Veiðimaðurinn - 01.12.1954, Qupperneq 54

taka alls, í Reykjavík, Hafnarfirði, Kefla-
vík, Akranesi og Borgarnesi, og er nú
beðið eftir tilboðum. ± »ður liefur verið
Veitt upp um ís
sagt frá því hér í blaðinu, að húsinu
var valinn staður á svonefndri Rjúpna-
Iiæð, sem er skammt fyrir ofan Myrk-
hyl og rétt neðan við girðinguna, sem
liggur út að ánni og skilur lönd Lax-
foss og Litla-Skarðs. Er þetta íegursti
staðurinn, sem völ var á, að dórni
stjórnarinnar og rnargra annarra manna
úr félaginu, sem fóru þangað upp eftir
með henni í fyrra til þess að velja hús-
stæðið.
Að lokinni skýrslu formanns las gjald-
kerinn upp reikninga félagsins og voru
þeir samþykktir athugasemdalaust.
Ur stjórninni áttu að ganga formaður,
féhirðir og ritari. Voru Jteir allir endur-
kosnir. Stjétrnin er því óbreytt frá ]r\ í
í fyrra og þannig skipuð:
Sæmundur Stefánsson, formaður,
Gunnbjörn Björnsson, varaformaður,
Olafur Þorsteinsson, gjaldkeri,
Viggó H. V. Jónsson, ritari,
Víglundur Möller, fjármálaritari.
Endurskoðendur voru kjijrnir þeir sömu
og áður: Árni Benediktsson og Brynjólf-
ur Stefánsson.
Varastjórn skipa: K(jnráð Gíslason,
Sigmundur Jóhannsson og Erlingur Þor-
steinsson.
Varamaður endurskoðenda: Magnús
Vigfússon.
Vegna aukinnar starfsemi félagsins
voru kosnar nokkrar nefndir til aðstoðar
stjórninni við ýmsar framkvæmdir á
næsta starfsári.
Samþykkt var að veiðifyrirkomulag í
Elliðaánum skyldi vera óbreytt frá Jrví
sem var s.l. surnar.
Þessi mynd er frá J'iðanmtni i Þistilfirði. Jön Einars-
son, bóndi á Sjóarlandi, era að veiða upp um ís.
Fór með ífæruna.
Sú saga cr sögð, að í á einni í Skotlancii liafi
ínaður nokkur verið að veiða á lrát í hyl, sem
kvað vera ura 40 feta djúpur. Hann setti þar í
fisk, sem hann fann strax að var stærri en okk-
ur stórlax, sem hann hafði koraizt í tæri við
áður, enda dró fiskurinn bátinn langar leiðir
niður eftir ánni og upp eftir aftur, ferð eftir
ferð, og kom auk þess við í einni eða tveiinur
þveráni, setn í Jiana renna. Eftir margra klukku-
tíma viðureign tókst þó veiðiraanninum að koma
ífærunni við, en fiskurinn var svo þungur, að hann
gat ekki dregið liann upp í bátinn og varð því
að sleppa lionuni raeð ífærunni. En þá sleit lax-
inn línuna, hvarf með ífæruna og sást ekki meir
það árið. En árið eftir var majór nokkur að
veiða í saraa liylnum og setti í fisk, sem liann
náði á land eftir langa baráltu. Kom þá í ljós
að í laxinura var ífæra og á lienni liafði vaxið
svo mikill tágagróður, að það var hægt að nota
hann fyrir körftt til að bera laxinn í heim.
Þyngd fisksins liefur ekki fengizt staðfest og
fæst það sennilega ekki liéðan af.
(The Badtninton Library).
Veiðimaðurixn