Fjarðarfréttir - 01.12.1985, Blaðsíða 36

36
FJARÐARFRÉTTIR
Kórdrengur hjá kaþólskum
Davíð við messu í kaþólsku kapellunni ásamt kaþólska prestinum.
Hann heitir Davíð Viðarsson, 13
ára gamall, og er kórdrengur við
guðsþjónustur kaþólska safnaðar-
ins í Hafnarfirði. Sjálfur er hann
ekki kaþólskur og tók þetta hlut-
verk að sér fyrir tilviljun. En hvern-
ig atvikaðist það? Við gefum Davíð
orðið.
„Þetta byrjaði allt fyrir rúmu ári
síðan. Amma mín lá þá á St. Jósefs-
spítalanum og ég heimsótti hana
oft. Eitt sinn sagði hún mér frá
kaþólsku kirkjunni í spítalabygg-
ingunni og í forvitnisskyni fór ég
þangað í messu. Eftir messuna
bauðst presturinn til að keyra mig
heim, og á leiðinni spurði hann
hvort ég vildi ekki aðstoða sig við
guðsþjónustur. Ég var strax til í
það, en amma var ekki með á nót-
unum í fyrstu, hélt að ég yrði að
verða kaþólskur"
En langar þig að verða
kaþólskur?
„Það hafa margir spurt mig að
því, en ég er á báðum áttum.
Mamma og pabbi segja að ég ráði
því sjálfur, en ég veit að amma er á
móti því og ég myndi ekki gera það
án hennar samþykkis. Ég ætla alla
vega að sjá til og hugsa mig vel um.
Ég þarf líka að kynnast kaþólsk-
unni betur. Maður fer nú ekki að
flana út í neina vitleysu“
Hvert er hlutverk þitt sem kór-
drengur við kaþólska messu?
„Ég mæti tímanlega til að
aðstoða við undirbúninginn. Það
þarf hver hlutur að vera á sínum
stað. Ég sé um að setja hveiti-
töflurnar (obláturnar) í skálar.
Síðan blanda ég messuvínið og set
það ásamt bikörunum á sérstakt
borð við altarið. í sjálfri messunni
klæðist ég sérstökum búningi og
þjóna prestinum. Meðal annars sé
ég um að hringja bjöllum á vissum
stöðum í athöfninni. Þegar ég var
að byrja ruglaðist ég stundum og
hringdi á vitlausum stöðum. Þá
varð presturinn alveg gáttaður, en
hann varð að taka tillit til þess að ég
var byrjandi. Nú orðið ruglast ég
aldreií1
Hve oft þarftu að vera við
messur?
„Alltaf þegar einhverjar meiri-
háttar athafnir fara fram. Á
hverjum sunnudagsmorgni eru
messur sem ég aðstoða við, og á
stórhátíðum eru þær margar.
Stundum er ég beðinn að hjálpa til
við messur uppi í Klaustri. Þangað
fór ég í fyrsta sinn í sumar, í heim-
sókn með kaþólska söfnuðinum.
Nunnurnar tóku á móti okkur með
góðgerðum og gáfu okkur gjafir. I
síðasta mánuði aðstoðaði ég þar við
heilmikla athöfn. Þá var stelpa á
svipuðum aldri og ég skírð til
kaþólskrar trúar. Það var mikið um
dýrðir, kór Flensborgarskóla söng
og fjöldi manns var við messunaí*
Ertu mjög trúaður?
„ Já mér finnst það. Ég hef Iært
mikið um trúna hjá ömmu minni.
Svo hef ég í nokkur ár stundað sam-
komur hjá K.F.U.M. Ég fer líka
stundum í messur, bæði í þjóð-
kirkjunni og Fríkirkjunni!1
Hvað gerirðu fleira í tóm-
stundunum?
„Mér finnst mjög gaman að
teikna og dunda við það tímunum
saman. Stundum fer ég á skóla-
skemmtanir, en annars fer mestur
tíminn í skólanámið og að hjálpa til
heima. Ég leik mér sjaldan úti við
nú orðið, enda þekki ég fáa krakka
í grennd við Álfaskeiðið, þar sem ég
bý núna. Ég byrjaði í Öldutúns-
skóla þegar ég var lítill og vildi ekki
skipta um skóla, þegar ég flutti. Ég
kann vel við mig í skólanum og líkar
prýðilega við bekkjarfélaga mína.
En ég hitti þá sjaldan nema í
skólanum, því þeir eiga flestir
heima suður á Holti!1
Davíð hefur verið tíðrætt um
ömmu sína, sem reyndar er lang-
amma hans. Hjá henni býr hann
núna og er henni hjálplegur í ell-
inni. Um sambandið við ömmu
segir Davíð:
„Strax þegar ég var pínulítill
þótti mér gaman að koma til ömmu
og afa, og ég fór þangað eins oft og
ég gat, jafnvel stundum í leyfisleysi.
Fyrir nokkrum árum varð afi
veikur og þurfti að vera marga
mánuði á spítala áður en hann dó.
Um þetta leyti flutti ég alveg til
þeirra og hef verið hjá ömmu síðan.
Sumum þótti þetta óráðlegt, en ég
var ákveðinn sjálfur og mamma og
pabbi gáfu samþykki sitt. Ég heim-
sæki þau samt alltaf reglulega og bý
hjá þeim þegar amma þarf að fara
á sjúkrahús. Hún er núna orðiri
dálítið heilsulaus og getur sjaldan
farið út. Ég fer því í allar sendi-
ferðir, í búðir, bankann og þess
háttar!*
Hér sláum við botninn í þetta
spjall við Davíð Viðarsson, góð-
legan og broshýran dreng, barna-
legan og fullorðinslegan í senn,
með sitt óvenjulega tómstundastarf
og uppeldisaðstæður sem í nútíma
þjóðfélagi eru varla lengur til.
Honum og hans fólki óskum við
velfarnaðar í komandi framtíð.