Norræn jól : ársrit Norræna félagsins - 01.12.1941, Qupperneq 100

Norræn jól
og stolið lífsnauðsynjum vorum. í ár svigna jólaborðin ekki undan kræsingum á norsk-
um heimilum, jólamaturinn verður fátækrafæða. En aldrei hafa Norðmenn haldið jól
með jafn öruggri vissu um. að hafa fylgt hinum ágætustu siðvenjum þjóðarinnar, glaðir
yfir því, að leggja nú fram krafta sína til eflingar réttlæti og heiðarleik í viðskiptum
þjóða á milli.
Aug. Esmarch.
r
Aþessum jólum hvílir vetrarmyrkið þungt yfir Norðurlöndum. En í myrkrinu blika
stjörnurnar og vér mennirnir vitum, oss til mikillar huggunar, að lengstu nætur
vetrarins eru liðnar hjá. Vér förum þá að hlakka til vorsins, þessarar árstíðar vonarinnar
og endurlífgunarinnar. Ekki sízt af þeim orsökum eru jólin gleðihátíð. I þetta sinn er
gleðin þó treg að koma. Enn þá tætir stormurinn krossfána Norðurlandanna. Enn þá
bjóða þeir þó birginn, þótt þeir blakti sem þeir væru negldir við stengurnar. Og þannig
mun það, af nauðsyn, verða enn um hríð. En storminn lægir þó að lokum og strangir
herrar stjórna ekki til lengdar.
Það má aldrei ske, að neitt Norðurlandanna verði ósjálfstætt leppríki einhvers stór-
veldis. Allar Norðurlandaþjóðirnar eiga betri kjör skilið. Stormur sá, er nú geisar um
Evrópu, hefur ekki, eins og sums staðar hefur verið haldið fram, sannað það að smá-
þjóðirnar eigi ekki tilverurétt og eigi þess vegna ekki skilið að geta varðveitt sjálfstæði sitt.
Það hefur þvert á móti sýnt sig að stórveldin eru óhæf til forystu og að þau hafa orðið
sínum eigin mikla mætti að bráð og berast nú fyrir því fárviðri, sem þau hafa sjálf koniið
af stað og reka nú í reiðileysi, — og hvert? Smáþjóðirnar, og þá fyrst og fremst Norður-
landaþjóðirnar, hafa sýnt lífsmátt sinn þótt nokkrar þeirra hafi nú orðið valdi stórþjóða
að bráð. En þrátt fyrir það verða þær og skulu lifa, því Evrópa hefur ekki efni á að missa
hin miklu andlegu verðmæti, sem þær auðga álfu vora með.
Það er vissulega satt, sem ungur sænskur rithöfundur sagði eitt sinn, að hér í norð-
urhorni Evrópu hefði Drottinn geymt dálítinn hnefa af salti jarðar. — Jólaósk mín til
íslands, eins og til allra hinna Norðurlandanna er, að íslenzka þjóðin gleymi aldrei
þessari staðreynd, tapi aldrei því pundi, sem henni hefur verið fengið til varðveizlu. Megi
lönd vor jafnan verða illa séð hjá kúgurunum sem griðastaður hugsanafrelsis, sjálf-
stæðis og frelsisástar. Nú, betur en nokkru sinni fyrr, ætti það að vera oss öllum Ijóst,
að Norðurlöndin eru óaðskiljanleg eins og ein lífsheild, og að ekkert Norðurlandanna
getur blómgazt, andlega eða efnalega, öðruvísi en í félagsskap við bræður sína. Hin nor-
ræna samvinna, hversu náin sem hún var í ýmsum þýðingarmiklum atriðum. varð aldrei
svo öflug að hún nægði til varnar gegn aðsteðjandi ofbeldi. Það er von mín, að það starfs-
slit, sem orðið hefur nú um skeið, megi aðeins verða öllum Norðurlandaþjóðunum hvatn-
ing til nýrrar öflugrar norrænnar samvinnu, sem sniðin sé við kröfur tímans. Með þessum
orðum vil ég, sem fulltrúi Svíþjóðar, óska íslenzku þjóðinni gleðilegra jóla.
Otto Johansson.