggann og hella
úr öskubökkunum. Það þarf sko að
ná í hnakkadrambið á þeim og
hrista þá til. Svo eru brotnu flösk-
urnar um allt eftir helgarnar. Ég
skil ekki hvað krakkarnir og full-
orðna fólkið er að hugsa sem hendir
bara flöskunum frá sér og svo geta
krakkar stórslasað sig. Það á að
sekta fólk sem gerir svona. Ég er
alltaf að segja lögreglunni að
fylgjast með þessu. Ég fékk nýtt
hjól um daginn. Það er örugglega
honum Árna Gunnlaugssyni og
Bergsveini verkstjóra að þakka. Ég
nota það í vinnunni, því ég þarf að
hendast um allan bæinn til þess að
sópa ruslinu sem er hent á göturnar.
Ég nennti ekki að vera alltaf á mínu
hjóli svo að mér finnst rétt að bær-
inn láti mig hafa hjól. Það er með
gírum og alveg besta sort.
Fyrir langa löngu fékk ég svona
vélsóp. Það var fínt að vera á
honum. Svo fór hann að bila og þeir
nenntu ekki að gera við hann og
núna er hann víst á öskuhaugunum.
Það var tóm vitleysa að hafa hann
ekki áfram. Það er sko nóg að gera
að hreinsa ruslið og það þyrfti að
hafa annan mann með mér. Ég er
stundum hálfslappur eftir að ég var
laminn í fyrra. Ég lagði höndina á
öxlina á einum manni og hann sló
mig svo með olnboganum að það
sprakk í mér nýrað. Ég var fluttur
inn á Borgarspítala og skorinn upp
í hvelli. Það þurfti að taka úr mér
nýrað og síðan er ég bara með eitt.
Það munar nú um það. En ég finn
alltaf til í skurðinum síðan og get
ekki reynt eins mikið á mig.
En það er þetta með ruslið. Ef ég
væri bæjarstjóri einn dag þá myndi
ég láta auglýsa vel að allir sem
köstuðu rusli á götuna yrðu sektað-
ir um mörg hundruð krónur. Úti í
löndum er þetta alveg bannað og ef
einhver hendir rusli er hann sektað-
ur eða honum bara stungið í stein-
inn. Svona ætti að gera hérna. Þetta
er bara ekki hægt, svona vitleysa.
Maður er orðinn dauðleiður á að
vera alltaf að hreinsa það sama.
Rétt búinn með smáa hluta af
götunni og allt orðið eins aftur. Það
þarf að taka myndir af þessum
krökkum sem hjóla í blómabeðinu
og grasinu og spæna allt upp og líka
af krökkunum og fullorðna fólkinu
sem hendir rusli. Og svo eru það
helv. Iitlu pakkarnir utan um
svalann og djúsið. Þá ætti nú að
banna meðan verið er að kenna
fólkinu hvað ruslakassar eru.
Núna er ég alveg hættur að fara á
skemmtanir eins og í gamla daga.
Ég fer samt alltaf á árshátíð hjá
áhaldahúsinu. Það eru fínar
skemmtanir. Stundum lætur maður
Bergsvein plata sig til þess að syngja
nokkur lög fyrir fólkið. Mér finnst
alltaf gaman að syngja.
Ég nenni ekki lengur að fara í bíó.
Við Lalli fórum oft í bíó. Við hjól-
uðum inn í Reykjavík eða fórum í
strætó og einu sinni fórum við
þrisvar í bíó sama daginn.
Annars hvílir maður sig bara
þegar vinnan er búin. Ég geri við
hjól fyrir nokkra krakka og svo fer
maður alltaf einu sinni og stundum
tvisvar á dag til pabba upp á spítala.
Hann er búinn að vera þar nokkuð
lengi.
Svo fer alltaf tími í að hugsa um
hjólið. Ég hef átt mörg hjól og það
þarf að hugsa vel um hjólið ef það
á að endast. Það er skömm að því
þegar hjólum er hent bara af því að
það er eitthvað smotterí að þeim.
Sumir nenna heldur ekki að gera
við og hjólin lenda í drasli og enda
út á öskuhaugi. Það á ekki að skilja
hjól eftir úti í hvernig veðri sem er.
En ég er ánægður með lífið.
Heilsan er nokkuð góð fyrir utan
nýrað. Og þá er engin þörf að
kvarta. Það þarf bara að muna að
vera í góðu skapi og þá gengur allt
vel“