Skessuhorn - 08.06.2022, Side 50

MIÐVIKUDAGUR 8. JÚNÍ 202250
Grzegorz Oleszczuk fæddist í
Biala-Podlaska í Póllandi árið
1993. Þar ólst hann upp og gekk í
skóla, varð stúdent og síðan tók við
nám í bifvélavirkjun. Hann vann
við iðn sína meðfram skólanum, en
skömmu eftir útskrift tók hann sig
upp og flutti til Grundarfjarðar þar
sem hann fór á sjóinn. Og er enn og
verður eins lengi og heilsan leyfir,
ef hann fær einhverju um það ráðið.
„Ég búinn að vera á Hring í fjög-
ur ár. Þetta er fyrsti togarinn sem
ég hef verið á, áður var ég á línubát-
um. Var á Grundfirðingi og byrjaði
sjóaraferilinn þar og svo á Rifsnesi.
Ég var 21 árs þegar ég fór fyrst á
sjóinn, það var árið 2013. Ég var
fjögur ár á Grundfirðingi, eitt ár
á Rifsnesi og hef verið á Hringn-
um síðan. Bróðir minn dró mig á
sjóinn, hann er á Runólfi. Ég lauk
námi í bifvélavirkjun en fór svo til
Íslands á sjóinn. Það var fínt að
vinna við bifvélavirkjun á meðan
ég var í skóla, en ég kann betur við
mig á sjónum. Ég kláraði skólann
vorið 2013 og fór í sumarfrí, en um
haustið fór ég til Íslands og á sjó-
inn. Þá var að byrja ný vertíð.“
Draumar rætast
Grzegorz segir það hafa heill-
að að komast í nýja menningu og
að kynnast nýju umhverfi. Þá hafi
launin á sjónum vissulega heillað
líka, en þau hjálpuðu honum við
að láta drauma sína rætast. „Mig
hefur alltaf dreymt um að eign-
ast mitt eigið einbýlishús. Með
laununum á sjónum hef ég get-
að látið þann draum rætast,“ segir
hann. Grzegorz byrjaði frá grunni.
Keypti jörð í heimalandi sínu, girti
í kringum hana, steypti grunninn
sjálfur og byggði svo húsið á þrem-
ur árum, nokkuð afrek fyrir mann
sem ekki enn er orðinn þrítug-
ur. Húsið bíður hans þegar hann
skreppur í heimsókn í sinn gamla
heimabæ, sem er rétt við landamæri
Hvíta-Rússlands.
Þykir vænt um það
sem ég geri
En hafði Grzegorz aldrei dreymt
um að fara á sjó? „Nei. Fyrsti
draumur minn var að koma til
Íslands og og safna til að geta
orðið lestarstjóri í Póllandi. Þegar
ég kom hingað og upplifði sjó-
mennskuna varð ég, tja ekki beint
ástfanginn, en fann hvernig ég varð
einhvern veginn heill sem persóna.
Ég nýt mín vel í starfi og þykir vænt
um það sem ég geri. Mér líður vel í
því umhverfi sem tengist sjónum.“
Náttúran var vendipunkturinn
hjá Grzegorz, eins og svo mörg-
um öðrum sem sækja Ísland heim.
„Fyrsta árið mitt á sjónum hérna
upplifði ég magnað augnablik. Ég
var háseti á Grundfirðingi og um
miðja nótt var ég að fara með rusl
og leit upp og sá þá norðurljós.
Ég varð alveg dolfallinn og þetta
augnablik situr enn í mér.“
Langar á frystitogara
Grzegorz segist vera með full-
komnunaráráttu. Hann þekkti ekki
til sjómennskunnar þegar hann
kom til Íslands og þurfti að læra
allt; binda króka, færa upp á línu
og öll þau handtök sem nauðsynleg
eru á sjó. Hann einsetti sér að læra
þau vel, hætta ekki fyrr en hann
væri búinn að ná fullkomnum tök-
um á öllu. „Allt verður að vera 100
prósent,“ segir Grzegorz og hlær.
„Ég er til dæmis búinn að læra allt
sem hægt er að læra um línuveiðar
og þarf ekki aftur að stunda þær.“
Öllum má vera ljóst að Grzegorz
á sér drauma og vinnur að því að
láta þá rætast, húsbyggingin í Pól-
landi er gott dæmi um það. Kannski
verða draumar að markmiði þegar
maður er farinn að vinna að því að
þeir verði að veruleika. Hann á sér
einnig drauma tengda sjómennsk-
unni. „Mig dreymir um að komast
á góðan frystitogara. Ég vil verða
alltmuligmaður. Ég er að læra neta-
gerð og er að vinna sem kokkur á
Hring. Ég vil ná að læra öll réttu
handtökin áður en ég kemst á
frystitogara. Ég veit að þangað fer
enginn óvanur og vil ekki að hægt
sé að koma að tómum kofanum
hjá mér með neitt, vil verða und-
ir allt búinn. Ég veit að með því að
stunda starfið vel, læra öll hand-
tök, beita fullkomnunaráráttunni
þannig að ég læri allt, þá kemst ég
einhvern tíma á frystitogara,“ seg-
ir Grzegorz. Hann segist treysta sér
til starfsins, en veit að tungumála-
örðugleikar gætu flækst fyrir hon-
um.
Grzegorz talar ekki íslensku en
hefur fullan hug á að bæta úr því.
Hann segir hins vegar að það vanti
námskeið fyrir fólk sem er komið
lengra í íslenskunni, er ekki byrj-
endur. Þegar hann var á línubátun-
um hafði hann ekki möguleika á að
læra íslensku, því þar voru aðeins
Pólverjar í áhöfn. Á Hring eru
hins vegar Íslendingar um borð og
Grzegorz skilur allt sem þeir segja
við hann varðandi sjómennskuna
og umhverfið þar, en vantar stund-
um eitt og eitt orð í til að allt smelli
saman og hann geti tengt setn-
ingarnar saman.
„Það hjálpar mikið að vera í
„Ég hef mikla ástríðu fyrir sjónum“
Rætt við Grzegorz Oleszczuk um sjóinn, lífið og tilveruna
Grzegorz og Diana kunna vel við sig í Grundarfirði, þar sem þau hafa komið sér upp fallegu heimili. Þau munu ganga í það heilaga í Póllandi 8. ágúst nk. og óskar
Skessuhorn þeim innilega til hamingju með ráðahaginn.
Grzegorz hefur mikla ástríðu fyrir sjónum og leyfir fólki að fylgjast með starfinu
um borð á instagram á @sea_atlantic_ Góðu hali fagnað.