Gnúpverjinn - 01.12.1992, Blaðsíða 27

Var nú erindi skólastjóra að leyfa þeim nemendum sem þess óskuðu að
yfirgefa skólann um sumarið en greiða þeim sem eftir yrðu fyllsta kaup, þar sem
hann sagðist ekki þola að slælega væri unnið. Þá áttu nemendur að hafa sitt
matarfélag og annast rekstur þess, en skólabúið hafði þá síðustu árin séð
nemendum fyrir fæði. Engar mótbárur komu fram við þessar hugmyndir
skólastjóra og komu þær því til framkvæmda.
Eessar ákvarðanir urðu mér býsna afdrifaríkar. Féll nú í minn hlut að
gerast "matarstjóri" næsta vetur, en það var formennska í þriggja manna
matarnefnd sem sjá áttu um málefni matarfélsags. Var þetta býsna mikið starf,
einkum um haustið og fram eftir vetri, þar sem ganga þurfti frá byrgðum að
haustinu eins og gerðist víða á þeim tíma til sveita þar sem engar frystigeymslur
voru og samgöngur litlar og erfiðar að vetrinum. Urðu því frístundir fáar með
þessi störf samhliða náminu. Þessar ákvarðanir urðu til þess að einhverjir
nemendur yfirgáfu skólann um sumarið.
Kannski var það daginn eftir þennan umrædda fund, sem ég var í verki
ásamt félaga mínum úr Reykjavík, Sigurði Ágústssyni, sem sfðar var þekktur
lögregluþjónn í Reykjavík. Einnig vann hann ötult starf að slysavörnum. hélt
m.a. námskeið í skyndihjálp úti um land á vegum Rauða krossins. Kom hingað í
sveitina tvisvar með slík námskeið. Hann spyr mig nú hvort ég hafi ákveðið
hvenær ég héldi heim. Eg sagði honum að svo væri. Þá förum við á sama tíma
svaraði hann. Þá sagði ég án þess að því fylgdi nokkur alvara: "Kannski að þú
sláir til og verðir mér samferða suður?" Það var því líkast að Sigurður hæfist
þarna allur á loft við þessi orð mín. Þetta sama kvöld fékk hann einn félaga
okkar sem þarna var á kunnum slóðum til fylgdar við sig að leita að fölum
hestum. Þegar þeir komu heim um nóttina hafði Sigurður keypt tvo all álitlega
hesta og þar með var suðurferð okkar ráðin.
Voru nú frístundir notaðar til undirbúnings ferð okkar. Tíðin hafði verið
erfið til heyskapar fram til þessa. Höfðum við ákveðið að leggja upp 12. júlí sem
bar upp á laugardag. Daginn áður var veður drungalegt með óveðri að kvöldinu
svo ekki var efnilegt ferðaveður ef svo héldist, en þegar litið var út að morgni
var komið logn og heiður himinn.
Klukkan var orðin ellefu þegar lagt var upp frá Hólum. Eitthvert erindi
áttum við á einum bæ neðarlega í Hjaltadal og varð af því nokkur töf. Síðan var
haldið suður Blönduhlíð og yfir til Varmahlíðar þar sem við keyptum okkur
hressingu. Þá var haldið vestur yfir Vatnsskarð.
Fagurt var að líta til baka yfir Skagafjörðinn á leiðinni upp á Vatnsskarðið.
Heiður himinn og kyrrð, loftið svo tært sem verða mátti eftir rigningu fram á
nóttina. Þessi blómlega byggð umvafin svipmiklum og tignarlegum fjöllum og
útverðirnir í norðri, Ðrangey og Þórðarhöfði og tjörðurinn sléttur svo langt sem
augað eygði. Mér fannst þarna engin undur þótt Skagfirðingum þætti vænt um
byggð sína.
Leið okkar lá nú vestur um Vatnsskarð og vestur til Blöndudals þangað sem
dragferja var á Blöndu. Það mun hafa verið nærri þeim stað sem
Blanda var brúuð nokkru síðar. Tók ferjan í einni ferð okkur ásamt hestum
okkar. Þarna höfðum við Iagt nokkra lykkju á leið okkar til þess að eiga ekkert
undir duttlungum Blöndu suður í óbyggðum.
27