Saga - 2019, Qupperneq 14

þegar heim var komið og þá ekki endilega eftir staðfræðilegum hátt-
um.
Þrátt fyrir að Ólafur Túbals væri héraðslistamaður sveitarinnar,
hefði hýst og átt margar samverustundir með öllu þessu listafólki,
hafði hann aldrei hlotið neina mennt í listsköpun að undanskilinni
þeirri tilsögn sem hann hafði fengið frá Ásgrími Jónssyni. Það var
ekki fyrr en 1928, þegar Ólafur var um þrítugt, að hann hélt út til
náms í Konunglegu listaakademíunni í Kaupmannahöfn fyrir til -
stuðlan Johannes Larsen. Við námið kynntist hann öðrum listnem -
um og byrjaði að mynda tengslanet við unga íslenska málara sem
sumir hverjir áttu seinna eftir að vera tíðir gestir í Múlakoti. Jón
Engilberts var einn þeirra en hann tók vel á móti Ólafi ytra og sýndi
honum meðal annars ýmis söfn. Fyrsta heimsókn hans í Múlakot
var samkvæmt gestabókum 1931 þegar hann skráði sig þar ásamt
Eggerti Guðmundssyni listmálara.
Í bréfaskrifum sínum heim frá Danmörku nafngreinir Ólafur ein-
ungis Jón Engilberts af samnemendum sínum.3 Þó voru þar meðal
annars á sama tíma Gunnlaugur Scheving og Sigurjón Ólafsson og
samkvæmt ævisögu Gunnlaugs Scheving þekktust þeir allir. Í bók
sinni segir Gunnlaugur frá kynnum sínum við þessa menn og sagði
þá indælisdrengi, ágæta söngmenn og vel að sér í alls konar mennt.
Ólafi Túbals sagðist hann ekki hafa náð að kynnast vel þar sem
hann hafi ekki verið lengi við skólann. Þeir hafi kynnst betur heima
á Íslandi og segir Gunnlaugur að hann hafi verið „góður og skemmti -
legur félagi sem málaði margar góðar myndir“.4
Jón Engilberts dvaldi oft í Múlakoti og stundum langdvölum en
ekki reyndist auðvelt að komast yfir heimildir um þau sumur sem
hann dvaldi á staðnum, til dæmis er ekki minnst á heimsóknir hans
þangað í bókinni Hús málarans sem fjallar um líf og starf listamanns-
ins. Aftur á móti fjallar Tove eiginkona hans um það í bók sinni Eins
manns kona: „Um sumarið fórum við að Múlakoti í Fljótshlíð og Jón
málaði sem mest hann mátti … Við vorum alltaf á Þingvöllum eða í
Múlakoti á sumrin á þessum árum og Jón hélt árlegar sýningar.“5
ásta friðriksdóttir12
3 Vibeke Nørgaard Nielsen, Listamaður á söguslóðum, Jóhannes Larsen á ferð um
Ísland 1927 og 1930. Þýð. Sigurlín Sveinbjarnardóttir (Reykjavík: Ugla 2015), bls.
171.
4 Sama heimild, bls. 175.
5 Jónína Michaelsdóttir, Eins manns kona. Minningar Tove Engilberts (Reykjavík:
Forlagið 1989), bls. 130.