Gnúpverjinn - 01.12.1992, Blaðsíða 29

en okkur var vel tekið og enginn vandi með gistingu. Þarna lentum við í
glaðværð og fjörlegum samræðum fram eftir kvöldi. Þegar kom að hóflegt þótti
að leggjast til svefns, tilkynnti ein stúlkan að okkur væri úthiutað einu herbergi
þar sem í því væri svo reimt að hinir notuðu það ekki. Lýsti hún síðan hvernig
vofa þessi hagaði sér og lék jafnvel tilbrigði hennar. Síðan fylgdu einhverjar
draugasögur. Við gengum roíegir til hvílu, því læpast var ástæða tií að vera
myrkfælinn þarna í sumarnóttinni sem enn var að mestu björt.
Ég hafði nú helst gert ráð fyrir að leggja snemma upp næsta morgun og ná
heim að kvöldi. En við kunnum því illa að gera fólkinu ónæði og því var
klukkan farin að ganga níu þegar við lögðum upp.
Var nú haldin bílaslóðin niður að Hvítárbrú sem þá var komin fyrir
nokkrum árum. Héldum við síðan suður með Bláfelli að austan. Sunnan Bláfells
var á leið okkar tjald, sem ekki kom í sjónmál fyrr en okkar bar þar að . Við
ijaidiö voru tveir menn sem komu mér kunnugíega fynr sjónir, en það voru þeir
Matthías á Fossi, sem þá var fyrir fáum árum fiuttur frá Skarði og Pórannn á
Miöhúsum. Póíti mér þetta alisérsíæö uppíifun aö standa þarna óvænt frarnmi
fyrir sveitunguin mínurn, en en frá þeim tíma sem ég hélt norður haustiö áöur
hafði ég vart séð nokkurn mann sern ég hafði áður augum Iitið. Þessir menn
sinntu þarna sömu störfum og menn þeir sem við hittum við Kúlukvísl. önnuðust
vörslu með Hvítá. Þarna fengum við góðar viðtökur. Taldi Matthías mátulegt
fyrir mig að fara að Fossi um kvöldið og náíta mig þar. Sagðist hann geta haft
gott af því, þar sem hann þyrfti að koma boðutn heim. Féllst ég á að þetta væri
skynsamlegt.
Fór ég því að ráðurn Matthíasar og kom að Fossi kíukkan átta urn kvöídið.
Fékk ég þar að sjáifsögðu góðar viðtökur.
Leiðir okkar Sigurðar skildu við Gulifoss þar sern hann hélt að Geysi urn
kvöldið. Siðan hélt hann um Laugarvain og Pingvöli. Hestana seidi hann þegar
tíi Reykjavíkur kom. Mun hann hafa fengið það verð fyrir þá að ferðin varð
honurn ódýr. Heirn kom ég svo næsta dag eftir rösklega fjögurra tíma ferð frá
Fossi.
Trúlega þætíi mörgurn nútíma hestarnönnum hestakostur minn í þessa ferð
heldur bágur, en þessi hross komust þar vei frá hiutverki sínu og virtist þeim
ekkert verða meint af. Hryssan varð lipurt og þægt heimilishross. Hesturinn
fékk gott fóður og næga þjálfun veturinn eftir og var kominn með góðan þroska
og þrekiegur þegar ég kom heim næsía vor. Pá var hann íekinn íii drátíar, sem
varð einkum hans hlutverk eftir það. í því hlutverkí stóð hann sig vel og þurfti
oft að beita afli með þungt eyki. Þá féll jarðvinnsla allmikið í hans hlut og einnig
gegndi hann því hlutverki að verða einn af síðustu sláttuvélahestunum okkar. Fn
vélaöldin var ekki langt undan og þá breyttist margt.
Sveinn Eiríksson
29