Saga - 2019, Qupperneq 11

sönnu segja að þvotturinn hafi verið erfiðisvinna en þvegið var
næst um daglega.
Það rafmagn sem nýtt var í Múlakoti kom frá litlum fossi aftan
við húsið sem var virkjaður 1927 og veitti rafmagn í takmörkuðum
mæli á bæinn. Var það meðal annars nýtt til að lýsa upp marglitar
ljósaseríur sem hengdar voru á milli trjánna og lýstu upp garðinn
og gáfu honum „útlenskan brag“ líkt og fólk upplifði sig í stemn -
ingu erlendis. Stemningin í Múlakoti var því ólík þeirri sem var á
bæjunum í kring þar sem enn voru notaðir olíulampar og rafmagn
komst ekki á fyrr en mun seinna.
Garðurinn var ekki eina aðdráttaraflið því fjölskyldan í Múlakoti
var þekkt fyrir gestrisni sína og umhyggju. Ólafur Túbals, sonur
Guðbjargar og Túbals, sem fæddist 1897, reyndist sérlega hæfur á
því sviði, hann var góður maður sem vildi leysa hvers manns vanda
en á sama tíma skemmtilegur og gæddur frábærri frásagnargáfu.
Hann var héraðslistamaður sveitarinnar og lagði mikið upp úr
bóhemísku og listamannslegu útliti sínu, stjórnaði kirkjukórnum af
svo mikilli innlifun að oftar en ekki gekk hann út frá messu með
hárið úfið í allar áttir. Það útlit var eitt af hans helstu einkennum þar
til hann kynntist danska listmálaranum Johannes Larsen sem kom
hingað til lands til að teikna myndir frá íslensku sögustöðunum.
Larsen var virtur listamaður og ávallt snyrtilegur til fara og það
varð Ólafur einnig snarlega eftir að þeir kynntust árið 1927.
Ekki voru einungis fjölskyldu- og skemmtiferðir stundaðar í
Múlakoti, þangað sótti einnig fjöldinn allur af listamönnum. Þeir
komu þangað markvisst til að vinna að listsköpun en einnig í
skemmtiferðir og nýttu þá ferðina til að sækja sér myndefni sem
þeir gátu unnið að í vinnustofum sínum. Ásgrímur Jónsson var á
meðal þeirra fyrstu til að dvelja sumarlangt í Múlakoti en leiðir hans
og Ólafs Túbals höfðu áður legið saman í Vestmannaeyjum sumarið
1909 þegar Ólafur var aðeins tólf ára gamall. Ásgrímur var þá
nýkominn úr ferðalagi frá Hornafirði og var að koma verkum sínum
fyrir í geymslu í skólastofu sem hann leigði. Það var þá sem Ólafur
Túbals sá eiginlegt málverk í fyrsta sinn og varð mjög hrifinn. Hann
kynntist einnig Muggi vel en hann var staddur í Vestmannaeyjum
þetta sumar. Þegar Ólafur var kominn aftur heim í Múlakot barst
honum pakki frá Muggi sem hafði að geyma vatnsliti og skissubók
og gladdist Ólafur mjög yfir því að hann skyldi hugsa til sín og
senda honum álíka hvatningu en Ólafur Túbals varð snemma list-
hneigður og teiknaði frá unga aldri.
menning og listir í múlakoti 9