Strandapósturinn - 01.06.1989, Side 109

hafði gáfur og minni betra en allur fjöldinn af hans samtíðarfólki.
Hann las mikið og skrifaði margt upp úr blöðum og bókum.
Rithönd hans var mjög skýr og stílhrein. Aðal lesefni hans voru
guðsorðabækur en einnig las hann bækur um ýmislegt annað efni,
t.d. er í eigu minni eðlisfræði sem hann átti og heitir Hvers vegna,
vegna þess. Þá bók hefur hann án efa lesið með athygli. Hann
undirstrikaði eða setti í sviga í bókunum setningar sem hann
sérstaklega vildi festa sér í minni. Þetta mátti víða sjá í bókum
hans. Já, það var margt forvitnilegt í bókaskápnum hans Bjarna.
Bjarni bjó á yngri árum í Tjaldanesi og Þverfelli í Saurbæ. Kona
hans hét Guðrún Guðmundsdóttir. Þau hjón áttu engin börn og
slitu samvistum. Guðrún fór síðar til Ameríku og að því ég best
veit margt af skyldfólki Bjarna. Hann var því á efri árum algjör
einstæðingur sem engan átti að. Þessu einstæða gamalmenni voru
foreldar mínir mjög góðir og önnuðust hann til hinstu stundar.
Ég heyrði aldrei á það minnst að Bjarni ætti að fara af heimilinu
þó vitanlegt væri að eigur hans væru litlar til framfæris. Meðan
heilsa hans leyfði vann hann dálítið og átti nokkrar kindur. Hann
stundaði einnig vefnað og mun hafa haft dálitlar tekjur af því.
Hann lagfærði amboð o.fl. fyrir heimilið, var mjög vandvirkur en
þótti nokkuð seinvirkur og afkastalítill. Lengi vel hafði hann
átmat og kaffi útaf fyrir sig en fékk mjólk og allan spónamat hjá
mömmu minni. Hann borðaði úr aski sem orðinn var æði slitinn
og fornfálegur.
Allir á báðum heimilunum á Þambárvöllum voru Bjarna góðir
og umbáru þótt skap hans væri stundum erfitt. Ég man hvað
pabbi minn var laginn við að spjalla við hann og létta honum
lundina. Hann sat þá á rúmstokknum hjá Bjarna og báðir höfðu
þeir ánægju af þessum samverustundum.
Bjarni var oft skapstyggur við okkur eldri börnin ef við brutum
eitthvað af okkur eða skemmdum fyrir honum en við smábörnin
var hann nærgætinn og góður enda var honum oft falin barna-
gæsla á sumrin þegar fólk var úti við heyskap. Raulaði hann þá oft
vísur sem hann samdi sjálfur. Ekki man ég að hafa heyrt eftir
hann nema þessar barnagælur. Um Guðrúnu systur mína tveggja
ára gamla orti Bjarni þessa vísu:
107