Veiðimaðurinn - 01.12.1989, Qupperneq 8

Ljósm. RH.
Við Vesturós
Þegar vorvindar blása um bæinn
byrjar órói í hjartanu í mér
við Vesturósinn og veraldarsæinn
þá til veiða ég glaðbeittur fer.
Og í bítið ég stekk upp í bílinn
og svo bruna ég glaður af stað.
Mér er sama þó sveinn fái sílin
hann má svei mér þá dunda við það.
Það er indælt hjá ósnum að vera
þó að aflinn sé næstum því smár
og ég veit hvað ég ætla að gera
aftur kaupi ég leyfi í ár.
Þegar vorvindar blása um bæinn
byrjar órói í hjartanu í mér
við Vesturósinn og veraldarsæinn
veiði sjóbirting hvernig sem fer.
Forsíðu-
myndin
Stangaveiðifélag Sauðárkróks hefur um
árabil haft Vesturós Héraðsvatna á leigu.
Kaupa félagar sér sumarleyfi í Osnum
fyrir lítinn pening og er þetta feikilega
ánægjulegur veiðiskapur fyrir þá sem
leggja meira upp úr útivist, sólarbliki í
auga og köldum fingrum, en þungum
klyfjum af silungi.
Veiðin er nær eingöngu sjóbirtingur.
Sjór fellur inn í ósinn svo þarna er ósnert
land eftir hvert flóð, auk þess sem sandur-
inn er stöðugt á hreyfingu og vonin um
þann stóra endurnýjast þannig tvisvar á
sólarhring.
Svartbakur og skegla eiga baðströnd á
sandeyrum innan við, en veraldarhafið
raðar sandi og vaggar æðarfugli utan við,
meðan tímalitlir bílar þyrla vegrykinu yfir
þann veiðimann sem hefur ekki staðsett
sig rétt.
Osveiðin er ómetanleg sálubót fyrir þá
sem reyna og víst er alltaf von á þeim stóra
með tilheyrandi hjartslætti, skjálfta og
andvökustundum þegar hann sleppur, sem
vissulega kemur fyrir.
En hér sannast hið fornkveðna: „Það
er mikill fengur að missa stóra lúðu.“
Hilmir Jóhannesson
6
VEIÐIMAÐURINN