Strandapósturinn - 01.06.2016, Blaðsíða 23

21
inn sest á fallna súlu til að hvíla sig. Á Íslandi er engar slíkar minj-
ar að finna og svolítið einkennilegt að átta sig á því að hér á landi
eru gamlar götur, gamlar leiðir á milli staða, fornminjar. Það er
það sem við eigum í staðinn fyrir súlurnar suður frá.
Við hjónakornin erum nýkomin úr gönguferð með Ferðafé-
laginu á Ströndum þar sem engir eru vegirnir en fullt af leiðum,
mjóum götum smárra og gamalla fóta, sem eru misgreinilegar í
landinu og misfinnanlegar fari maður út af leið.
Við sigldum frá Norðurfirði í Reykjarfjörð nyrðri, gengum
þar um í grenndinni, t.d. í Þaralátursfirði. Síðan var ferðinni
heitið til baka í Norðurfjörð sem leið lá, þann göngudag um
Sigluvík, í Skjaldabjarnarvík, upp Sunndalinn niður í og yfir
Bjarnarfjörðinn að Meyjará þar sem tjöldin og meiri kostur beið.
Fyrir mig var skemmtilegast að koma í Skjaldabjarnarvík þótt í
annað sinn væri því að þar fæddist hann faðir minn fyrir nær 89
árum.1 Hann hafði, líkt og fyrra skiptið sem ég fór, beðið fyrir
kveðju til álfkonunnar sem á heima í klettaborginni fyrir ofan
bæinn. Af bænum er ekkert lengur uppistandandi annað en eitt
rör með krana og fallinn steinsteyptur strompurinn. En þarna bjó
pabbi þar til hann var tæplega níu ára gamall. Leiðin þangað
löng og ströng, bæði í dag og í þá daga. Afi gekk manna mest af
fjölskyldumeðlimunum og þá oft til Ísafjarðar með tófuskinn eða
annað til að selja eða til að ná í varning. Þá gekk hann í tvo eða
þrjá daga. Gekk úr Skjaldarvíkinni í Reykjarfjörð og þaðan í Þara-
látursfjörð og svo Furufjörð og þá yfir Skorarheiði og niður í
Hrafnfjörð í Jökulfjörðum. Þar náði hann kannski að komast í bát
til Ísafjarðar.
Þessi leið er ein af fornminjunum okkar. Löng en vel finnanleg
mest alla leiðina. En maður veltir fyrir sér hvernig það var að
ganga þessa leið fyrir 90 eða 100 árum. Hvað hugsaði afi? Fannst
honum þetta langt? Erfitt? Eða var þetta bara hluti af tilverunni?
Var þetta fyrir hann rétt eins og fyrir okkur að ferðast til Ástralíu
í flugvél sem líka tekur tvo daga? Pabba fannst það a.m.k. svolítið
skondið þegar hann fór á suðurhvelið um árið að það tæki jafn-
1 Matthías Pétursson f. 1926 í Skjaldabjarnarvík. Foreldrar hans voru Pétur Friðriks-
son og Sigríður Elín Jónsdóttir sem bjuggu fyrst í Hraundal í Nauteyrarhreppi
(1915–1922, í Skjaldabjarnarvík 1922–1935 og síðan í Reykjarfirði syðri 1935–
1953). Matthías var síðar kaupfélagsstjóri á Hellissandi og skrifstofustjóri á Hvols-
velli.