Veiðimaðurinn - 01.12.1940, Blaðsíða 28

Veiðimaðurinn - 01.12.1940, Blaðsíða 28
Kristján S ó I mu n d sso n : GIRNIÐ Efnið, sem notað er í öngultauminn (kastið), er venjulega nefnt einu nafni, girni. Því er skipt í 2 flokka. Silkiorma- girni (N.atural gut) og gerfi girni (Jap- an gut). Efnið í silkiorma-girninu er eins og nafnið bendir til, frá silkiorm- inum, og fæst með því móti, að drepa orminn um það bil, se mhann er full- þroskaður, og ná kirtli þeim er inni- heldur silkiefnið. Þessi kirtilhnoðri (sem er kvoðukendur og teygjanlegur) er síðan teygður í mismunandi gilda búta, og fer gildleikinn eftir stærð og gæðum hnoðrans. En þar sem það er mjög takmörkuð lengd, er þannig fæst, verður síðar að hnýta bútana saman, til þess að fá hæfilega langt kast. Ræktun á silkiorminum til þessara nota, hefur tekist bezt í nokkrum hér- uðum á Spáni. Og þaðan koma öll beztu silkiorma-girnin. Þessi ræktun, og girn- isiðnaðurinn yfirleitt, er að mörgu leiti vandasamt og margbrotið starf, enda eru góð silkiorma-girni dýr vara. Gerfi-girnin eru verksmiðjuvara, og samansett af gerfisilki og ákveðinni límblöndu, sem soðin er saman í seiga og teygjanlega kvoðu, sem síðan er spunnin í vélum í ýmsa gildleika. Þessi girni er hægt að fá í hvaða lengdum sem óskað er eftir, frá 5 — 100 yds, og þarf auðvitað ekki að hnýta þau saman. Girni þessi eru talsvert mismunandi að gæðum, og seld undir ótal nöfnum. Gerfi-girnin eru nær eingöngu fram- leidd í Japan, og því oft nefnd Japan- girni. Það hefur færst í vöxt að menn kaupi flugu-girni í bútum (strands), og hnýti köstin sjálfir, — enda munar það miklu á verðinu. Ekki er með öllu vandalaust að gera þetta, og eftirfarandi leiðbein- ingar ættu því að koma að nokkru haldi. Girnin eru löggð í bleyti 8 — 12 tíma, í rúmgóða skál, og er bezt að bleyta sem mest í einu, því þegar byrjað er að hnýta þau, þarf að velja saman þá búta sem líkastir eru að gildleika, og fást því beztu köstin meðan meztu er úr að vejja, og er rétt að nota það sem síðast er hnýtt, aðeins fyrir maðka-girni. — Sumir bútarnir eru grennri út til end- anna, og þarf því að klippa af þeim end- um, þar til fullum gildleika er náð, og getur það stundum verið um þriðjung- ur af bútnum. Bezt er að gera þetta um leið og hnýtt er, og er áríðandi að gera það vel. Byrjað er á lykkjunni fyrst, og hnýtt svo áfram þar til þeirri lengd er náð, sem óskað er eftir. Algengust lengd á köstum er 2—3 yds. Vel verður að halda girninu röku á meðan verið er að hnýta og einnig vera rakur um hendurnar. Ýmsa hnút.a má nota, og er á öðrum stað í blaðinu sýndir þeir hnútar sem nauðsynlegir eru. Hér verður aðeins minnst á ,,Blóðhnútinn“, sem er algeng- astur og einna beztur. Þegar þessi hnút- ur er notaður er áríðandi að brögðin séu jöfn á báðum endum, svo jafnt dragist saman, þegar hert er að. Ef þess er ekki gætt, vill girnið trosna. og hnúturinn liggur illa. En það, sem oftast gerir kastið ónýtt hjá þeim, sem óvanir eru að hnýta, er það, að herða G2

x

Veiðimaðurinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Veiðimaðurinn
https://timarit.is/publication/1774

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.