Fjarðarfréttir - 01.12.1985, Blaðsíða 16

16
FJARÐARFRÉTTIR
og spurði hvort ég vildi taka sæti í
framkvæmdastjórn. Eftir nokkra
umhugsun játti ég því, taldi rétt að
fórna einhverjum tíma í þágu svo
góðs málefnis. Skömmu seinna fór
framkvæmdastjóri Hjartaverndar,
Jóhann H. Níelsson lögmaður, að
hafa orð á því að hann vildi hætta.
Hann var í hálfu starfi. Við vorum
tregir að sleppa honum en þegar
það varð uppvíst að ég ætlaði að
hætta sem bókafulltrúi til að hafa
meiri tíma til eigin starfa talaðist
svo til að ég tæki við af Jóhanni.
Þetta varð haustið 1977 og síðan
hef ég verið eins konar fram-
kvæmdastjóri Hjartaverndar í
hálfu starfi og ritstjóri tímaritsins.
Eins og kunnugt er rekur Hjarta-
vernd rannsóknarstöð með um 15
manna starfsliði og hefur með
höndum margháttaða fræðslu-
starfsemi auk tímaritsins svo að hér
braut ég enn í blað og haslaði mér
völl á nýjum vettvangi. Mér hefur
fallið það mæta vel og þessi siðustu
átta ár hafa orðið mér lærdómsrík
og skemmtileg. „Alltaf má fá
annað skip“ stendur þar!
Það kom fram í viðtali við forseta
Rótarýklúbbs Hafnarfjarðar að
Stefán Júlíusson yrði umdæmis-
stjóri hreyfingarinnar árið 1987. í
hverju felast þau störf?
Ég varð rótarýfélagi árið 1948 og
hef alla tíð kunnað vel við mig
innan klúbbsins. Þegar félagar
mínir höfðu orð á þvi við mig að ég
yrði umdæmisstjóri íslenska um-
dæmisins játti ég því eftir nokkra
umhugsun. Umdæmisstjóri er
starfsmaður alþjóðsamtakanna og
umboðsmaður þeirra á íslandi.
Hann á að vera leiðbeinandi og
stjórnandi klúbbanna hér á landi
og ekki síst jákvæður tengiliður.
Þessu fylgja ferðalög, bæði til
stöðva alþjóðasamtakanna í
Bandaríkjunum og milli hinna 24
rótarýklúbba víðs vegar á landinu.
Þetta er því talsvert starf og þarf
umdæmsistjóri að hafa allgóðan
tíma og vera sjálfstæður í störfum
því að þetta er að sjálfsögðu ólaun-
að. Hins vegar hefur íslenska um-
dæmið opna skrifstofu hálfan
daginn. Ég vona hið besta hvað
þetta viðfangsefni snertir.
Þú hefur alla fíð verið maður
heilsuhraustur, Stefán. Sagt er að
þú eigir sóknarmetið í Sundhöll
Hafnarfjarðar, ekki hafi fallið úr
dagur ef þú hafir á annað borð ver-
ið á landinu.
Allt má nú ýkja. En satt er það,
ég á mörg sundtökin í sundlauginni
frábyrjun. Og heilsuhraustur hef ég
verið, svo er fyrir að þakka. Ég byrj-
aði að synda daglega vestur í
Bandaríkjunum, í fjallavatninu í
Vermont. Eftir vinnu að deginum
var gott að fá sér sundsprett í glóð-
volgu vatninu eftir hlýtt sólskin
dagsins. Þetta varð að venju.
Stundum var líka synt í tunglsljosi
undir miðnættið. Það var kallað að
fá sér mánadýfu og þótti róman-
tískt!
Það hittist svo á að þegar ég kom
heim í septemberlok haustið 1943
var nýbúið að opna sundlaugina,
hún var vígð 2. ágúst það ár. Okkur
kennurunum, a.m.k. þeim yngri,
var falið það verkefni að fara með
bekki okkar vestur í sundlaug til að
kynna þeim þessa nýju kennslu-
stofnun. Þannig kynntist ég fyrst
við sundlaugina og nú eru þau
kynni orðin býsna löng, meira en 42
ár. Aður fyrr synti ég á ýmsum tím-
um dagsins en síðan ég hætti
kennslu hef ég alltaf synt fyrst á
morgnana eða í a.m.k. um það bil
aldarfjórðung. Áður fyrr vaknaði
ég oft klukkan 5, skrifaði til kl. 7 og
fór þá í sund. Síðan fór ég í vinn-
una. Eftir að ég hætti sem embætt-
ismaður fyrir rúmum 8 árum hef ég
byrjað daginn á sundinu. Nú syndi
ég 5 daga vikunnar, 300 m, fer í
heita pottinn (þ.e. þann heita!)
sippa ögn og geri fáeinar æfingar.
Síðan á ég daginn til hádegis.
Þrátt fyrir öll þessi marháttuðu
störf fyrir utan ritstörfin skipta
bækur þínar tugum. Hvenær kom
fyrsta bók þín, Kári litli og Lappi
út? Og hvað eru bækur þínar eigin-
lega margar?
Kári litli og Lappi kom út í des-
ember 1938. Ég samdi bókina vet-
urinn 1937-38. Kári er því að verða
hálfrar aldar gamall og virðist enn
vera í fullu fjöri. Það finnst fnér
náttúrlega mjög skemmtilegt. Ný
útgáfa af Kárabókunum þremur er
núna á ferðinni, þ.e. á árunum
1983-85. Annars veit ég ekki vel
hvað ég á að segja um fjölda bóka
minna; ég hef samið svo marga
bæklinga sem sumir telja bækur en
ég kalla smárit. Ætli mætti ekki
segja að bækur mínar væru upp
undir þrjátíu. En þýðingar mínar á
barna- og unglingabókum skipta
tugum.
Ég ætlaði aldrei að verða barna-
bókahöfundur, það var kennarinn
sem þar kom til sögu. Mig vantaði
lestrarbækur handa bekkjunum
mínum. Þess vegna samdi ég Kára.
Ég ætlaði alltaf að verða skáld-
sagnahöfundur þótt fyrsta skáld-
saga mín fyrir fullorðna kæmi ekki
út fyrr en ég var orðinn 35 ára. En
ég byrjaði að skrifa smásögur þegar
ég var innan við tvítugt.
Það er sanngjarnt að segja frá því
að ég hefði ekki komið svona mikl-
um ritstörfum í verk ef ég hefði ekki
notið konunnar. Við kynntumst
fljótlega eftir að ég kom að vestan
haustið 1943. Þegar hún sá mig vera
að semja á ritvél, auðvitað með
tveimur eða þremur puttum, sagði
hún: „Þú skalt semja, ég skal vél-
rita“. Hún er útskrifuð úr Verzlun-
arskólanum og prýðilegur vélritari
enda hefur hún kennt vélritun í
Flensborg í 20 ár. Við giftum okkur
árið 1946 og síðan hef ég ekki snert
á ritvél á mínu heimili. Ég get hrað-
skrifað eins og mér liggur á og hún
les úr öllu krumspranginu og vélrit-
ar. Og hún er ekkert að fást um þótt
hún þurfi að vélrita tvisvar. Þannig
vinnst mér betur. Ég er ekki að
segja að ég geti ekki skrifað sæmi-
lega en ég þarf ekkert að hugsa um
gott handrit þegar Hulda tekur við
því — og mér hefur alltaf verið eig-
inlegra að semja með penna í hendi.
Ekki er rithöfundurinn sestur í
helgan stein, ef að líkum lætur.
Hvað ertu nú að fást við?
Ég held ég hafi verið að ljúka
skáldsögu, þ.e.a.s. eins konar skáld-
sögu. En þetta eru bara drög. Það
kemur seinna í ljós.
Framtíðin?
Framtíðin? Hún er björt. Er um
nokkuð annað að ræða?
HAFNFIRÐINGAR-VERIÐ VELKOMNIR í VIÐSKIPTI!
VIÐ BENDUMA FJORAR
STAÐREYNDIR UMINNLANSREKNING MEÐ ÁBÖT:
O FULLIR VEXTIR STRAX frá fyrsta mánuöi eftir innlegg.
® FULL VERÐTRYGGING á tímum mikillar veröbólgu.
© FRJÁLS ÚTTEKT AF REIKNINGNUM HVENÆR SEM ER.
O ENGIN SKERÐING ÁUNNINNA VAXTA.
Önnumst einnig allar tegundir gjaldeyrisviðskipta
og leigjum út geymsluhólf.
ÚTVECSBANKINN
Reykjavíkurvegi 60, Hafnarfirði.
Á VEXTI
GULLS ÍGILDI