Norræn jól : ársrit Norræna félagsins - 01.12.1941, Side 82

Norræn jól
stígur á skíðin og hverfur fyrir næstu bugðu á veginum. Tóbaksreykurinn
þyrlast út úr honum og ekki er að sjá að fjögra lýsipunda byrðin þyngi
hann mikið. Enn er ekki áliðið dags, og' hann fer ailt of hart af stað undir
áhrifum tóbaksins og góðra erindisloka og gerir sér góðar vonir um að
komast heim fyrir miðnætti. Færið er gott og lítið um lausamjöll í skóg-
inum. Harðsperrurnar frá því í gær mundu hverfa, þegar hann færi að
liðkast.
-
Veður er mildara en í gær. I suðri gægist sólin yfir fjarlæga skóga, og
honum fer að verða heitt í gærukuflinum. Þess vegna fer hann úr honum,
vefur hann saman og leggur hann ofan á pokann og heldur áfram snögg-
klæddur. Honum kemur í hug gömul vísa, sem timburfleytimenn syngja,
og raular hana, og þegar hún er búin, byrjar hann á sálmi. Þegar sólin er
hnigin til viðar og stjörnurnar tindra í rökkrinu, verður skógurinn gisn-
ari og framundan blasir við stórt, ísilagt stöðuvatn, og nú veit Antti, að
hann er kominn þriðjung leiðar. Skapið er ekki eins létt og það var, hon-
um hefur miðað hægt, og nú smýgur þreytan um öll liðamót, svo að hann
hefði helzt viljað fle}rgja sér niður í fönnina og sofna frá öllu saman. Til
þess að hressa sig rennir hann sér í snarkasti ofan bakkann og niður á
ísinn. Þar kemur á móti honum napur vindur og næðir um hann. Frostið
hefur hert með kvöldinu, hálsmálið á skyrtunni hans var blautt af svita
en er nú gaddað og meiðir hann í hálsinn. Mjölpokinn er eins og bjarg á
baki hans og snærin skerast inn í axlir honum,
f fjarska handan við vatnið sér hann blika ljós í glugga á einmana bæ.
Sem snöggvast stendur hann gagntekinn hugsuninni um að fá að teygja
úr sér í hlýjunni og hvíla sig ofurlitla stund áður en hann heldur áfram
ferðinni út í næturmyrkrið, en á næsta augnabliki hefur hann unnið bug
á freistingunni, leysir af sér byrðina og fer í kaldan gærukuflinn. Það er
orðið of kalt til þess að ganga snöggklæddur alla jólanóttina. Hann sópar
snjónum af svellinu, þar sem hann stendux-, og pjakkar gat á það með brodd-
stafnum, svo að vatnið seitlar upp. Síðan tekur hann varlega nokkrar mjöl-
lúkur úr pokanum, hrærir mjölið út í vatnið og spænir upp í sig aðfangadags-
kvöldmatinn. Svo lyftir hann á sig pokanum að nýju, kveikir í pípu sinni,
spyrnir við broddstafnum og markar beina línu skáhallt yfir snævi þakið,
skuggalegt vatnið, meðan jólastjörnurnar tindra á heiðskírum himni í
80