Börn og menning - 01.02.1997, Síða 14

BÖRN OC /aENN|N6
w.. .Næsta bók er
alltafsú besta..
Þrestirnir una sér í reynitrjánum sem skarta sínu fegursta á Sólvallagötunni
þegar ég ber að dyrum hjá Brian Pilkington. Hann býr þar ásamt eiginkonu og
ungum syni. Hann býður í bœinn, kurteis maður og glaðvœr og hlær við þegar
ég ber uppfyrstu spurninguna.
Er það satt, Brian, að þú sért orðinn íslendingur?
Ég hef verið á íslandi í tuttugu ár og hélt ekki að
það væri mér nauðsynlegt að sjá á prenti að ég væri
íslenskur, enda hef ég aldrei haft neina tröllatrú á
pappírsplöggum. Samt sem áður, kannske í tilefni
af tuttugu ára „afmælinu“ dreif ég í því og nú er
það sem sé skjalfest og ég íslenskur ríkisborgari!
Það breytti ekki í sjálfu sér líðan minni svo mikið,
ég varð ekki „meiri“ íslendingur fyrir bragðið,
ætli ég sé ekki álíka mikill Islendingur og hver
annar tvítugur maður - kannske aðeins meiri þar
sem ég hef upplifað ísland sem fullvaxta maður öll
þessi tuttugu ár. Svo á ég líka indæla nítján ára
dóttur hér á landi og það treystir böndin enn frekar.
Þú ert fœddur og uppalinn á Englandi?
Einmitt, í Liverpool, sem er líklega fátækasta og
skítugasta borg Evrópu. í dag er talað um
Liverpool á sömu nótum og ýmis alvesöl þriðja
heims fyrirbæri og eru það engar ýkjur, þarna er
þriðji hver maður atvinnulaus og fátæktin hrikaleg.
Þegar ég var að vaxa úr grasi var ástandið aðeins
skárra.
Segðu mérfrá uppvexti þínum.
Foreldrar mínir voru báðir hjúkrunarfræðingar, og
ég var annar í röð þriggja bræðra.
Eru nokkrir listamenn ífjölskyldunni eða hvöttu
foreldrarþínirþig til dáða á myndlistarsviðinu?
Nei, eiginlega alls ekki. Minn myndlistarferill átti
sér allt aðrar forsendur. Þannig var að mér gekk
afleitlega í skóla, lesblinda hrjáði mig, en hún var
alls ekki viðurkennt fyrirbæri þá. Mér gekk mjög
illa með allar námsgreinar sem útheimtu lestur, svo
sem sögu og landafræði, en gekk vel í reikningi og
handavinnu.
Var góð teiknikennsla í skólanum?
Brian skellir uppúr og neitar því. Þetta var alveg
hryllilegur skóli, satt að segja. Maður mætti í
skólann klukkan níu og eyddi svo öllum sínum
kröftum og útsjónarsemi í að komast lifandi út
klukkan fjögur. Vonaði í lengstu lög að stóru
strákarnir lemdu mann ekki í klessu, og þegar
maður loksins eltist sjálfur tók maður til við að
lemja þá litlu, segir Brian en tekst ekki að líta mjög
illmannlega út.
Ég hætti skólagöngu fjórtán ára og fór að vinna.
Fyrsta starf mitt var sem skiltamálari, það er að
segja sem lærlingur. Ég fékk að mála stóra fleti og
bakgrunn og svoleiðis, og við þetta vann ég í eitt
ár. Þá sá ég auglýsingu í blaði, þar sem boðið var
upp á nokkurs konar iðnnám í myndskreytingum.
Þetta var fimm ára nám og maður vann í fjóra
daga, en gekk þann fimmta í skóla. Fyrir það voru
greidd laun, lítil í fyrstu, en nálgaðist full laun í
lokin. Þetta var eiginlega alveg ótrúlegur staður,
hálfgerð eftirlegukind frá öldinni sem leið, eins og
út úr sögu eftir Dickens! Þarna gengu risavaxnar
M