Fjarðarfréttir - 01.12.1985, Blaðsíða 47

FJARÐARFRÉTTIR
47
Þjóðdansar skipuðu ávallt veglegan sess á skemmtunum í Bæjarbíói.
Þessi mynd er tekin 1950.
Fremsla r«A t'rá vinstri: liulda SigurAardóttir, Nikólína Kinardóttir, (iuórún Kristófersdóttir. Önnur rört: Aurtur Hauks-
dóttir, ída Nikulásdóttir, Klín Ösp Jónsdóttir, Mínerva Jónsdóttir, Hrafnhildur Þórrtardóttir. Þrirtja riirt: íris Sigvalda-
dóttir, Hanna M. Kjeld, Þrogerrtur M. Gísladóttir, Jóhanna Þorbjörnsdóttir og Gurtrún Jónsdóttir.
— Manstu ekki eftir einhverju
spaugilegu frá þessum tímum?
Jú, jú, sitthvað kom nú fyrir.
Fyrsta veturinn kenndi ég Flens-
borgarstelpunum í Kató og varð að
hlaupa í frímínútum niður í
Lækjarskóla. Hallsteinn kenndi
strákunum næsta tíma á undan og
stundum voru strákarnir að
hrekkja stelpurnar. Einu sinni,
þegar ég kom niður eftir, stóð strák-
ur vörð fyrir utan húsið og kallaði:
„Strákar, strákar, kellingin er að
koma, passið ykkur,“ og strákarnir
þutu úr húsinu. Ég var 19 ára!
— Og þá hafa strákarnir hætt öll-
um hrekkjum?
Nei, nei, bara í þetta sinn. Eigin-
lega hættu þeir ekki hrekkjunum
fyrr en þeir fengu að horfa á. Einu
sinni faldi einn strákurinn sig í kist-
unni. En ég lét sem ekkert væri, og
lét stelpurnar stökkva yfir kistuna
með miklum hraða, hvað eftir
annað. Auðvitað glumdi geysilega í
kistunni, og það var ekki hátt risið
á piltinum, sem skreiddist að lokum
upp úr kistunni.
— Hvernig var aðbúnaður nem-
enda og kennara á þessum tíma?
Gamla íþróttahúsið við Barna-
skóla Hafnarfjarðar var nú ekki
stórt. Búningsherbergin voru tvö,
sitt á hvorri hæð. Neðra herbergið
var um leið leiksvið fyrir barnaskól-
ann. Kennararnir notuðu sama
búningsherbergi og nemendurnir.
íþróttakennarar urðu að vera hús-
verðir, baðverðir og umsjónarmenn
svo þú sérð, að breytingin er mikil.
— Þú kenndir líka að dansa?
Jú, jú, við æfðum oft dans, aðal-
lega þjóðdansa, já og vefaradans.
Þetta miðaðist við að krakkarnir
sýndu dans á skólaskemmtununum
á vorin, nú og svo var oft dansað í
leikritunum sem þá voru sýnd.
Fyrst voru þessar skemmtanir
haldnar í leikfimihúsinu. Til þess
var leiksviðið, en frá 1945 í Bæjar-
bíói, alltaf um helgina í byrjun
dymbilviku, á pálmasunnudag og
laugardaginn fyrir páska. Þessar
skemmtanir voru tilhlökkunarefni
allra bæjarbúa, enda mikil vinna
lögð í þær, jafnt af nemendum og
kennurum. Þú manst nú eftir því?
en i Helsingfors. Nú og svo hef ég
verið á fjölda námskeiða erlendis
og hér heima. Það er afar mikil-
vægt, að fylgjast með öllum nýj-
ungum í íþróttakennslu, eins og
öllu kennslustarfi. Sem sagt, vera í
fínu formi! (Og Þorgerður lilær).
Þegar ég var 13 ára, þá gekk ég í
FH og æfði fimleika og var svo í
handknattleiknum alveg til tvítugs.
Já og svo var ég seinna í Glímu-
félaginu Ármanni.
— Glímufélaginu?
Já, ég æfði þar fimleika undir
stjórn Jóns Þorsteinssonar og
seinna Guðrúnar Nielsen. Við
sýndum víða, innanlands og utan.
— Segðu mér eitthvað frá Björk-
unum hér í Hafnarfirði. Þú komst
þar mikið við sögu.
Já, haustið 1949 fóru nokkrar
stúlkur að æfa fimleika og ég
kenndi þeim. Við sýndum fyrst 17.
júní 1950. Þegar við höfðum æft í
tvo vetur, vildum við gefa hópnum
nafn. Var leitað til ýmissa og feng-
um við uppástungur um 11 nöfn.
Skrifuðum við nöfnin niður og
daginn eftir ætluðum við að halda
fund og veljaeitt nafnið. Um kvöld-
ið sat ég heima í Hagakoti og horfði
á björkina sem mamma hafði gróð-
ursett fyrir utan gluggann minn. En
að láta félagið heita Björk? Varð
mér að orði. „Því ekki þaðý sagði
mamma. „þér hefur alltaf þótt svo
vænt um hrísluna, enda fylgst með
henni síðan hún var svolítill angi.“
Nú svo þegar á fundinn kom
skrifaði ég „Björk“ neðst á blaðið
og það nafn var valið. Og þá var ég
ánægð! Ég tók svo við formennsk-
unni, Hanna Kjeld var ritari og
Hrafnhildur Þórðardóttir gjald-
keri.
— Hvað varstu lengi formaður?
27 ár, frá 1951 til 1978.
— Er ekki eitthvað sérstakt, sem
þú vilt minnast á, frá þínu mikla
Bjarkarstarfi?
Ja, tildæmis, hvað erfitt var að fá
húsnæði til æfinga. En starfið með
þeim var allt mjög ánægjulegt og
mér kært. Það gleður mig mikið
hvað þeim vegnar vel. Hugur minn
er alltaf hjá þeim, þó ég sé hætt að
starfa með þeim. Það gleður mig
innilega að sjá hvað þessi litli
bjarkarsproti er orðinn stórt og
blómlegt tré. Megi „Bjarkar“-starf-
ið blessast í nútíð og framtíð.
— Já, ég veit þér verður að ósk
þinni. Og hvað viltu segja að
lokum?
Ekkert, nema það að nú er ég
farin að kenna fullorðnum konum
á Hrafnistu sund. Mér finnst það
skemmtilegt, að ég byrjaði mitt
kennslustarf með því að kenna full-
fullorðnum konum sund og nú er ég
aftur byrjuð á sama hátt. Þetta
starf hefur alltaf veitt mér mikla
I ánægju.
Ég vona að íþróttastarfið blessist
og blómgist í framtíð og nútið. Og
sá sami íþróttaandi sem okkur var
innrættur á Laugarvatni fylgi því
starfi í bráð og lengd.
Dansarnir voru ómissandi þáttur í skemmtananna í Bæjarbíói.
— Því trúi ég. íþróttir hafa víst
alltaf átt hug þinn allan. Þú fórst til
framhaldsnáms eftir að þú varst á
Laugarvatni?
Já, sumarið 1947 var ég á Snog-
höj Gymnastik höjskole í Dan-
mörku og haustið 1949 hjá Jalkan-
— Já, hvort ég man. Þetta voru
oft 4 skemmtanir, þessa tvo daga.
Leiðinlegt að þessi siður skyldi
leggjast niður.
— Þú kenndir dans annars staðar
en innan skólans, Þorgerður?
Jú, jú, ég kenndi dans í stúkun-
um, bæði Morgunstjörnunni og
Danielsher. Ég kenndi t.d. hirð-
dansinn franska, Lanche. Þar voru
við dansnám Þorbjörn Klemensson
og Ólafur Jónsson svo einhverjir
séu nefndir. En stundum vissi nú
nemandinn betur en kennarinn!
— En íþróttakennslan? Kennd-
irðu eingöngu í Hafnarfirði?
Nei, ég kenndi 4 ár í Reykjavík
við M.R. og Verzlunarskólann og
tvö sumur úti á landi, á Bíldudal og
Ólafsfirði. Það var geysilega
skemmtilegt, sérstaklega á Bíldu-
dal.
Gagnfræðingar 1945.
Fremst situr: Sigurveig Magntisdóttir. Onntir rört frá
vinstri: Sigrírtur Gurtrún Magnúsdóttir oj> Arndís Þor-
valdsdóttir. Þrirtja rört: Hrefna Kyjólfsdóltir, Asta
Arnórsdóttir ojj Klsa Gurtjónsdóttir. Fjórrta rört: Gurtrún
Árnadóttir, Torfhildur Steinj>rímsdóttir, Valgerrtur
Krisljánsdóttir oj> lnj>a Dóra llúbertsdóttir. Fimmta rört:
Sjöfn Maj>núsdóttir, Þorgerrtur M. Gísladóttir oj> Sólveig
Gurtbjartsdóttir.