Gnúpverjinn - 01.12.1992, Blaðsíða 23

Á kappreiðum flest allir keppa un hnossin
og karpa og pcxa um dóminn og hrossin.
Veit þá hver sínu vitinu best.
En rétt undir morguninn röltu í.. hlaðið
reikulir spori eftir næturlangt svaðið.
Allir skila sér heim fyrir rest.
Já brask er að búa viö bleytu og sudda
neitt bera úr býtum nema skíthrakinn rudda
þegar afla þarf arðs í sitt bú.
Þar kom þó að bændur þeir tolldu í tísku
lifa nú íslendings !ífi typísku
vandann rúlla í evrópskri trú.
Á fjallinu varð maður fossandi blautur.
Frosinn og hrakinn sem útþynntur grautur
við að hossast um auðnir og grjót
en á kvöldin menn hresstust við kvenanna hlýju
og náðhúsasmiðirnir kættust að nýju
er á meinunum fengu þeir bót.
í riplrlinoqhnlti hnr var milril olpöi
* v-* *”* — * ** -*»»*»*» — ^ *
•" rt n n I/ o n 11 r-v* nt*n i f al/ 1/ i nrt|/l/i i»» rar t*aAi
i gaðRaíiuiu ^iviin vivm iiv/Kivui ov/i iwi
þaö var hó, þaö var iiopp, þaö var 'næ.
En sagan þó hófst fyrir sjötíu árum
er Jón skreið í heiminn flóandi í tárum.
Og fréttir það þóttu frá bæ.
Af reynslunnar brunni hann rakaði brotum
og ráðvandur þvkir og driúgur í hrotum.
Hann kindurnar skoppar í kring.
Fjörmaður mikill með fjárbændum góðum
enda er hans getið í fiölmörgum lióðum.
Sótti hreppsnefnd og Búnaðarþing.
Hér fiölmenni mikið á fagnaðarstundu
fyrir þér skálum í spánýrri blöndu.
Fæ mér staup, fæ mér tvo, fæ mér þriá.
"Já nú er sko fínt" nú fer ég að pfra
augun svo finnst held ég sumum nú týra.
Hæ dúddeli, dúddelí dá.
23