Kirkjublaðið - 09.12.1946, Blaðsíða 34

34
KIRKJUBLAÐIÐ JÓLIN 1946
Var þá mikið um dýrðir. Menn troðfylltu allar
götur í miðhluta borgarinnar. Ég var þá nótt í
Lutheran World Convention, af því að þá var „minn
dagur“ til að líta eftir þeirri stofnun, og var því
mjög auðvelt að fylgjast vel með öllu. Margir gei'ðu
ekki annað en að fara út, til þess að sýna sig og sjá
aðra, heilsa vinum sínum og brosa til þeirra, og óska
þeim til hamingju með sigurinn.
En fyrri hluta dagsins óku margir af helztu leið-
togum og hershöfðingjum þjóðarinnar í sigurför um
borgina, í amerískum herbifreiðum. Fóru þá flestir,
sem vettlingi gátu valdið, út á götur, til að sjá þessa
miklu menn. Mátti þar sjá forseta Kínaveldis —
Chiang Kai-Shek, aka um borgina í opinni bifreið.
Á eftir honum ýmsir aðrir, og voru þeir Feng Yú-
Hsiang marskálkur og Mao-Tzu-Tung, einn af leið-
togum kommúnista, í annari bifreið. Voru þeir, eins
og nærri má geta, í mjög góðu skapi, og brostu til
manna, og heilsuðu að hermanna sið. En er þeir voru
farnir fram hjá, var sama mannþröngin á götunum
alls staðar. Svo komu ameriskir hermenn í jeppum
sínum, staðnæmdust víða, og tóku myndir. Var þeim
alls staðar vel fagnað. Stóðu börn og unglingar í
þyrpingu kringum þá, og réttu upp þumalfingurinn
á hægri hendinni, og hrópuðu: „Dinn hao!“ (Mjög
góður; ágætur). Sömu kveðjur fengum við kristni-
boðar, bæði við þetta tækifæri og mörg önnur.
í „sigurbogunum“ hafði flöggum sameinuðu þjóð-
anna verið komið fyrir. Var íslenzki fáninn einnig
meðal þeirra. Einnig kom í blöðunum rétt á eftir
heillaóskaskeyti það, er forseti íslands sendi for-
seta Kínaveldis.
Um kvöldið var veizla mikil í ráðhúsi borgar-
innar. Var íslenzki fáninn þar einnig meðal fána
sameinuðu þjóðanna, þótt fsland hefði þar engan
opinberan fulltrúa, er kæmi fram fyrir hönd þess.
En alþýða manna hélt hátíðahöldunum áfram fram
á nótt, með veizlum, leikjum og öðrum fögnuði. Ekki
sá ég samt neina ölvaða menn þennan dag.
Forsetinn hélt ræðu, og þakkaði Guði fyrir sig-
urinn, því næst sameinuðu þjóðunum, er barizt höfðu
við hlið Kínverja síðustu ár styrjaldarinnar, og síð-
ast, en ekki sízt, kínversku þjóðinni og hermönnun-
um, sem ekki höfðu gefizt upp, þrátt fyrir hinar
miklu þrautir stríðsáranna.
Kristniboðunum var mikil ánægja að vera með
Kínverjum þennan dag. Við höfðum verið með þeim
í þrautum þeirra, og fengum nú að taka þátt í sig-
urhátíðinni. Rættist þá von sú, að Kínverjar fengju
aftur fullt frelsi, og losnuðu við erlenda kúgunar-
stjórn.
Þeir gleymdu okkur heldur ekki síðar. Nú er erf-
itt að fá leyfi til þess að fara til Kína, og verða
margir mætir menn að bíða lengi. En diplomatar og
kristniboðar fá að fara þangað viðstöðulaust, sam-
kvæmt fréttum frá kínverskum sendisveitum.
Jóhann Hannesson.
Forest Lawn
Framh. af hls. 23.
íæktarleysi við þá, sem horfnir eru. Þeir minna á
sorgina, jafnvel örvæntinguna, og tala ömurlegu máli
um vanrækslu og gleymsku. Og þar má enn víða
sjá merki fornrar heiðni og þess hugsunarháttar,
sem er fjarskyldur hinni björtu kristnu lífsskoðun
og óralangt í burtu frá þeirri útsýn, sem þeir eiga,
er trúa á hann, sem er „vegurinn, sannleikurinn
og lífið“.
En í Forest Lawn er þessu öðruvísi farið. Þar er
allt gert til þess að unnt sé að sjá og lesa á hinu
áhrifaríkasta og fegursta máli hinn djúpa og þráða
Ein af kirkjimum í garfiimim.
sannleika, aö lífið hefir sigraó clauðann. Stofnandi
þessa merkilega og fagra kirkjugarðs átti líka trúna
á lífið. 1 eins konar trúarjátningu, sem hann ritaði,
og nú er orðin yfirskrift garðsins, segir í fyrstu
línunum:
„Ég trúi á hamingjuríkt eilíft líf.
Ég trúi því, að þeir af oss, sem enn eru eftir hér
á jörðu, mundu verða glaðir, ættu þeir þá vissu, að
þeir, sem farnir eru á undan oss, hefðu gengið inn
til æðra og betra lífs.
Ég trúi fyrst og fremst á þann Krist, sem brosir
og elskar þig og mig“.
I þessari trú hefir starfið í Forest Lawn verið
unnið frá fyrsta degi.
Listaverkin öll vekja mikla aðdáun allra, sem
garðinn sjá. Þar eru brosandi myndir af litlum
börnum, sem eiga að tákna hið vaknandi líf og vöxt.
Líkneski af fulltíða mönnum og konum, engilsmynd-
ir og ótal listaverk, sem gerð hafa verið til þess að
sýna persónur, sem heilög Ritning talar um.
í garðinum eru kirkjur eða kapellur, sem byggðar
eru af mikilli list. Fegui’st þeirra er ef til vill blóma-