Norræn jól : ársrit Norræna félagsins - 01.12.1941, Blaðsíða 68

Norræn jól : ársrit Norræna félagsins - 01.12.1941, Blaðsíða 68
Norræn jól gömul hjón, er áttu son, einan barna. Hann hét Sigurður. Við vorum jafn- aldrar, um tvítugt, og fór vel á með okkur. Hann var draumlyndur og dálítið einrænn, en prúður og góður piltur. Heldur var hann fíngerður og krafta- lítill, en hafði samt góða heilsu, að cðru leyti en því, að stundum greip hann eitthvert óráð eða fásinna, sem stappaði nærri fullu brjálæði á meðan það stóð yfir. Þess á milli var hann alheilbrigður. Hann fann alltaf á sér þegar köstin voru að koma yfir hann, og gekk þá burtu úr augsýn fólks, oftast upp í dalverpi, sem lá austanvert við bæinn. Eftir svo sem klukkutíma kom hann aftur, og var þá fölur og þreytulegur, en annars eins og hann átti að sér. Þó var oft þunglyndisblær yfir honum næstu dagana á eftir. Það var aldrei minnzt á sjúkleik hans á heimilinu. En þegar við vor- um búnir að vera saman nokkrar vikur, byrjaði hann einu sinni að tala um þetta að fyrrabragði: — „Það er alveg óþarfi að vorkenna mér,“ sagði hann með einkennilegu brosi. „Mér líður ekkert illa í köstunum. Það eina, sem mér þykir að þeim, er hvað þau vara stutt!“ Ég varð hissa á þessum ummælum hans, sem von var, en smám- saman fékk ég skýringuna. Næst, þegar hann fann óráðið nálgast, benti liann mér að koma með sér, og ég fylgdi honum upp í dalverpið fyrir austan bæinn. Hann var naumast kominn þangað, þegar hann byrjaði að umhverfast á hinn furðulegasta hátt. Ekki greip hann þó neitt æði, en hann varð bara allur annar maður á skammri stundu. Sá Sigurður, er ég þekkti, var grannur og beinvaxinn með frítt, smágert andlit og grá dreymandi augu. Munnur hans var ávallt fastlokaður. En þessi maður virtist vera sýnu gildari, hann var lotinn í herðum og hokinn í hnjáliðum. Brúnirnar sigu niður yfir augun, sem voru dimm og snör; munnurinn var stærri og varaþykkri, og ávallt galopinn, eins og hann væri að hlusta eftir einhverju. Allt fas hans benti á sívakandi athugun, þrótt og fimi, sem átti meira skylt við dýr merkurinnar en manneskjur. Hann gekk hægt eftir dalverpinu, og það var auðséð á atferli hans, að í óráðinu lagði hann leið sína gegnum þéttan skóg. Ég sá liann beygja sig undir ósýnlegar greinar eða brjóta þær í sundur; hann smaug gegnum kjarr og kleif yfir fallna stofna. Oft nam hann snögglega staðar og hlust- 66
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108

x

Norræn jól : ársrit Norræna félagsins

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Norræn jól : ársrit Norræna félagsins
https://timarit.is/publication/1682

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.