Strandapósturinn - 01.06.1989, Qupperneq 136

ingar eru tengdar ykkur, sem nú eruð horfin. — Þótt söngur
ykkar sé hljóðnaður, ómar hann enn innst í sál minni á kyrrum
stundum, þegar ég vaki einn, en allir aðrir sofa.
Brúðkaupsvísa Karítasar
Karitas Jónsdóttir (d. 1918, 57 ára gömul) var ættuð úr Tungu-
sveit, gift Samson Jónssyni (f. 1854, d. 1915).
Síðustu æviár sín átti hún heima í Stóru-Avík og mun þá hafa
búið þar í litlum kofa. Hún var vel skáldmælt og urðu vísur
hennar fleygar manna á milli um sveitina og þóttu hnittnar og vel
gerðar. En flestar munu þær nú vera gleymdar, því enginn mun
reynt hafa að safna þeim saman og hefði þó verið vel þess vert, á
meðan einhverjir voru uppi sem mundu þær.
Foreldrar mínir, Agnar Jónsson í Stóru-Ávík og Guðlaug Þor-
gerður Guðlaugsdóttir á Steinstúni, voru gefxn saman í Árnes-
kirkju fyrsta vetrardag árið 1913. Prestur í Árnesi var þá Böðvar
Eyjólfsson (f. 1871, d. 1915).
Þau settust að í Stóru-Ávík í húsmennsku hjá foreldrum Agn-
ars. Veisla var haldin, en ekki veit ég hve margir gestir komu. En
þar var, meðal annarra, Karitas Jónsdóttir. í tilefni þessa merkis-
dags orti hún eftirfarandi vísu og gaf þeim í brúðargjöf.
„Ykkur skœra yndisljós
ceðstur drottinn veri;
ástar ncerist roða-rós
rýrð svo aldrei beri.“
134