Strandapósturinn - 01.06.1989, Blaðsíða 58

mönuðu einhverjir mig til að stinga mér. Það var hræðilegt að
verða að þola það að þora ekki og þótti ekki gott í þá daga að láta
núa sér því um nasir að maður væri huglaus. Svo henti ég mér út í,
en hvernig sú stunga hefur verið skal ósagt látið. Eg veit það eitt að
ég saup óskaplega mikið á og fékk að finna fyrir því í mörg ár, því
hræðslan bjó í mér á eftir. Eg lét hana ekki aftra mér en varð lengi
var við hana þó hún sé núna löngu horfin.
Arið 1930 var svo byrjað að kenna og svo skrítilega vildi til, að ég
mætti fyrstur nemenda í þessa laug í norðankulda. Við vorum
þrjú fyrstu tvo dagana, auk mín tvær stórar stúlkur, en ég var svo
stuttur að ég náði ekki til botns. Eg hékk í bakkanum og skalf eins
og hundur. Svo beið ég inni í köldu skýlinu þangað til næsta lota
byrjaði. Svona gekk það í tvo daga. Um kvöldið á öðrum degi var
hleypt úr lauginni og um morguninn þriðja daginn var lítið í
henni. Þá var komið sólskin og blíða, sem margir þekkja sem átt
hafa heima í Bjarnarfirði. Þá fylltist allt af krökkum og þar með
fékk ég kjarkinn. Ég hamaðist eins og ég lifandi gat og yfír þvera
laugina komst ég um kvöldið og síðan hef ég flotið. Kennarinn
okkar hét Theodór Þorláksson. Ingimundur Ingimundarson á
Svanshóli tók síðar við sundkennslunni.
Laugin var 8 metra breið og 16 metra löng og var notuð allt að
tveimur áratugum. Tilhlökkunin yfír að fá að læra að synda var
óskaplega mikil og almenn, þó það hljómi e.t.v. ótrúlega í dag, en
ekki höfðu allir aðstöðu til að vera þarna nema nokkra daga. Þó ég
væri bara vikastrákur á Skarði hlotnuðust mér þau forréttindi að
mega vera hálfan mánuð við sundnámið. Það var áreiðanlega
nýmæli að vikastrákar fengju slíkt.
Ég var harðákveðinn í að læra að synda þó illa gengi fyrstu
dagana. Á nóttunni dreymdi mig hvað ég gat synt vel, og svo langt
gengu þessir draumar, að ég var farinn að kenna á næturnar.
Reyndar áttu þessir draumar eftir að rætast 20 árum síðar. En í
þessari litlu laug lærði fjöldinn allur að synda.
Áhrif ungmennafélagahreyfíngarinnar voru mikil, en þó var
ungmennafélagið í Kaldrananeshreppi ekki orðið nema sex ára
gamalt 1930. Ef ég man rétt var það stofnað 8. mars 1924 og áhrifa
þess gætti víða, einkum áður en það klofnaði fyrir hrepparíg. Árið
56