Fréttablaðið - 13.03.2021, Qupperneq 28

Kinan Kadoni f lúði heimili sitt í Sýrlandi f y r ir r ú mu m t íu árum síðan. Síðan þá hefur hann hvorki farið aftur heim né
hitt alla fjölskylduna sína saman.
Fjölskyldan hans er dreifð um
heiminn og einn bróðir hans enn í
Sýrlandi. Á mánudaginn eru tíu ár
frá því að þar hófst borgarastyrjöld
og hún geisar enn.
Spurður um lífið fyrir stríð segir
Kinan að það hafi verið ósköp
venjulegt. Hann bjó hjá foreldrum
sínum, með bræðrum sínum, og for-
eldrar hans voru bæði útivinnandi.
„Lífið var gott svo lengi sem þú
skiptir þér ekki af pólitík. Bara
lifa og vinna, en það var samt ekk-
ert í lagi. Lögreglan stjórnaði með
ógnarstjórn og leyniþjónustan var
alls staðar. Það mátti ekki tala um
ákveðna hluti upphátt og manni
leið alltaf eins og það væri einhver
að fylgjast með. Þannig að það var
ekki allt í lagi,“ segir Kinan.
Hann segir að það hafi verið
nauðsynlegt að skipta um stjórn
en engan hafi órað fyrir því að það
endaði svona. Bashar al-Assad, for-
seti Sýrlands, og fjölskylda hans,
hafa stjórnað landinu í um 50 ár og
þegar hann tók við vonaðist fólk
eftir breytingum. Hann hafi verið
nýfluttur heim frá Englandi, en svo
hafi hann eiginlega breyst í föður
sinn.
„Undanfarið höfum við séð
myndir af syni hans æ oftar, sem
segir mér að það sé verið að undir-
búa hann til að taka við,“ segir
Kinan.
Bjóst ekki við svo löngu stríði
Kinan f lúði einn aðeins 21 árs
og endaði í Belgíu þar sem hann
sótti um og fékk hæli. Hann var
þar í nokkur ár og fór svo að vinna
á eyjunni Lesbos í Grikklandi
við móttöku f lóttamanna þegar
f lóttamannakrísan stóð sem hæst
þar árið 2015. Þar kynntist hann
íslenskri konu og endaði á því að
elta hana hingað til Íslands. Hér
býr hann nú, með henni, og starfar
á velferðarsviði Reykjavíkurborgar
við að aðstoða f lóttafólk og inn-
f lytjendur.
Aðspurður hvort hann hefði
nokkurn tíma órað fyrir því að tíu
árum eftir að stríðið braust út þá
yrði það enn í gangi, segir Kinan
að hann hafi ekki einu sinni hald-
ið að það myndi endast í nokkra
mánuði.
„Ég bjóst aldrei við því að það
myndi byrja. Alls ekki. Og svo
þegar það byrjaði héldum við öll
að þetta myndi taka svona tvö ár
en svo allt í einu eru tíu ár liðin og
þetta er enn í gangi,“ segir Kinan.
Fréttum og umfjöllun um stríðið
hefur farið fækkandi undanfarin ár
og telur Kinan að það megi líklega
rekja til þreytu. Fólk hafi orðið
þreytt á því að heyra um stríð sem
aldrei virtist ætla að taka enda.
„Þetta varð leiðinlegt umræðu-
efni. Það eru svo margir að skipta
sér af stríðinu. Sýrland, Sýrlands-
stjórn, Íranar, Rússar og f leiri og
ég held að þetta hafi verið orðið of
f lókið fyrir fólk,“ segir Kinan.
Þegar Kinan kom til Belgíu, 21
árs, beið hann í tvö og hálft eftir að
umsókn hans um hæli væri sam-
þykkt. Hann var þar alls í um sjö
ár og vann við ýmis störf.
„Ég hef ekki farið til Sýrlands
frá því að ég fór,“ segir Kinan og
segir að það séu margar ástæður
þar að baki. Í fyrstu var hann ekki
með vegabréf en svo fékk hann að
lokum sýrlenskt vegabréf, þegar
efnahagurinn var á niðurleið í
landinu, sem þó enginn samþykkti
og hann gat ekki ferðast með.
„Það kostaði mig 800 evrur og
var eiginlega gagnslaust,“ segir
Kinan.
Fór til Lesbos í sjálfboðastarf
Hann segir að árið 2015 hafi belg-
ískt par sem var starfandi á Lesbos
sent honum skilaboð um hvort
hann vildi koma til eyjunnar til að
túlka arabísku og aðstoða vegna
þess stóra hóps f lóttamanna sem
flúði land yfir Miðjarðarhafið og til
Evrópu. Fyrst gat hann ekki farið
því vegabréfið var ekki enn komið
en þegar það kom þá ákvað hann á
slá til.
„Ég fór þangað og bauð mig fram
í sjálfboðastarf og hitti þar íslenska
konu á Lesbos. Það voru margir
sjálf boðaliðar og ein þeirra var
Þórunn Ólafsdóttir og hér erum við
í dag, á Íslandi,“ segir Kinan og hlær.
Eftir að þau f luttu heim bjuggu
þau í eitt og hálft ár á Blönduósi við
að aðstoða flóttamenn sem þangað
komu og nú starfar hann fyrir
Reykjavíkurborg við að aðstoða
innflytjendur eða flóttamenn sem
tala arabísku.
„Við setjum saman hóp af tólf
manns til að vinna með í um fimm
eða sex vikur. Ég hef samband við
félagsráðgjafa og við lærum saman
íslensku, um vinnumarkaðinn,
kynjajafnrétti og um íslenskt sam-
félag. Ég fæ á sama tíma að vita
reynslu þeirra og menntun og upp
úr þeim upplýsingum reynum við
að finna handa þeim starf,“ segir
Kinan.
Hann segir að þau séu búin með
einn hóp og að einhverjir séu nú
þegar byrjaðir að vinna og að í
síðustu viku hafi þau byrjað með
annan hóp.
Fór áður en stríðið hófst
Spurður hvort honum finnist það
óraunverulegt að hann hafi þurft
að f lýja heimili sitt fyrir tíu árum
þegar hann er hér, segir Kinan að
það sé stutt spurning en að svarið
sé flókið.
BORGIN MÍN ER GER-
BREYTT OG ÞAÐ ER BÚIÐ
AÐ EYÐILEGGJA HEIMILI
MITT. SKÓLINN MINN ER
EYÐILAGÐUR. VINIR MÍNIR
ERU SUMIR LÁTNIR, SUMIR
FLÚÐU OG AÐRIR ERU ENN
ÞAR, FASTIR
Það Sýrland sem
ég kem frá er ekki
lengur til
Á mánudag eru tíu ár frá því að borgarastyrjöld braust út í Sýrlandi.
Kinan Kadoni flúði heimili sitt í Sýrlandi rétt áður en hún hófst og
hefur ekki getað farið heim síðan. Fjölskyldan hans er dreifð um
heiminn og hefur ekki hist öll í þessi tíu ár. Kinan fékk hæli fyrst um
sinn í Belgíu og var þar í sjö ár, en endaði síðar á Íslandi.
Lovísa
Arnardóttir
lovisaa@frettabladid.is
Bræður Kinans búa í Þýskalandi og
gátu heimsótt hann til Belgíu.
Kinan segir að hann hefði aldrei órað fyrir því að stríðið í Sýrlandi myndi enn geisa eftir tíu ár. FRÉTTABLAÐIÐ/STEFÁN
Kinan á ferðalagi um Belgíu þegar hann var búsettur þar. MYND/AÐSEND
1 3 . M A R S 2 0 2 1 L A U G A R D A G U R28 H E L G I N ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð