Fjarðarfréttir - 01.12.1985, Blaðsíða 48

48
FJARÐARFRÉTTIR
Hafnfirðingar
á þingi
Ýmislegt er það í þjóðlífinu sem
vart getur farið fram hjá neinum.
Svo er t.d. með hið háa Alþingi og
ekki verður svo flett dagblaði að
ekki sé einhverra alþingismanna
getið fyrir eitthvað tnerkilegt eða
miður gott sem þeir hafa staðið að.
Hitt er ekki eins áberandi að til
þess aö starfsemi Alþingis geti
gengið snurðulítið þá er fjöldi
starfsmanna á þönum til þess að
leysa hin margvíslegu verkefni sem
fylgja þingstörfum.
Meðal þessara starfsmanna eru
nú þrír Hafnfirðingar, þeir Stefán
Sigurðsson, Gunnlaugur Ingason
og Guömundur Guðbergsson.
Við brugðum okkur einn daginn
inn á Alþingi og spjölluðum stutt-
lega við þá þremenninga, í hverju
störf þeirra væru fólgin og hvernig
þeim líkaði starfið. Hvarvetna var
fólk á ferli i húsinu. Menn að leita
eftir stuðningi einstakra alþingis-
manna í sjálfsagt mikilsverðum
málum. Við fundum okkur þó stað
í „Kringlunni“ sem svo er nefnd og
það er Stefán Sigurðsson sem fyrst-
ur verður fyrir svörum.
„Ég byrjaði hér 1978 og kann
alveg prýðilega við mig. Það er að
vísu nóg að gera en dagurinn er líka
fljótur að líða. Ég vinn á skrif-
stofunni og annast ýmislegt það
sem til fellur. Hér er oft þröng á
þingi og oft þarf að sýna bæði inn-
lendum og erlendum gestum húsa-
kynni hér. Það þarf því að kunna
vel skil á sögu hússins. Þá fellur oft
í minn hlut að sinna ýmsum erind-
um utan hússins, í ráðuneytin,
bankaferðir o.fl. Maður kynnist hér
mörgum og alþingismenn er prýðis-
fólk að vinna fyrir. Þeir eru auð-
vitað misjafnir eins og gengur með
mannfólkið en þetta eru allt sóma-
menn. Ég sakna margra sem voru
hér mín fyrstu ár á staðnum eins og
Vilmundar heitins, sem alltaf var
gaman að hlusta á, Jóns Sólness,
sem sópaði af og Ólafs heitins
Jóhannessonar sem var einstakur
sómakarl. Þá var Gunnar heitinn
Thoroddsen ógleymanlegur maður.
Það er auðvitað erfitt að gera upp á
milli þeirra sem hér eru núna. Ég
kann sérstaklega vel við Geir Hall-
grímsson, utanríkisráðherra,
maður sem ekki má vamm sitt vita.
Matthías Á. Mathiesen er líka mjög
skeleggur ræðumaður og vel máli
farinn. Ég tel líka að það sé mikill
fengur að fá Þorstein Pálsson, hann
er örugglega mjög traustur maður.
Það fer ekki hjá því að maður
fylgist töluvert með því sem al-
þingismenn segja, því hátalari er á
skrifstofunni þannig að allt heyrist
sem fram fer í þingsölum. Allt er
tekið upp á segulbönd og síðan vél-
ritað og er það að sjálfsögðu
gríðarmikil vinna. Síðan fá al-
þingismenn ræður sínar í handriti
og geta gert við sínar athugasemdir
og þá loks er gengið endanlega frá
ræðunni. Sumir gera aldrei athuga-
semdir en meira þarf að hafa fyrir
öðrum eins og gengur. Stundum er
auðvitað dálítil spenna í loftinu og
oft mæðir mikið á starfsfólki og þá
skrifstofustjóranum, Friðriki
Ólafssyni. Hann er nýkominn til
starfa, sérstaklega geðugur og fær
maður.
En þrátt fyrir eril þá kann ég
mjög vel við starfið og alla þá sem
hér eru.
Gunnlaugur Ingason: „Þetta er
fimmta árið mitt hérna, ég byrjaði
1981. Hér finnst mér mjög gott að
vera. Mitt starf er fyrst og fremst
varsla á áheyrendapöllum í þingsöl-
um efri og neðri deildar. Ég hef
alltaf haft óskaplega gaman af póli-
tík og ég ólst upp við miklar um-
ræður um pólitík og á mínu heimili
er mikið talað um stjórnmál. Mér
finnst alltaf gaman að hlusta á
snarpar ræður og það er nóg af
slíku hér. Hér eru margir frábærir
ræðumenn og mjög mælskir.
Margir þeirra eru líka bráðfyndnir
og nota það óspart á andstæðing-
inn. En það er nú svo að þótt menn
hnakkrífist í pontunni og láti hvorn
annan fá það óþvegið, þá virðist allt
grafið og gleymt þegar sennunni er
lokið og menn sitja yfir kaffiboll-
anum og ræða málin.
Hér er öllum frjálai að koma og
hlusta á umræður og nær alltaf eru
hér einhverjir áhorfendur, mis-
margir þó. Stundum er allt troðið
og komast mun færri að en vilja. Þá