Gnúpverjinn - 01.12.1992, Blaðsíða 31

Haustið 1972 höfðu sést kindur úti í Viðey, en það er hólmi í Pjórsá á móts
við Minna-Núp. Miklar vangaveltur höfðu verið hjá ýmsum um hvernig best
myndi vera að standa að því að ná í þær. Rétt eftir áramótin fórum við eldri
Geiri að Stóra-Núpi og ræddum við Jóhann Sigurðsson. Hann hafði á árum áður
farið út í eyna til að sækja skóg og sagði hann að botninn í ánni væri alveg
grundvallaður, það er tiltöluiega slétt klöpp nær alla leið. Áin var flugmikil
þessa dagana en okkur datt í hug hvort ekki myndi vera hægt að fara þangað á
traktor þegar vatnið minnkaði í ánni.
16. janúar standsetti ég svo traktorinn ti! þessarar farar með því að seíja
flutningapall aftaná hann og taka af honum viftuspaðana svo þeir skemmdust ekki
ef þeir næðu í vatn.
Tveim dögum seinna var svo lagt í hann og með okkur Geira fór Ólafur á
Stóra-Núpi. Valdimar bróðir hans fór á öðrum traktor austur að á, og festum við
taug úr honum í vélina hjá okkur, svo hægt væri að draga í land ef illa færi.
Vatnið í ánni gutlaði yfir afturhjólið straummegin og ég blotnaði í fætur við
stýrið þótt ég væri í hnéháum stígvélum. Geiri sat framan á vélinni og kannaði
uoiiiinn ineo stong.
UKkur gekK vei a ieiöinm ut 1 noímann og náöum kindunum án mikíííar
fyrirhafnar en færðin í eynni var vond, maður óð mosann í mjóalegg og ef tekið
var í skógargrein var eins víst að það væri kalkvistur sem brotnaði strax.
Kindurnar voru þrjár, ær meö tveimur íömbum.
Vegna taugarinnar úr landi uröum við að fara afturábak tii lands aftur, því
straumurinn í ánni var það mikill að taugin varð ekki losuð til að færa hana.
Petta gerði ekkert til og ferðin til baka gekk ágætlega.
Fjöldi fólks fylgdist með þessum athöfnum okkar og Björgvin í Laxárdal tók
við kindunum hjá okkur og fór með þær til síns heima.
Riíjaó upp og endurritaö í byrjun vetrar 1991.
Elii Runóifur Guömundsson.
31