Norræn jól : ársrit Norræna félagsins - 01.12.1941, Blaðsíða 57

Norræn jól : ársrit Norræna félagsins - 01.12.1941, Blaðsíða 57
Norræn jól Hann mátti gjarna koma og vera til Ieiðinda einn eða tvo rúmhelga daga, en ekki á sjálft aðfangadagskvöld. Aðfangadagskvöld var ekki nema einu sinni á ári, og til þess höfðu börnin hlakkað allt árið. Það var ekki hægt að láta þennan karl sitja við jólaborð, þar sem börn voru á heimilinu. Áður fyrr hefði maður gjarna tekið á móti honum, en ekki nú síðan hann varð svona drykkfeldur. Hvað var hægt að gera við svona náunga? Vinnu- mannaskálinn var ekki nógu fínn, en gestaherbergið of fínt. Ruster varð þannig að fara á milli bæjanna í grenjandi byl. Yfirvarar- skeggið hékk rennandi blautt niður á höku, augun voru rauð, þrútin og þreytuleg. Brennivínið var rokið úr kollinum á honum. Hann undraðist. — Gat það verið að enginn vildi hafa hann? Nú sá hann sjálfan sig. Hann sá nú, hve aumur og forfallinn hann var og hve fyrirlitinn hann var. „Það er úti um mig,“ hugsaði hann. „Það er búið með alla nótnaritun og úti um flautuna. Enginn í heiminum þarf á mér að halda. Enginn hefur nokkra samúð með mér.“ Óveðrið hamaðist. Stormurinn reif upp snjóinn og þyrlaði honum í kringum hann. Sumum snjóflygsunum þeytti stormurinn hátt í loft upp, en aðrar barði hann niður í lautir. „Svona er það, svona er það,“ sagði Ruster, „meðan maður dansar og leikur sér er lífið leikur, en þegar maður á að grafast í fönnina er lífið sorg og kvöl.“ En niður áttu allir að fara, fyrr eða síðar, og nú var röðin komin að honum. Hugsa sér, að nú var komið að honum. Hann spurði nú ekki lengur, hvert vinnumaðurinn færi með hann. Honum fannst hann nú aka inn í land dauðans. Ruster litli gerði enga iðrun eða yfirbót. Hann formælti ekki flautu- spili eða „kavaljerlífi“. Hann var ekkert að bollaleggja um, að það hefði verið betra fyrir sig, að hann hefði plægt jörðina eða saumað skó. En hann kvartaði yfir því, að nú væri hann eins og útslitið hljóðfæri, sem enginn gæti lengur haft gleði af. Hann varð allt í einu auðmjúkur maður. Hann var sannfærður um að líf hans myndi enda þetta aðfangadagskvöld. Hungrið eða kuldinn myndi drepa hann. Hann var nú til einskis nýtur, skildi ekkert og átti enga vini. Þá staðnæmdist sleðinn, og allt í einu varð bjart í kringum hann, og hann heyrði vingjarnlegar raddir og einhver hjálpaði honum úr sleðanum 55
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108

x

Norræn jól : ársrit Norræna félagsins

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Norræn jól : ársrit Norræna félagsins
https://timarit.is/publication/1682

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.