Strandapósturinn - 01.06.1989, Qupperneq 16

ust verulega, áætlunarferðir frá Reykjavík gengu oft erfíðlega og
Steingrímsfjarðarheiði var lokuð vikum saman. Sömu sögu var að
segja um veginn norður í Bjarnarijörð. Fræg varð ferð flutninga-
bíls sem lagði upp frá Reykjavík síðustu dagana í febrúar, áleiðis til
Isafjarðar með bjór, en þann 1. mars var bjórsala leyfð í landinu
svo sem kunnugt er. Bíllinn komst aldrei nema til Hólmavíkur,
beið þar í nokkra daga, en var loks snúið suður á nýjan leik.
Mörgum Hólmvíkingum þótti slæmt að geta ekkert aðstoðað í
þessu máli, þannig að bíllinn þyrfti ekki að brjótast suður aftur
með fulifermi. Fleiri lentu í hrakningum, m.a. minkabændur
vestan af fjörðum, sem voru að flytja minkahvolpa í tveimur bílum
vestur. Eins og við var að búast var miklum ijármunum varið í
snjómokstur á Ströndum fyrstu mánuði ársins. Undir vorið var
ráðist í að opna veginn um Selströnd. Þar var fannfergið gífurlegt,
einkum í Heykleif og Fagurgalavík. Dýpstu snjógöngin á þessu
svæði voru um 13,5 m. Fannfergi vetrarins sligaði brúna á Hvalá í
Arneshreppi. Ekki hefur fengist fé til þess að endurbyggja brúna
og kemur það sér illa bæði fyrir fótgangandi ferðamenn og búfén-
að, því að áin er jafnan vatnsmikil. Margir höfðu áhyggjur af
flóðum þegar snjóa tæki að leysa. Þessi ótti reyndist þó ástæðulaus,
því að vorið fór mjög hægt af stað. Snjóa tók að leysa í apríl, en
næturfrost var flestar nætur fram yfir miðjan maí. Um það leyti sá
hvergi á dökkan díl í Árneshreppi, og þar komu tún reyndar ekki
undan snjó fyrr en seint íjúní. Jörð kom klakalaus undan snjón-
um, en gróður var eðlilega seint á ferð. Eftir 20. maí tók að hlýna
og júní var mildur. Júlímánuður var hlýr, en vindasamur. Vest-
lægar áttir voru ríkjandi í mánuðinum og miklir þurrkar. Kann
það að hafa seinkað gróðri nokkuð. í Árneshreppi varjúlíeinn sá
sólríkasti í manna minnum. Ágúst var óþurrkasamur og einnig
september, en þá var hlýtt og mikið um hvassviðri. Haustið var
óvenjugott, einkum frá því í byrjun nóvember og fram í miðjan
desember. Á þeim tíma var einstök veðurblíða, örsjaldan frost,
vindur hægur og úrkoma lítil. Snjó festi varla á jörðu fram til
áramóta svo heitið gæti, og landleiðin norður í Árneshrepp var
fær fram undir jól. Hins vegar gerði hafís vart við sig um þetta
leyti, og skömmu fyrir jól voru Ingólfsfjörður og Norðurfjörður
14