Rökkur - 01.09.1929, Blaðsíða 12

10
sagði hún. „Ég skal segja þér frá öllu, þegar
drengurinn er sofnaður, og ég heid nú, að
hann sé í þann veginn að sofna. Sko hvað'
hann er inndæll og fallegur með lokuð aiug-
un! Hann veit ekki hvernig herani' möður
hans líður. Guð láti hann aldrei komast að
því. Ég var vinnukona hjá kammerráðs-
hjónunum, foreldrum bæjarfógetans. Þá bar
svo til, að yngri sonurinn kom heim, stú-
dentinn. Ég var í þá daga ung og fjörug og
óstilt, en skikkaraTeg samt; það get ég kall-
að guð mér til vitnis um, að ég var. Hann
var svo glaðlyndur og kátur og inndæll, og
ærlegur var í honum hver blóðdropi; betri
maður en hann hefir ekki verið til á jarð-
ríki. Hann var sonur húsföðursins og hús-
móðurinnar, en ég ekki nema vinnukona,
en við urðum unnusta og unnusti í allri
siðsemi; — það er þó svo sem engin synd,
þó þau kyssist, sem vænt þykir um hvort
aranað. Og hann sagði möður sirani frá þvi;
hún var honum eins og í guðs stað hér á
jörðu, og hún var svo skynsöm, 1-tærleiks-
rík og eiskuleg. Hann ferðaðist í burt og
setti gttllhiinginn sinn á fingur mér, og
öðar en hann var farinn kallaði matmóðir
mín mig á eintal; hún talaði þá um fyrir