Veiðimaðurinn - 01.12.1940, Qupperneq 16

Ounnlaugur Einarsson, lœknir:
UM ÚTBÚNAÐ f VEIÐIFÖR
\ NÆGJAN af veiðiför fer rnjög
eftir góðum útbúnaði. Til þess
að búa sig vel út þarf þekkingu og for-
sjá. Þess vegna er nauðsynlegt fyrir
þá, sem litla reynslu hafa, að afla sér
þekkingar hjá hinum reyndu um inn-
kaup öll, svo að þeir kaupi síður kött-
inn í sekknum. Alloftast munu menn
þá sjá, að margs þykir við þurfa, er
lítil not reynast fyrir, en rétt þykir af
forsjálni að hafa með. Hættir mörg-
um til að vanda lítið umhirðu þess, og
þarf oft sökum vanhirðu að endurnýja
það á næsta ári. Það er þetta atriði,
sem einkum gerir veiðitúra dýra. í
stað þess að ganga að öllu í góðu lagi
frá síðasta ári, þarf að ,,ganga í gegn-
um“ draslið — ákveða hvað sé not-
hæft og hvað ekki, og eltast svo við
að kaupa í skarðið. Þetta er óforsjálni,
sem eykur mjög fyrirhöfn. Þar við
bætist, að oftast er rokið í þetta síð-
ustu mínúturnar, og fara menn þá
þreyttir af stað, en það er sá versti
undirbúningur undir veiðitúr.
Það kostar alls ekkert að vefja bréfi
(snyrtiklefapappír er hentugur til þess)
um gerfibeitur og geyma þær í röð í
blikköskjum, er til falla í daglegu lífi.
Ferðalögin hrista þær annars til og á
nsesta ári eru þær ónýtar eða vafa-
sam.ar. Flugnaöskjur kosta ekki mikið.
Eitt nauðsynlegt áhald, sem sáralít-
ið kostar, er smá „carborund“brýni
eða svokölluð platínuþjöl (ætluð til að
slípa platínu í bílkveikju) til þess að
fægja og skerpa öngla á gerfibeitum
— einnig flugum. Það er mikil á-
nægja að því eina kvöldstund, þegar
veiðiför er ákveðin, að skoða safn sitt
og fægja og skerpa gerfibeitur og
ganga svo frá þeim ásamt girnaöskj-
um, fluguöskjum, öngla- og sökkuöskj-
um þannig, að þær þoli hristing af
allskonar ferðalagi.
Margur setur bleytiöskjur í sömu
tösku, hálffullar af vatni, og fær svo
vatn og ryð í hitt allt. Þó að ánægjulegt
sé að hafa öll veiðitæki í einni tösku,
þá eiga bleytiöskjur ekki þar heima í
veiðiförinni sjálfri.
Enginn veiðimaður kemur svo heim
úr veiðiför, að hann ekki þurrki yfir-
línu og undirlínu á hjóli sínu (þó ekki
í sólinni). En það er ekki nóg. Þegar
línan hefir legið á hesputré eða í hönk
eina nótt og er orðin vel þur, þarf að
smyrja yfirlínuna vel — ef hún á að end-
ast. Það er viðurkennt, að bezti áburð-
urinn er frá Hardy og heitir Cero-
iene for use in Indi,a and other tropi-
cal climates). Hann er talinn miklu
betri en venjuleg Ceroline frá sama
félagi. Vel hirt lína endist árum sam-
an, en illa hirt aldrei lengur en árið.
Þá er hjólið sjálft. Geysimikið er á
markaðinum af hjólum, sem þannig
eru gerð, að þau slitna fljótt, ef þau
eru ekki iðulega smurð. Það eyðilegg-
ur alla ánægju af hinum spennandi
kappleik milli laxins og veiðimanns-
ins að heyra ískur og við og við hrot-
50