Veiðimaðurinn - 01.12.1940, Side 4

Jakob Hafstein, lögtr.:
A BREIÐUNNI
Klukkan er 5.
Morguninn er bjartur og heiður.
Farartæki mitt er reiðhjó! — að
vísu nokkuð gamalt — en traust er
það og aldrei hefir það brugðist mér.
Farangur minn — veiðistöngina,
maðkbaukinn og nokkrar brauðsneið-
ar, ber ég á mér, í vösum mínum og
á baki. Síðan held ég af stað suður
þorpið — einn míns liðs — og „hjólið
snýst“!
Tveir fiskibátar leggja frá bryggj-
unni — sennilega austur á hin fiski-
sælu mið við Rauðanúp. Samtímis
hverfa þeir fyrir Höfðann og svartur
olíureykurinn liggur eins og slæða á
silfurgljáandi sævarfletinum. Nokkrir
Morgunveidi
á Breiðunni.
léttir, hvítir skýhnoðrar bera við hæstu
tinda Kinnarfjalla, sem spegla sig
dimmblá í hafinu.
Ég er að leggja upp í veiðiför fram
í Laxá — neðan við Æðarfossa —
aðeins einnar stundar ferðalag á reið-
hjóli frá heimili mínu. Öll náttúran
er dásamlega fögur — of björt og
heit til að gefa von um góða veiði.
En hvað gerir það til. Það eitt að sjá
og heyra lífið vakna mót heiðríkum
íslenzkum sumarmorgni er nóg til þess
að ekkert getur tafið för mína.
Hægt held ég af stað.
Klofhá vaðstígvélin mín eru þung
og heit. Og hvað liggur á? Skyldi ekki
lónbúinn eins þiggja maðk rninn
klukkan sjö eins og klukkan sex —
ef hann þá á annað borð gerir vart
við sig? Hann er dutlungafullur fisk-
ur eins og síldin, en margar veiðiferð-
ir mínar á Breiðuna hafa fært mér
heim sanninn um það, að með flóðinu
taki hann bezt. I ánni gætir sjávar-
falla alveg upp undir fossana, sem
eru fallegustu fossarnir í fallegustu
veiðiá landsins. Æðarfossar eru neðstu
fossarnir í ánni, og skamt fyrir neðan
þá rennur Laxá út í stórt lón eða öllu
heldur vatn frammi á sandinum, og
síðan í sjó fram í þröngum ós. Klukk-
an er um hálf sex þegar ég er kominn
38