Knattspyrnufélagið Þróttur 40 ára - 01.12.1989, Qupperneq 45

ÞROTTUR 40 ára
45
Einn af þeim mönnum sem
Halli Snorra krækti í og fékk til
starfa var Óskar Pétursson, verk-
stjóri í Vélsmiðjunni Héðni. Hon-
um tókst að fá hann til að sitja í
mótanefnd, og áður en varði var
Óskar kominn í fleiri verkefni fyrir
félagið og allir vita hvert innlegg
hans hefur verið til félagsmál-
anna.
Ég spyr Harald hvort störf hans
fyrir félagið hafi ekki bitnað á
vinnu hans og fjölskyldu.
„Það getur vel verið, og áreið-
anlega hefði ég getað unnið meira
að mínu starfi við að mála hús. En
ég sé ekki eftir neinum þeim tíma
sem fór í Þrótt og það gerði fjöl-
skyldan ekki heldur. Þó held ég að
ég geti sagt að ég hafi varla unnið
sómasamlega fyrir okkur. Ég tel
hinsvegar að ég hafi líka þroskast
mikið á að taka þátt í starfinu í
Þrótti og ekki síður var það mikil-
vægt að kynnast fjöldanum öllum
af góðu fólki, sem enn í dag eru
vinir mínir".
Haraldur Snorrason var hinn
eiginlegi fjármálaráðherra Þróttar
á. tímum tómra kassa. En snilli
hans og útsjónarsemi var við
brugðið og ævinlega stóð Þróttur í
skilum. Hinsvegar voru ósann-
gjarnar kröfur látnar lönd og leið,
t.d. himinhár rafmagnsreikningur
fyrir Braggann við Ægissíðu, sem
kom tveim árum eftir að hann
hafði verið rifinn!
í fyrsta skiptið sem Þróttur
reyndi að hafa sölutjald á 17. júní
á Arnarhóli, var Halli þar mættur
með fjölskyldutjaldið, og mokaði
saman peningum fyrir félagssjóð-
inn. Síðar var félagið með allt að 3
tjöld á þjóðhátíðinni og hafði Ósk-
ar Pétursson þá nýtt sér iðnþekk-
ingu sína og slegið saman járn-
grindum, sem ldæddar voru segl-
dúkum. í Bragganum var um-
fangsmikil sælgætissala, og eftir
skemmtanir þar sáust menn rog-
ast með ölkassa og sælgæti upp
brekkuna drjúggóðan spöl að
Fálkagötu 36, þar sem birgðirnar
voru í öruggri vörslu Eyjólfs Jóns-
sonar.
„Allt gekk þetta út á að halda lífi
í félaginu. Mér fannst það verða
best gert með því að hugsa sem
mest um yngri flokkana. Við stóð-
um fljótlega fyrir utanlandsferð-
um hinna yngri. Þetta örvaði starf-
ið stórkostlega og hélt flokkunum
saman. Mér fannst seinna, eða
sumarið 1959, að þetta hefði laun-
að sig, því þá fór félagið upp í 1.
deild í knattspyrnunni, tíu ára
gamalt. Það var virkilega ánægju-
legur sigur", segir Haraldur.
Halli rifjar upp að félagsstarfið
var ekki allt í gamla Bragganum
við Ægissíðu, enda átti fyrir hon-
um að liggja að verða rifinn og
samdi Haraldur þá við borgaryfir-
völd að félagið fengi í staðinn all-
stórt hús sem þurfti að flytja frá
Grensásvegi. Þetta hús varð næsta
félagsheimili Þróttar við Sæviðar-
sund, þegar flutt var þangað.
Annar vettvangur félagsstarfs-
ins var Café Höll við Austurstræti.
Þangað vöndu eldri félagar komur
sínar og lögðu undir sig stóra
hluta þessa ágæta veitingastaðar.
Þar komu saman leikmenn og
stjórnarmenn og þar var rætt sam-
an um félagsmálin löngum stund-
um. Sambandið á milli yngri
mannanna og þeirra eldri og vitr-
ari var því afbragðs gott. Þar voru
líka haldnir fundir af ýmsu tagi,
t.d. töflufundur meistaraflokks
1959, þegar framundan var úr-
slitaleikur í 2. deild við ísafjörð.
Þar hélt Albert Guðmundsson sína
fyrstu ræðu, - og eftir það var hann
nánast óstöðvandi og hellti sér
fljótlega í störf fyrir KSÍ og síðar
pólitflana. Albert hafði þá tekið að
sér fyrir Frímann Helgason að sjá
um þjálfun liðsins síðustu æfing-
arnar fyrir úrslitaleikinn og að
stjórna liðinu í leiknum. Þetta
gerði Albert með mikilli prýði, og
raunar voru þjálfunarhæfileikarn-
ir í öfugu hlutfalli við þessa frum-
raun hans í ræðumennsku.
Þá er rétt að minnast á þá að-
stöðu sem Þróttur fékk til funda-
halda í Grófinni 1 um tíma. Har-
aldur hafði krækt í enn einn starfs-
fúsan og góðan félaga, Börge Jóns-
son, matreiðslumeistara. Börge er
fæddur Dani og starfaði með sam-
tökum danskra hér á landi og hjá
þeim fékk Þróttur inni með félags-
starf í Grófinni. Var það ómetan-
legt eins og þá stóð á um 1960 því
félagið var þá orðið húsnæðislaust
að mestu.
„Þessi fyrstu ár Þróttar voru
með talsvert öðrum blæ en núna
er, fólk hafði ekki eins mikið
handa á milli. En það sem skipti
máli var að fólkið var ánægt. Það
gerði ekki eins miklar kröfur og
það gerir í dag, en það var hægt að
gera flestum til geðs", segir Har-
aldur.
Störf Haraldar fyrir Þrótt sner-
ust ekki öll um peningasöfnun,
búninga og bolta. Hann gerðist
fulltrúi félagsins í Knattspyrnu-
ráði Reykjavíkur og í varastjórn
Knattspyrnusambands íslands sat
hann í 18 ár, og var þar ekki síður
góður kraftur en með félagi sínu.
Haraldur hefur verið heiðraður af
Þrótti og mörgum samtökum
íþróttamanna, hefur t.d. fengið
gullmerki með lárviðarsveig frá
ISÍ, KSÍ og KRR.
„Ég hef fengið mikið út úr starfi
mínu með knattspyrnumönnun-
um, og meiri heiður en mér bar",
sagði Haraldur af sínu alkunna lít-
illæti.
Eftir 14 ára starf fyrir knatt-
spyrnudeild Þróttar, setu í aðal-
stjórn og formennsku í félaginu
auk ótal annarra starfa, lét Harald-
ur af störfum. Hann hafði orðið
fyrir því slysi að falla úr stiga við
vinnu sína og missti upp úr því
annan fótinn. Haraldur lét þó ekki
bugast og fer allra sinna ferða.
Lengi starfaði hann sem húsvörð-
ur við Vogaskóla og Hagaskóla,
allt til 70 ára aldurs. Til að fagna
starfslokum fór Haraldur með allt
sitt fólk til Lundúna í skemmtiferð.
Þar varð hann veikur af gallstein-
um en hefur jafnað sig af þeim
sjúkdómi.
Halli Snorra er sannarlega ekki
laus undan áhrifavaldi Þróttar og
fylgist gjörla með gangi mála.
Heima hjá honum er að sjá fjöl-
margt sem minnir á starf braut-
ryðjandans, sem vann að því að
halda litlu félagi á lífi fyrstu og
erfiðustu æviár þess.
Þróttarar, ungir sem gamlir, eru
hinsvegar þakklátir Haraldi og
hans fjölskyldu fyrir að hafa tekið
litla Þrótt upp á arma sína, þegar
félagið var lítils megnugt.
ÍÞRÓTTAFATNAÐUR
mitre
BOLTAR - BÚNINGAR
HOFFELL SF.
ÁRMÚLA 36 - SlMAR: 83830 og 82166