Norræn jól : ársrit Norræna félagsins - 01.12.1941, Page 55

Norræn jól : ársrit Norræna félagsins - 01.12.1941, Page 55
Norræn jól Enginn getur lýst því, hve innilega vænt heimilisfólkinu þótti um hús- hóndann, eftir að það hafði fengið að hafa hann heima í tvö ár. Hann hugsaði nú vel um heimili sitt, einkum fyrir jólin. Hann sat að jafnaði ekki í neinum sófa eða ruggustól, heldur á háum og mjóum slitnum hekk í eldhúsinu. Þegar hann var setztur á þennan bekk þaut hann um heim æfintýranna. Hann þaut í kringum jörðina, steig upp til stjarnanna og enn- þá hærra. Hann ýmist spilaði eða talaði og allt heimilisfólkið safnaðist í kringum hann og hlustaði á. Lífið varð stórfenglegt og fagurt þegar hann veitti fólkinu af ríkidæmi sálar sinnar. Þess vegna elskaði fólkið hann, eins og það elskaði jólin, gleðina og vorsólina. En þegar Ruster kom var jólagleði þess eyðilcgð. Það hafði þá erfiðað til einskis, ef hann kæmi svo til þess að hafa á brott húsbóndann. Það væri óréttlátt, ef þessi drykkjurútur ætti að fá að sitja við jólaborðið á guðhræddu heimili og eyðileggja alla jólagleðina. Fyrir hádegi á aðfangadag var Ruster búinn að skrifa nóturnar og fór að tala um að það væri þá líklega bezt fyrir sig að fara, þó það væri i raun og veru meining hans að vera kyrr. Liljekrona hafði orðið fyrir áhrifum frá hinu heimilisfólkinu og sagði eins og út í hött, að það væri þá líklega bezt að Ruster yrði kyrr um jólin. En Ruster litli var æstur og stoltur. Hann sneri upp á yfirvararskeggið og hristi höfuðið með úfna listamannshárið, er lá sem svart óveðursský á höfði hans. Hvað meinti Liljekrona? Átti hann að vera kyrr, af því að hann hefði ekkert að fara? Það var þá líkast því. Situr ekki fólkið og bíður eftir honum á stóru herragörðunum í Bro-sókn! Gestaherbergin bíða uppbúin og fagnaðarskálin full. Hann þurfti aðeins að flýta sér af stað. Það eina, sem að var, var það, að hann vissi ekki hvern hann ætti fyrst að heimsækja. „Blessaður vertu,“ sagði Liljekrona. „Þú skalt víst fá að fara.“ Eftir miðdaginn fékk Ruster lánaðann hest og' sleða, loðkápu og feld. Vinnumaðurinn í Laufdölum átti að aka honum á einhvern bæ í Bro-sókn og aka hratt, því það Ieit út fyrir snjókomu. Engum datt í hug, að hans væri nokkurs staðar beðið eða að nokkur bær væri til í allri sveitinni, þar sem hann væri velkominn. En fólkið vildi losna við hann og skýldi þessu og Iét hann fara. „Hann vildi þetta sjálfur,“ sagði það. Og nú bjóst það við að taka gleði sína aftur. 4 53
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108

x

Norræn jól : ársrit Norræna félagsins

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Norræn jól : ársrit Norræna félagsins
https://timarit.is/publication/1682

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.