Norræn jól : ársrit Norræna félagsins - 01.12.1941, Page 64
Norræn jól
hann betur áður en við hleypum af. Loks hverfur hausinn alveg bak við
kambinn.
Og þarna kemur svo öll skepnan labbandi í hægðum sínum yfir ís-
hrygginn. Hann þefar og nasar. Kjötþefurinn kitlar hann í nasirnar. Hann
nálgast fót fyrir fót, en læzt varla taka eftir okkur, stanzar aðeins öðru
hverju til að nasa. Svo breytir hann stefnu eins og hann ætli upp á næstu
ísborg. Þá kemur hvellur hjá skipstjóranum. Björninn rís upp á afturfót-
unum og skellur aftur á bak. Þá fær hann kúlu frá mér. Hann stynur og
tekur andvörp eins og maður væri. Svo er því lokið.
Nóttina eftir, 4. júlí, vorum við vaktir snemma nætur og sagt að björn
væri á ferðinni. Yindur var hægur norðan með 4 stiga hita.
Við héldum af stað og tókum með okkur háseta, sem gekk undir nafn-
inu Stjáni loftbelgur.
Við sáum björninn á 1500 m færi. Hann hafði þá orðið okkar var, og
stóð bíspertur á afturlöppunum til að sjá betur. Svo labbaði hann upp á
ísborg og settist þar á óæðri endann. Hann var bersýnilega að gera „hernðar-
áætlun“.
Á meðan kókluðumst við yfir vakir og ísklungur. Ég var lítið eitt á
undan hinum upp á dálitla ísborg og horfði á björninn meðan ég beið eftir
skipstjóranum. Svo beygði ég mig til að taka við rifflinum hans, en á meðan
hvarf björninn sjónum. Við læddumst þá að næstu ísborg og hugðumst bíða
þar átekta. En er þangað kom var enginn björn sýnilegur. Við blíndum í
allar áttir. Isinn var sæmilega sléttur og björninn hlaut að vera rétt hjá
okkur, annað hvort í vök eða bak við ísborg. Við biðum með byssurnar
spenntar. Þá sáum við gára á vök einni um 50 m frá okkur. Svo sást dökkur
díll, sem hreyfðist varlega í áttina til okkar. Það hlaut að vera trýnið á
bangsa.
Við lágum grafkyrrir og ætluðum ekki að trufla þetta herbragð fyrr
en í síðustu lög.
Trýnið svamlaði hægt áfram og öðru hverju gægðist annað augað upp
úr. Hann var bersýnilega að Ieita sér að stað, til að komast upp án þess, að
við tækjum eftir.
Loks hvarf hann við skörina á jakanum, sem næst okkur var. Að
62