Gnúpverjinn - 01.12.1992, Side 20

Stutt ferðaminning
Sumarið 1945 var enginn skíðaskóli í
Kerlingarfjöllum en í Arskarði hafði
Ferðafélag Islands byggt eitt af sínum
sæluhúsum. A miðvikudagsmorgni 25.
júlí eru hér fjórir strákar að ræða um
veðurútlit. Hestarnir 14 eru enn kyrrir á
góðum haga í hvamminum neðan við
húsið, því að seint var sest að um kvöldið
eftir göngu á Rauðkoll og nokkuð langa
leið úr Þjófadölum um Hveravelli hingað
í Árskarð. Við erum allir "fjallsprækir"
ennþá en ekki förum við að baksa upp á
tinda meðan þokan liggur niður í miðjar
hlíðar.
Þetta var nú fjórði dagur ferðarinnar, sem allir voru þurrir og bjartir með
norðangolu þó að stund og stund dragi fyrir sólu. Þennan morgun var þokan
þaulsætin og hvað var þá til ráða? Fjöllin höfðu verið heið þessa daga frá því við
sáum til þeirra úr Fremstaveri. Voru þau nú að segja okkur að snúa við og sinna
heldur heyskapnum heima. Við heitum á Strandarkirkju eða Ferðafélagið. Það
hefur nú látið okkur eina um gistingu í húsum stnum síðustu nætur. Tillagan
samþykkt samhljóða. Um dagmál fór þokan heldur að greiðast sundur "brotna
upp." Hnúkarnir teygðu sig nú upp úr þokunni hver af öðrum og vildu segja við
okkur: "Hér erum við, þið eruð velkomnir." Nú var ekki til setu boðið,
hestarnir teknir úr höftum, lagt á reiðhestana, en þeir lausu reknir austur í verið
bak við Árskarðsfjallið og heftir. Nú var næst að velja reið- og gönguleiðina upp
eftir. Öruggasta leiðin var sjálfsagt upp skriðuna vestan í Fannborg en hún var
mun lengri héðan, sem við vorum komnir, svo var líka að sjá að héðan upp að
Jökulkinninni væri sæmileg hestaleið (smalavegur). Við stigum á bak og riðum
nærri beint upp að fönninni. Þarna bundum við hestana á streng á melhjalla. Nú
var lagt á fönnina, sem reyndist auðveld yfirferðar. Hæfileg spor mynduðust svo
aö ekki skrikaði fótur og bratti var ekki til tafar hér en nokkrar þröngar
sprungur sýndu að þessi fönn var þykkari heldur en vetrarfannirnar í túninu
heima. Fyrir ofan jökulinn jókst brattinn, en nú var ekki langt á toppinn. Nú
gæti verið svellbunki þarna efst undir brúninni og við aðeins með litla vasahnífa
til að gera för, en leiðin var greið og við stóðum á toppi Snækolls. Á göngunni
upp hafði útsýnin víkkað jafnt og þétt til norðurs og vesturs. Mælifellshnúkur og
fleiri fjöll í þeirri átt vildu láta á sér bera. Þarna var Rauðkollur okkar frá í gær
og Búrfjöllin nokkuð snjóug. Þegar við stóðum á toppnum víkkaði sviðið.
Heiðríkjan var einráð yfir öllum fjöllum og jöklum. Héðan á að sjást til sjávar
bæði sunnanlands og norðan. Takmörkin eru fjöll í Ódáðahrauni, Öræfajökull,
hafið, Henglafjöll, Eiríksjökull, fjöll við Húnaflóa og Skagafjörð. Hofsjökull
byrgir sýn til norðausturs. Dagurinn var hlýr. Um "kalda fegurð" var ekki að
ræða á þessum degi. Skáld hafa sagt að á öræfum verði litir dýpri og
20