Rökkur - 15.05.1922, Blaðsíða 42

88
kystu burt mín tár,
þú hefir ekki, karl minn, kyst
konuna þína í ár.
Henni hefir þrá og þreyta
þjakað árlangt,
því alt af vildu augun leita
út á sjó langt.
Eirðarlaus það ár hún var,
allar bar hún sorgirnar
í leyni.
Hugurinn var hjá hafsins ungum sveini.
Svo í kvöld, er sólin loksins sigin var í mar,
sorgum mædd á reiki hér við fjörðinn
ein eg var.
Allar stjörnur himinsins
eg hugði að telja þá,
uns heyra mundi eg fótatak þitt
jörðunni á.
Fótatakið þitt. 'Fela þig við brjóstið mitt,
fegin hugði eg þá.
En á heiðum himinboga
hvergi sá eg stjörnu loga —
og ekki heyrði eg fasta
fótatakið þitt
og falið þig eg ekki gat
við særða brjóstið mitt.
En komdu nú, minn kæri,
komdu og syngdu, gígjuna eg hræri.
Komdu og syngdu, kæri minn,
I