Sjómannablaðið Víkingur - 01.04.2008, Side 33

Sjóm­annablaðið Víkingur­ - 33
gæti siglt þeim upp að ströndinni til að taka
þátt í bardaganum.
Síðar átti Nelson eftir að kalla orrustuna við
Tenerife verstu þrekraun ævi sinnar og átti þá
ekki aðeins við handleggsmissinn.
Gamli maðurinn
Gamli maðurinn horfir á mig alvöruþrungnum
augum þar sem ég sit á bekknum. Hann hefur lokið
frásögn sinni og þrátt fyrir háan aldur hefur hann
staðið allan tímann. Allt í einu snýr hann út í allt
aðra sálma.
– Mér líka ekki konur á mínum aldri, segir hann.
Of mikil fortíð og of lítil framtíð.
Er þá ekki líkt á með ykkur komið, hugsa ég en
voga ekki að segja það upphátt.
Hann les hugsanir mínar.
– Ég geng fimm kílómetra á dag. Pabbi varð 107
ára. Ég verð líkast til 117 ára.
– Af hverju heldurðu það?
– Mamma varð 98 og ég hef gen frá þeim báðum.
Aldursgenin, þú sérð.
Ég get ekki neitað þessu. Gamli maðurinn er allt í
einu orðinn stuttur í spuna. Hann á fjóra kílómetra
eftir og þarf að hraða sér.
Líkast til myndi Nelson bregða nokkuð í brún ef
hann liti við í Santa Cruz á öndverðri 21. öld.
Í stað víghreiðra myndu blasa við honum ferjur,
klæðlítið fólk í glæsilegum sundlaugargarði,
veðruð kaupskip og eftirtektarverð tónlistarhöll.
Og er þá ekki nándar nærri allt talið.