Knattspyrnufélagið Þróttur 40 ára - 01.12.1989, Síða 10

10
ÞRÓTTUR 40 ára
Ritstj órapistill
Tilefni þessarar blaðaútgáfu er
fjörutíu ára afmæli Knattspyrnu-
félagsins Þróttar. Það hefur verið
leitast við að varðveita sögu félags-
ins í afmælisblöðum þess. Þannig
komu út 5,10 og 15 ára afmælisrit
sem eru stórmerkar heimildir
þeirra ára. Svo liðu tíu ár þar til út
kom blað í tilefni af 25 ára afmæl-
inu og nú eru 15 ár síðan. Það
mætti því halda að af miklu væri
að taka og nú sæi stórt og mynd-
arlegt blað dagsins ljós. En málið
er ekki svona einfalt. Fimmtán ár
eru langur tími í sögu íþróttafélags
og það er margt sem glatast á lan-
gri leið. Fimm ár er hámarkstími á
milli félagsblaða ef á að takast að
varðveita söguna í þeim.
í þessu blaði er skilin eftir mikil
eyða þar sem er saga handknatt-
leiksins í Þrótti undanfarin 15 ár.
Þetta voru ár stórra sigra. Þar má
nefna bikarmeistaratitil og þátt-
töku meistaraflokks karla í Evr-
ópukeppni með góðum árangri.
Þar voru líka einstaklingar sem
sköruðu fram úr. Eitt árið var
markahæsti maður 1. deildarinnar
úr Þrótti og aðrir léku með lands-
liðinu og gerðust atvinnumenn er-
lendis við góðan orðstír. Þarna er
um stutt en frábært tímabil í
íþróttasögu Þróttar að ræða sem er
að engu getið í þessu blaði og er
það miður. En hver er ástæðan?
Það hefur verið leitað frá manni til
manns innan félagsins til þess að
skrá þessa sögu í þetta blað, en án
árangurs. Þessu er hægt að kippa
í lag fyrir næstu blaðaútgáfu. Þú
Þróttari, sem getur unnið verkið,
taktu til starfa!
En saga handknattleiksins í
Þrótti hin síðustu ár þarfnast líka
skýringa. Undirritaður hefur síð-
astliðin fimm ár verið í aðalstjórn
Þróttar og þar af fyrstu þrjú árin
sem gjaldkeri. Árið 1985 var svo
komið að handknattleiksdeild
Þróttar skuldaði yfir 6 milljónir og
var þar að auki stjórnlaus því það
vildi enginn taka að sér stjórn
deildar með slíkar skuldir. Aðal-
stjórn Þróttar, undir forystu
Tryggva Geirssonar, greiddi upp
þessar skuldir á árunum '85-'89 og
veitti stjórn handknattleiksdeildar
jafnframt fjármálalegt aðhald. Þar
kom að stjórn deildarinnar vildi
fara út í fjárskuldbindingar vetur-
inn '88-'89 upp á milljónir króna í
nafni félagsins án þess að geta sýnt
fram á tekjur á móti. Aðalstjórn
Þróttar hafnaði fjárhagsáætlun
sem byggðist upp á eintómum út-
gjöldum en gerði ekki ráð fyrir
neinum tekjum til að standa undir
rekstrinum. Ég vil geta þess að
þrátt fyrir aðhald aðalstjórnarinn-
ar hafði deildin veturinn á undan
safnað skuldum sem námu nokk-
ur hundruð þúsund krónum.
Stjórn handknattleiksdeildarinn-
ar og meistaraflokkur karla undu
ekki þessum málalokum og sögðu
skilið við félagið og tóku með sér
yngri flokka félagsins til annarra
félaga. Aðalstjórn bauð að standa
straum af kostnaði við starf yngri
flokka í handknattleik ef stjórn
deildarinnar vildi vinna að mál-
efnum þeirra. Þessu var hafnað.
Fullorðnir menn sem enn skuld-
uðu mótagjöld liðins árs vildu fá
að fara í næsta mót á kostnað ann-
arra.
Flandknattleikur kvenna er
enn iðkaður í Þrótti og þar hefur
íþróttalegur árangur risið hæst
hér á árum áður. Ætla ég að nú sé
útrætt um mál handknattleiks-
deildar að sinni en ég tel brýnt að
koma þessum sögulegu stað-
reyndum áleiðis.
Að því er varðar aðrar íþrótta-
greinar þá á ég ekki von á öðru en
að blakmenn skili sínum málum
og efni með sóma. Þeirra árangur
ber hátt síðustu 15 árin í íþrótta-
sögu Þróttar.
Knattspyrnan er mér afar hug-
leikin. Þar hafa skipst á skin og
skúrir eins og sjá má í þessu blaði.
Þó hefur keyrt um þverbak á sein-
ni árum með sífellt lakari árangri
ár frá ári. Það furðulega er að
keppnismenn skuli sætta sig við
þetta og taka því sem lögmáli að
staða þeirra sé sífellt að færast neð-
ar og neðar með hverju árinu.
Þessu verður að breyta. Sú stór-
breytta aðstaða sem hin mikla
uppbyggingá félagssvæðinu und-
anfarin fimm ár hefur skapað með
nýjum afgirtum grasvelli og áhorf-
endastúku gerir þær kröfur til
okkar Þróttara í knattspyrnunni
að við færum okkur upp um deild-
ir. Þetta á jafnt við um yngri sem
eldri flokka. Þróttarar hættið að
velja flóttamannaleiðina til ann-
arra félaga. Verum minnugir þess
að það er engin keðja sterkari en
veikasti hlekkurinn. Þetta á sér-
staklega við í flokkaíþrótt þar sem
einstaklingar verða að bæta hvern
annan upp til að sterk heild náist.
Það hafa hundruð Þróttara gengið
til liðs við önnur félög á liðnum
áratug í von um meiri íþróttalegan
frama. Hann hefur einungis fallið
örfáum þeirra í skaut en fjöldan-
um tókst ekkert betur upp annars
staðar. En eftir situr Þróttur fá-
mennari og veikbyggðari en fyrr.
Nú líður að lokum þessa pistils.
Ég vil ljúka honum með því að
þakka öllum þeim sem hafa unnið
að þessu blaði fyrir mikið og gott
starf.
Sölvi Óskarsson