Strandapósturinn - 01.06.2016, Qupperneq 38

36
Á efnaheimilum í sveit, þar sem búskapurinn var rekinn með
vinnufólki, voru tvær þungamiðjur jafnmikilvægar sem hverfðust
hvor um aðra. Önnur miðjan var útivinnan, sem sneri að bú-
skapnum sjálfum, öllu sem snerti umsýslu um bústofninn, hey-
skap, viðhald húsa, viðgerðir og smíðar amboða og tækja og svo
framvegis, og svo var hin þungamiðjan eða sú sem sneri að bús-
haldi og hafði miðpunkt í eldhúsinu undir yfirstjórn húsfreyju. Á
þessum innri vettvangi fór fram öll söfnun, vinnsla og varðveisla
matar, sem skipti höfuðmáli að væri stjórnað af ráðdeild og
hyggjuviti, og allt sem laut að fatnaði, viðhaldi, vinnslu ullar,
klæða gerð og sem sagt öllu sem snerti búnað heimilisfólks í stóru
og smáu. Verkaskipting milli hjóna var skýr, utandyra réð bóndinn
en innandyra húsfreyja og þar voru oftast skýr skil á milli. Þegar
húsbóndinn steig inn fyrir þröskuldinn þá var hans yfirráðum
lokið og yfirráð húsfreyju tóku við. Þessi verkaskipting var svo
mikilvægt afkomuatriði að vantaði annað þá voru uppi vandræði
og komið á ástand, sem ekki gat gengið til lengdar. Efnahagur og
stjórnun voru hér svo saman tvinnuð að á hverju heimili þurfti að
kosta kapps um, að bæði úti og inni væri sýslað um hlutina af ráð-
deild. Afa var vel ljóst að það sem nú reið mest á var að finna
eiginkonu sem gæti skipað þann sess sem höfðingjaheimili í sveit
krafðist.
Þar sem hann gengur á eftir fé sínu um móann lætur hann
hugann reika um nágranna sveitirnar, hvort einhvers staðar leyn-
ist konuefni við hæfi. Hann hélt uppi spurnum um ungar stúlkur
hjá nánum vinum og frændum, spurðist fyrir um efnahag og
kvenkosti og eftir ítarlega yfirferð kom nafn stúlku frá Brodda-
dalsá æ oftar upp í hugann. Þetta var heimasætan Þor steinsína
Guðrún Brynjólfsdóttir á Broddadalsá í Fellssókn. Hún var þriðja
elst úr hópi átta systkina. Faðir hennar var góður bóndi, þar sem
saman fór mikil rausn og góður efnahagur. Sögur fóru af því víða
um sveitir að Þorsteinsína væri mikill og góður kvenkostur, bæði
falleg og fönguleg stúlka og skörungur mikill. Afa leist þannig á
að þarna væri eftirsóknarvert konu efni og gott jafnræði ríkti á
milli heimilanna þannig að hann ákvað að láta slag standa og
senda bónorð.
Á þessum tíma skutust menn ekki á milli bæja rétt si-svona, það
var meira mál en það, þannig að í stað þess að ferðast langa leið