Saga - 2019, Page 199

Í annarri umræðu taldi Þorkell Bjarnason fleira til sem fyrirliggj-
andi frumvarp hefði umfram gildandi lög og ætlað væri til þess að
bæta hlut þeirra sem ættu laxveiði ofarlega í á. Um 3. grein frum-
varpsins tók hann sérstaklega fram að hún hefði það fram yfir 3.
grein gildandi laga að heimila ekki notkun veiðivéla við árósa.
Óbreyttar veiðiaðferðir gátu gengið of nærri laxinum en að mati
Þorkels var aðalmarkmiðið að tryggja viðgang laxastofna og fá sem
mestan arð af þeirri auðlind sem laxinn var öllum veiðiréttarhöfum
til hagsbóta. Besta leiðin til þess væri stangaveiði en með þeirri
aðferð kæmi aðeins lítill afli á land og ekki væri hætta á að of mikið
væri tekið eins og við mætti búast með netaveiði. Heppilegt væri að
leigja Englendingum veiðina, eða útlendingum almennt, en þeir
veiddu sér til skemmtunar og væru ólíklegir til þess að sækjast eftir
miklum afla.6 Stangaveiðin ein og sér var þó enn ekki raunhæfur
kostur þegar hér var komið sögu og nógu erfitt virtist vera að
þrengja lagaheimildir um viðteknar veiðiaðferðir.
Til marks um neikvæða afstöðu til frumvarpsins má hafa ræðu
Eiríks Kúld, þingmanns Barðstrendinga. Hann tók til máls í annarri
umræðu og sagðist vera „í flestum greinum nefndinni samdóma; en
jeg hefði þó óskað, að hún hefði ekki alstaðar farið eins langt og hún
hefir gjört“. Hann hefði til dæmis heldur viljað miða lok veiðitímans
við 1. september en 1. ágúst og jafnframt dró hann í efa nauðsyn
þess að draga algjörlega upp öll laxanet á vikulegum 36 klukku -
stunda friðunartíma samkvæmt 1. grein frumvarpsins.7
Benedikt Sveinsson þingmaður Norður-Múlasýslu hafði þegar
í fyrstu umræðu lýst þeirri skoðun sinni að með fyrirliggjandi
frumvarpi væri vart nógu langt gengið í átt til friðunar. Í þriðju
umræðu lagði Benedikt síðan fram fjórar breytingartillögur og
voru þrjár þeirra, sem vörðuðu aukið svigrúm laxins til þess að
ganga upp í veiðiár, samþykktar. Í fyrsta lagi skyldi vikulegur
hvíldartími veiði tækja gilda jafnt fyrir alla veiðiréttarhafa án tillits
til hvort viðkomandi veiði væri í eigu eins manns eða fleiri, í öðru
lagi skyldi þrengja heimild 2. greinar til að þvergirða ár eða ár -
kvíslar og í þriðja lagi skyldi ekki leyfa þverrimla í laxakistum.
Fjórða breytingartillaga Benedikts var að fella niður 6. grein, þar
sem meirihluti veiðiréttarhafa gat þvingað minnihluta til veiði -
að ferða að hætti meirihlutans, en sú breyting náði ekki fram að
laxveiði og friðun 197
6 Sama heimild, d. 687–689.
7 Sama heimild, d. 693.